کد مطلب : ۲۶۶۰۷
«بیت‌المال»؛ بهانه‌ای برای حسادت‌ورزی مخالفان فیلم مجیدی
فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله(ص)» دومین کاری است که با محوریت زندگی حضرت رسول(ص) در سینما تولید شده است. اولین کار «الرساله» نام داشت که به کارگردانی مصطفی عقاد سال ۱۹۷۶ تولید شد، پس از آن دیگری فیلمی ساخته نشد تا نوبت به مجید مجیدی رسید تا کاری عظیم تولید کند که جهان اسلام از بابت تولید آن به خود ببالد، در این میان برخی زمزمه‌هایی که گاهی مواقع به گوش می‌رسد بسیار آزار‌دهنده است. سخنانی که تنها بر اساس حسادت بیان شده و هیچ پایه و اساسی برای آن نباید قائل شد.
در این میان مهمترین سخنی که در این زمینه شنیده می‌شود، مربوط به هزینه‌های این فیلم است. برای مثال یکی از فیلمسازان سینمای کشورمان اخیراً اعلام کرده بود که هزینه تولید این فیلم می‌توانست زمینه‌ساز تولید بیش از ۱۰۰ فیلم باشد! این ادعا به شدت عوام‌فریبانه است و به هیچ وجه حقیقتی در آن وجود ندارد، اما به هر حال می‌توان پاسخی آشکار و محکم به این مطلب داد.
در سینمای ما سالیانه بیش از ۱۰۰ فیلم سینمایی ساخته می‌شود، اما اگر منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم شاید بیش از ۳ یا ۴ اثر سالیانه تولید نشود که از آنها بتوان به عنوان کارهای ماندگار نام برد. در این میان نزدیک به ۲۰ درصد آثار فرصت نمایش هم پیدا نمی‌کنند، اما هیچ کس اعتراضی نمی‌کند که چرا فیلمی که نمی‌تواند حتی راهی به اکران پیدا کند چرا تولید می‌شود! نکته جالب اینجاست که سازندگان برخی از این تولیدات برای توجیه نداشتن مخاطب عنوان می‌کنند فیلم‌شان برای مخاطب خاص تولید شده است؟!
ساختن فیلم برای مخاطبان خاص به خودی خود ایرادی ندارد به شرطی که هزینه‌اش از جیب کارگردان و تهیه‌کننده باشد تا نهایتاً اقوام فیلمساز بیننده کار باشند، نه اینکه با پول بیت‌المال فیلم تولید شود، اما حتی یک سالن هم برایش پر نشود. جدا از این مسئله هزینه کردن برای حضرت رسول (ص) اندازه و قیمت ندارد که بخواهیم برای آن ترازو تعیین کنیم، هر چند که استقبالی که از این فیلم طی ۵ روز گذشته انجام شده نشان می‌دهد که مردم عاشقانه این فیلم را دوست دارند و برای آن هر اندازه که هزینه باشد می‌دهند.
درباره این موضوع (هزینه تولید فیلم محمد) مطلبی دیگری وجود دارد که بسیار آزار دهنده است و قلب هر علاقه‌مندی به حضرت رسول(ص) را درد می‌آورد، آن هم اینکه در سال‌های اخیر می‌بینیم گروهی منحرف به نام حضرت رسول(ص) کارهایی انجام می‌دهند که هیچ ربطی به اسلام و مسلمانی ندارد، اما آنها سعی می‌کنند آن را به نام اسلام تمام کنند. برای رسیدن به این خواسته هم از هیچ خرج و هزینه‌ای بیم ندارد، اما ما در داخل کشورمان افرادی را داریم که نگران پولی هستند که برای تولید یک فیلم هزینه شده است؟!
این قبیل اعتراضات و هجمه‌های درگوشی بسیار دردآور است، چون این افراد که در سخنان خود را عاشق اهل بیت نشان می‌دهند، حتی حاضر به هزینه کردن مادی نیستند، پس اگر قرار باشد این قبیل افراد سلاح به دست بگیرند و مدافع حرم باشند، دیگر چگونه رفتار خواهند کرد؟ این رفتار ریاکارانه بسیار آزار دهنده است و دلیلی شده که پس از گذشت ۳۶ سال از پیروزی انقلاب، فیلم مجیدی اولین کاری باشد که در این حوزه تولید می‌شود!
نکته دیگری را در این حوزه باید عنوان کنم و آن هم اینکه معمولاً فیلمسازان و منتقدان ما وقتی می‌خواهند از فیلم‌های ماندگار در حوزه سینمای تاریخی نام ببرند، کارهایی را از سینمای هالیوود مثال می‌زنند که هزینه تولیدشان ده‌ها برابر فیلم «محمد رسول الله» است! آیا این هزینه کردن در فیلم‌های خارجی آن هم برای کارهایی که عمدتاً داستان‌های خیالی دارند، بدون ایراد است، اما اگر فیلمی درباره بزرگترین انسان هستی تولید شود، رقم تولیدش باید نگران کننده باشد.
