جعفر شهری در سال ١٢٩٣ در محله عودلاجان تهران به دنیا آمد و در سحرگاه ۶ آذر ١٣٧٨ دیده از جهان فروبست و با رفتنش گنجینه‌ای از دیده‌ها و دانستنی‌های ناگفته‌اش را نیز با خود برد.

جعفر شهری به دلیل فقر مالی از تحصیل محروم بود ولی به مدد حافظه شگفت خود و عشقی که به تحصیل داشت کم کم از این و آن خواندن و نوشتن فرا گرفته و به قول خودش با خواندن و خواندن خواندن، نویسنده‌ای بی‌مدعا ولی توانا شد.

جعفر شهری همه وقایع آن روزگاران را به خوبی در قالب کتاب‌هایش گنجانده است. او نویسنده‌ای بود که بسیار خوب پیرامون خود را می‌دید و با مسایل و مشکلات جامعه آشنا بود چون خود تمام این مشکلات را درک کرده بود.

کتاب شکر تلخ او شرح دوران کودکی او و بدبختی‌های مادرش است که شهری با نگاهی تیزبین و نقادانه به کندوکاو جامعه سیاه آن موقع و ستم‌هایی که بر زن ایرانی رفته است می‌پردازد. در کتاب گزنه که شرح دوران نوجوانی اوست به ترسیم شخصیت پدرش که فردی بی‌مسئولیت بود و ناپدریش که حسود و خودخواه بوده، می‌پردازد و کتاب قلم سرنوشت او شرح دوران میانسالی و موشکافی شرایط جامعه و تاثیر آن بر زندگی است. این ٣ کتاب در قالب رمان نوشته شده ولی آثار دیگر او در زمینه‌های دیگر است.

کتاب‌های حاجی در فرنگ و حاجی دوباره او سفرنامه‌های انتقادی است که خرافات دینی را به چالش می‌کشد. تهران قدیم در ۵ جلد و تاریخ اجتماعی تهران در ۶ جلد شرح اوضاع اجتماعی و شرح مشاغل و شرح خود تهران است که مورد استفاده  همگان در شناخت تهران قرار می‌گیرد و قند و نمک او تمام ضرب‌المثل‌های ایرانی را توضیح داده که بسیار خواندنیست. 

کل آثار شهری عبارتند از:
١- شکر تلخ
٢- گزنه
٣- انسیه خانم
۴- حاجی در فرنگ
۵- حاجی دوباره
۶- علی(ع)
۷- تهران قدیم ۵ جلد
٨- تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم ۶ جلد
٩- قند ونمک
١٠- قلم سرنوشت.

برخی از کتب او نیز با ممیزی رو به رو شد، لذا به درخواست خود او کلا به چاپ نرسید.
شهری در قطعه ۸۸ بهشت زهرای تهران (قطعه هنرمندان) به خاک سپرده شده است.

آرمان هیأت