آوازهاي نيمه ماه رمضان در جنوب خراسان (بيرجند)

بله بله آمد ماه رمضو، روزه می‌گيرن از خرد و كلو
رمضو آمد با سيصد سوار، چويَه وَر دِشتَه كه تو روزه بدار
روزه مي‌گيرم لاغر می‌شَوُم، گر نمی‌گيرم كافر می‌شَوُم

رَمَضو اُمَد مِهمُنِش كُني                     بُزو بُزغَلَه به قربُنِش كُني
رمضو يا رب، يا رب رَمَضو                     رَمَضو اُمَد خوشنومِ خدا
آقاي صاحب خَنَه در بِلاخَنَه                 كتاب ليلي و مجنون مخنه
ايي سرا از كنه رو ور روزه                   دُختَرايْ داره كه مخمل دوزَه
ايي سرا از كِنِه دَلونِ دراز                    ما طِمَع دَريم پُشقابِ بسيار
ايي سرا از كنه رو وَر بادَه                   دو پس دَرَه كه نودَوماده
ايي سرا از كِنه خِش خِش ميآيه         طِبَق پسته و كشمش مي‌اَيه
ايي سرا از كنه اي وو دِبُلِن                ما طمع دَرِم چَن جِله قِن
ايي سرا از كنه چايه كنده ين              دشمنون اينُرمرو كنده ين
ايي سرا از كنه رو ور قبرستو               پيرم گفته برو پولر بسو
بي بيوك ور خز تا سحر خورم                نن پلو ده با شكر خورم

و در پس هر بيت، رمضو يا رب به طور كامل تكرار مي‌شود و در برابر هر خانه‌اي كه بيتي خوانده شد و «رمضو يا رب» به گوش صاحب‌خانه رسيد، گروه جوانان براي مجاب كردن صاحب‌خانه چنين مي‌خواند:
از سفيدي ااَهَك، از سيايي ذغال، سنگِ پَن مَنِ تَهِ جووال
هر چي دَري زود بيار، رمضو يا رب يا رب رمضو

دعاي جمعي آهنگين پس از آنكه صاحبخانه كالايي به آنان داد:
آقاي صاحبه خنه زه بِلَن كني    آمين
بَرن به كربلا          آمين
بازن وبيچه           آمين
با اشتر و كجوه     آمين
با رنگ سرخ         آمين
با مشت پر          آمين

و به اين ترتيب به در خانه ديگر ميروند.