البته این قبیل زمزمه‌ها راه به جایی نخواهد برد، چون جهان نسبت به این فیلم واکنش مثبت نشان داده، هر چند در این میان حساب کشورهایی چون عربستان، کویت و مصر را باید جدا دانست، ولی تجربه مخاطبان جهانی نشان داده که فیلم جایگاه و کیفیتی خوب دارد. امتیازی که سایت معتبر آی ام دی بی به فیلم داده، مهمترین دلیل برای صدق این گفتار است، البته باید منتظر اکران جهانی این فیلم بود تا گیشه این فیلم نیز چشم‌ها را خیره کند، در آن زمان شاید دغدغه آن کسانی که ادعای دلواپسی بیت‌المال را دارند، برطرف شود.
در این میان مهمترین سخنی که در این زمینه شنیده می‌شود، مربوط به هزینه‌های این فیلم است. برای مثال یکی از فیلمسازان سینمای کشورمان اخیراً اعلام کرده بود که هزینه تولید این فیلم می‌توانست زمینه‌ساز تولید بیش از ۱۰۰ فیلم باشد! این ادعا به شدت عوام‌فریبانه است و به هیچ وجه حقیقتی در آن وجود ندارد، اما به هر حال می‌توان پاسخی آشکار و محکم به این مطلب داد.
در سینمای ما سالیانه بیش از ۱۰۰ فیلم سینمایی ساخته می‌شود، اما اگر منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم شاید بیش از ۳ یا ۴ اثر سالیانه تولید نشود که از آنها بتوان به عنوان کارهای ماندگار نام برد. در این میان نزدیک به ۲۰ درصد آثار فرصت نمایش هم پیدا نمی‌کنند، اما هیچ کس اعتراضی نمی‌کند که چرا فیلمی که نمی‌تواند حتی راهی به اکران پیدا کند چرا تولید می‌شود! نکته جالب اینجاست که سازندگان برخی از این تولیدات برای توجیه نداشتن مخاطب عنوان می‌کنند فیلم‌شان برای مخاطب خاص تولید شده است؟!
ساختن فیلم برای مخاطبان خاص به خودی خود ایرادی ندارد به شرطی که هزینه‌اش از جیب کارگردان و تهیه‌کننده باشد تا نهایتاً اقوام فیلمساز بیننده کار باشند، نه اینکه با پول بیت‌المال فیلم تولید شود، اما حتی یک سالن هم برایش پر نشود. جدا از این مسئله هزینه کردن برای حضرت رسول (ص) اندازه و قیمت ندارد که بخواهیم برای آن ترازو تعیین کنیم، هر چند که استقبالی که از این فیلم طی ۵ روز گذشته انجام شده نشان می‌دهد که مردم عاشقانه این فیلم را دوست دارند و برای آن هر اندازه که هزینه باشد می‌دهند.
درباره این موضوع (هزینه تولید فیلم محمد) مطلبی دیگری وجود دارد که بسیار آزار دهنده است و قلب هر علاقه‌مندی به حضرت رسول(ص) را درد می‌آورد، آن هم اینکه در سال‌های اخیر می‌بینیم گروهی منحرف به نام حضرت رسول(ص) کارهایی انجام می‌دهند که هیچ ربطی به اسلام و مسلمانی ندارد، اما آنها سعی می‌کنند آن را به نام اسلام تمام کنند. برای رسیدن به این خواسته هم از هیچ خرج و هزینه‌ای بیم ندارد، اما ما در داخل کشورمان افرادی را داریم که نگران پولی هستند که برای تولید یک فیلم هزینه شده است؟!
این قبیل اعتراضات و هجمه‌های درگوشی بسیار دردآور است، چون این افراد که در سخنان خود را عاشق اهل بیت نشان می‌دهند، حتی حاضر به هزینه کردن مادی نیستند، پس اگر قرار باشد این قبیل افراد سلاح به دست بگیرند و مدافع حرم باشند، دیگر چگونه رفتار خواهند کرد؟ این رفتار ریاکارانه بسیار آزار دهنده است و دلیلی شده که پس از گذشت ۳۶ سال از پیروزی انقلاب، فیلم مجیدی اولین کاری باشد که در این حوزه تولید می‌شود!
نکته دیگری را در این حوزه باید عنوان کنم و آن هم اینکه معمولاً فیلمسازان و منتقدان ما وقتی می‌خواهند از فیلم‌های ماندگار در حوزه سینمای تاریخی نام ببرند، کارهایی را از سینمای هالیوود مثال می‌زنند که هزینه تولیدشان ده‌ها برابر فیلم «محمد رسول الله» است! آیا این هزینه کردن در فیلم‌های خارجی آن هم برای کارهایی که عمدتاً داستان‌های خیالی دارند، بدون ایراد است، اما اگر فیلمی درباره بزرگترین انسان هستی تولید شود، رقم تولیدش باید نگران کننده باشد.
البته این قبیل زمزمه‌ها راه به جایی نخواهد برد، چون جهان نسبت به این فیلم واکنش مثبت نشان داده، هر چند در این میان حساب کشورهایی چون عربستان، کویت و مصر را باید جدا دانست، ولی تجربه مخاطبان جهانی نشان داده که فیلم جایگاه و کیفیتی خوب دارد. امتیازی که سایت معتبر آی ام دی بی به فیلم داده، مهمترین دلیل برای صدق این گفتار است، البته باید منتظر اکران جهانی این فیلم بود تا گیشه این فیلم نیز چشم‌ها را خیره کند، در آن زمان شاید دغدغه آن کسانی که ادعای دلواپسی بیت‌المال را دارند، برطرف شود.
مرجع : ایکنا
