درباره محمدعلی مردانی

او از كودكى به شعر علاقه داشت و چون داراى ذوق شعر و قريحه‏ى شاعرى بود در وادى شعر افتاد. اين مقارن با ده سالگى محمد على بود. وى پس از تحصيل از اراك به تهران عزيمت نمود و از بدو ورود به تهران با آشنايى با شاعران و اهل قلم به انجن‏هاى ادبى راه يافت و از همان زمان با ارائه‏ اشعار مذهبى به عنوان شاعر مذهبى در محافل ادبى شناخته شد.

مردانى ساليان متمادى دبيرى انجمن دانشوران را به عهده داشت. در سال ۱۳۵۱ بناى انجمن «نغمه سرايان مذهبى» توسّط او با همراهى عده‏اى از دوستان ريخته شد كه در اوايل به طور سيّار در منازل اعضا برگزار مى‏شد و از سال ۱۳۵۳ تاكنون انجمن به طور ثابت در منزل ايشان برقرار مى‏باشد. وى با شروع انقلاب اسلامى در جهت اهداف انقلاب بود و پس از پيروزى انقلاب به عضويت شوراى شعر وزارت ارشاد اسلامى و واحد ادبيات حوزه‏ى هنرى سازمان تبليغات اسلامى درآمد و با آغاز جنگ تحميلى با تلاش فراوان در راه خدمت به اسلام و ايران به جبهه‏هاى نبرد رفت.

وى تاكنون موفّق به تأليف سى مجموعه‏ شعر شده است كه بيش از بيست جلد آن به طبع رسيده است. از آثار وى: «احتجاج بانوى بزرگ اسلام حضرت زهرا(س)»، «شكوه ايمان»، «طلوع خورشيد»، «على(ع) مظهر تقوا»، «گلزار شهيدان»، «نواى رزمندگان»، «فروغ ايمان» و... همچنين آثار فراوانى در رابطه با جنگ تحميلى و رزمندگان سلحشور از او به جا مانده كه مى‏توان از كتاب «مفاتيح نور» نام برد.

استاد در پى عارضه‏ مغزى در ارديبهشت سال ۱۳۷۸ شمسى درگذشت و در بهشت‏زهرا در مقبره‏الشعرا به خاك سپرده شد.

*بر گرفته از دانشنامه شاعران عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ناشر سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۸۳ تهران