عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، که تحصیلات آکادمی در زمینه الهیات و معارف اسلامی از دانشگاه تهران دارد، تحصیلات حوزوی خود را نیز دنبال کرده و از محضر اساتید بزرگ حوزه بهره‌ گرفته است.  

از معروف‌ترین آثار پژوهشی دینی او «سه مقتل گویا در حماسه عاشورا» است که در سال ۸۳ به چاپ رسید.

عبدالرحیم فرزند حاتم، معروف به «عقیقی بخشایشی»، در سال ۱۳۶۱ ه.ق (مطابق با ۱۳۲۰ ه.ش) در قصبه «بخشایش» در ۶۵ کیلومتری شرق تبریز، در یک خانواده کشاورز پا به عرصه حیات نهاد.

با داشتن علاقه وافر به تحصیل، زادگاه خویش را به عزم تبریز ترک گفته و در مدرسه طالبیه دروس ادبی و مقدماتی را فرا گرفت؛ تا اینکه درسال ۱۳۷۸ ه.ق به قصد ادامه تحصیل، رهسپار حوزه علمیه قم گردید.

در آن حوزه مبارکه، از محضر اساتید معروف روز، بهره‌مند شد. دروس سطح را از اساتید هم زبان خویش، آقایان حجج اسلام شیخ احمد پایانى، حاج میرزا یدالله دوز دوزانى و استاد جعفر سبحانی و دروس عالیه فلسفه و حکمت و فقه را از محضر اساتید بزرگوار، شادروان علامه طباطبایی و معلم شهید مرتضی مطهری و آیت الله سلطانى، اصول فقه را از محضر امام خمینی (ره) و خارج فقه را از محضر آیت الله العظمی گلپایگانی و برخی دیگر از مراجع معروف و دروس اخلاق و معارف عالیه را، از محضر آیت الله العظمی آخوند ملا علی معصومی همدانى، کسب نمود، و از محضر ایشان موفق به اجازه روایتی در مسیر اجازات حاج آقا بزرگ تهرانی گردید.

هم زمان با تحصیلات حوزوى، در دروس دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران، شاخه فقه و مبانی حقوق اسلامى، و دروس دارالتبلیغ اسلامی قم شرکت جست، تا درسال ۱۳۹۱ ه.ق (۱۳۴۹ ه.ش) موفق به دریافت لیسانس از دانشگاه تهران و پایان‌نامه تحصیلی از این موسسه اسلامی گردید.

پس از کسب تحصیلات عالیه حوزه و دانشگاه، زندگی او در دو کلمه خلاصه می‌شود: قلم و قدم، با توجه به شوق و علاقه خاصی که در خود می‌دید، رشته نویسندگی و خلق آثار قلمی را تعقیب نمود و تاکنون لحظه‌ای قلم را ترک نگفته است. این رشته را رسما از سال ۱۳۴۰ ه.ش با جراید معروف آن روز، مانند هفته‌نامه ندای حق، وظیفه، مجله نور دانش و ... آغاز کرده و نخستین تالیفات خود، «نظری به انجیل و تعلیمات مسیحیت» و «همسران رسول خدا (ص)» را در سال ۱۳۴۰ و ۱۳۴۱ نگاشت. پس از آن در سال ۱۳۵۰ ه.ش به عضویت هیات تحریریه نخستین مجله اسلامی حوزه علمیه قم، «درسهایی از مکتب اسلام» برگزیده شد و مقالات مختلفی در زمینه‌های اجتماعى و فرهنگی و اخلاقی منتشر ساخت.

محصول این همکارى، پدید آمدن خمیر مایه آثار چاپی متعددی است که تعداد آنها، هم اکنون به ۱۱۰ جلد می‌رسد. که برخی از این آثار به زبان‌های زنده جهان، مانند انگلیسى، عربى، فرانسه و اردو و ترکی نیز ترجمه و منتشر شده‌اند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامى، حدود ۱۲ سال، در دانشکده‌های مختلف کشور، به ویژه دانشگاه آزاد اسلامى، در مرحله کارشناسی ارشد تدریس داشته و هم اکنون عضو هیات علمی دانشگاه تهران و مدرس دروس معارف اسلامی است.

اخیرا در پی نگارش کتاب «دیداری با مسلمانان جمهوری آذربایجان»، موفق به دریافت درجه «دکترا» از آکادمی علوم آن جمهوری گردیده که از طریق سفارت ایران به صورت رسمی به ایشان اعطا شده است. او در تعدادی از کنگره‌های بزرگ علمی و ادبی شرکت جسته و مقالاتی را ارائه داده است.
ازآن میان کنگره عاشورا، کنگره اوحد‌الدین مراغه‌ای و کنگره شیخ شهاب‌الدین اهری را می‌توان نام برد.

از کتب تالیف شده ایشان می‌توان به ترجمه و متن کامل لهوف سیدبن طاووس همراه جان نثاران و فرجام قاتلان امام حسین (ع)، ترجمه و متن کامل اربعین شیخ بهایی: همراه با تقویم، تعلیق و شناسایی رجال حدیث، ۱۴ نور پاک علیهم السلام، یا، جوانان در محضر پیشوایان: زندگی امام صادق (ع) پیشوا و رئیس مذهب، طبقات نسوان، یا، زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدن اسلامی، شرح حال ۱۵۰۰ تن از بانوان مسلمان و ... اشاره کرد.

آرمان هیأت