دستور اسلام کاملاً روشن است؛ افراد سالم روزه بگیرند، افرادی که مشکل شرعی دارند روزه نگیرند. اسلام به هر دو گروه توجه کرده اما متأسفانه ما اغلب به روزه‌داران توجه می‌کنیم و بخش دوم دستور اسلام را نادیده می‌گیریم.
دستور اسلام مبنی بر روزه گرفتن افراد سالم همانقدر قطعی، مسلم و لازم‌الاجرا است که دستور اسلام مبنی بر روزه‌نگرفتن افرادی که عذر شرعی دارند.
در جامعه ما هزاران نفر به دلایل مختلف قادر به روزه‌داری نیستند. بانوان باردار، بانوانی که فرزند خود را شیر می‌دهند، افراد بیمار، افراد بسیار سالمند که قدرت روزه‌داری در هوای گرم را ندارند و ... .
بسیاری از این افراد مجبور هستند در شهر تردد کنند، اما به دلیل حرمت روزه‌خواری در ملاء عام بسیاری از آنها در طول تردد در شهر آن هم در این هوای بسیار گرم، آب نمی‌نوشند.
این در حالی است که ننوشیدن آب برای بسیاری از این گروه‌ها مضر است و آنها باید به تناوب از آب حداقل برای مصرف داروهای خود استفاده کنند. طی سال‌های اخیر مسئولان مترو تهران طی اقدامی ارزشمند در ماه رمضان حایگاهی را در کنار آب‌خوری‌های مترو نسب کرده‌اند تا افرادی که روزه نمی‌گیرند در عین حفظ حرمت روزه‌خواری در ملاء عام، بتوانند آب بنوشند.
پیام‌های ارزشمندی نیز در این آبخوری‌ها نصب شده است از قبیل اینکه «اینجا محل استفاده افراد بیمار و کم‌توان از آب است؛ لطفاً حرمت افراد روزه‌دار را نگه‌دارید». یا «من متأسفانه نمی‌توانم روزه بگیرم اما حرمت افراد روزه‌دار را نگه می‌دارم». چنین مکان‌هایی باید در سطح شهر نیز وجود داشته باشد. روزه‌داری اکثریت افراد جامعه نباید به افراد بیمار و یا کم‌توان صدمه وارد کند. چنین اقدام‌هایی مصداق توجه حقیقی به همه جنبه‌های دستورات اسلام در خصوص روزه است نه فقط بخشی از آنها.
