اشاره‌ای به مثنوی استاد همائی در وصف امام زمان(ع)

عجل الله تعالی فرجه
شعبان ۱۳۹۶ هجری قمری برابر با مرداد ۱۳۵۵ شمسی به مناسبت دعای ندبه، تهران

ای حجت قائم الهی
ای بندگی تو پادشاهی
ای آیت انّه هو الله
ای از همه سرّ هستی آگاه
ای بر سر خلق ضلّ ممدود
ای هادی دین امام موعود
آیینه ذات کبریایی
مرآت تجلی خدائی
روشنگر جلوه مظاهر
در وحدت مظهری و ظاهر
مفتاح خزائن مطبّق
مصباح شریعت هو الحق
همنام نبی خاتمی تو
همرتبه اسم اعظمی تو
تو شاهد خلوت شهودی
پرورده سایه وجودی
تو حجت دین کردگاری
نوباوه باغ هشت و چاری
هر چند ز دیده ها نهانی
روشن کن بزم این جهانی
ما تشنه، تو چشمه حیاتی
ما غرقه تو کشتی نجاتی
بشتاب که مانده ایم در شست
دریاب که رفته ایم از دست
ای وارث تخت شاه لولاک
ای صاحب امر، اَین مَثواک
دیری است که در ره تو پوئیم
ای راحت جان کجات جوئیم
اندر طلب توایم دَروا
در مکه و ذی طوی و رضوی
عمری است که ما در اشتیاقت
سوزیم در آتش فراقت
ما خشک زبان به تر زبانی
در وصف تو آب زندگانی
اندر قدم تو جان فشانیم
مپسند که تشنه لب بمانیم
ای چشمه زندگی خدا را
مگذار در آب، تشنه ما را
ما عاشق زار بی قراریم
در راه تو چشم انتظاریم
وقت است که پرده برگشائی
رخسار به عاشقان نمائی
از روی جمیل پرده بگشای
بی پرده جمال خویش بنمای
«مائیم و نوای بی نوائی» (1)
ای برگ و نوای جان، کجائی؟
ای پایه دین و رکن ایمان
ای راحت روح و رامش جان
ما را به ره تو آه و زاری است
بشتاب کنون که وقت یاری است
ما را به در تو استغاثه است
الغوث که موقع اغاثه است
گشته است جهان ز ظلم لبریز
ای داور دادگر ز جا خیز
در منتظران به عین احسان
بنگر که ز حد گذشت هجران
دریاب به مکرمت سنا را
از وی بپذیر این ثنا را
اکنون که مقام اضطرار است
ما را به دعای ندبه کار است
یا رب به حق رسول بطحا
یا رب به حق علی و زهرا
یا رب به حق دو سبط اکرم
کان پنج تنند، اسم اعظم
چشم دل ما به خلوت راز
بر روی امام عصر کن باز
اَدعوک به حقّ مَن تَقَرّب
عَجِّل فرجَ الامام یا رب