گزیده ای از گفتگوی حاج نریمان پناهی با بسیج مداحان را می خوانیم.

نریمان پناهی، از مداحان پیشکسوت و رزمنده، درباره اولین مداحی خود گفت: تمام خاطراتم از زمان جنگ شروع می‌شود. ۱۷سالم بود که در بسیج بودم. در جبهه هم شروع به خواندن کردم. اولین عملیاتی که شرکت کردم عملیات بیت المقدس بود و اولین بار هم در همان جا خواندم.

وی افزود: در آن زمان اکثر اشعاری که می‌خواندم از حاج صادق آهنگران بود. اولین نوحه‌ای که خواندم «با نوای کاروان» بود. با اولین نوحه‌ای هم که حاج صادق خواند، به جبهه رفتم. خیلی از بچه‌ها با شعر «نوای کاروان»حاج صادق به جبهه رفتند و شهید شدند. یادم هست که نیم ساعت قبل از صبح، مناجات منصور نورایی را می‌گذاشتند. برای نماز شب به‌قدری شلوغ می‌شد که آدم فکر می‌کرد که نماز جماعت است.

پناهی درباره سبک جدید مداحی و شورخوانی خود گفت: ذکر گویی ما به این شکل، از جبهه شروع شد و ریشه این نوع سبک و شورخواندن‌ها، البته نه به طور امروزی که برخی‌ها خیلی آن را تغییر دادند، از مناطق عملیاتی سرچشمه گرفت. همیشه به بچه‌ها می‌گفتم که در ذکر امام حسین (ع) دوام بیاورید تا کمکتان کنند و دستتان را بگیرند. متاسفانه برخی‌ها با اسم اهل بیت (ع) بازی می‌کنند. من به یاد دارم که در هنگام گفتن ذکر، همه گریه می‌کردند و یک ساعت مدام ذکر می‌گفتند.

این رزمنده مداح انتقاد به برخی سبک های مداحی را وارد دانست و در پاسخ به این پرسش که آیا صاحبان این سبک ها را قبول دارد یا خیر، افزود: سیدالشهدا (صلوات الله علیه) رحمت واسعه خداوند است و همه را درهم می‌خرد اما حیا و انصاف ما کجا رفته است؟ شما یک میهمانی که بخواهید بروید، همه موارد را کنترل می‌کنید اما چه‌طور برای امام حسین (ع)، که عزیز خداوند است، هر سبکی که به دستمان می‌رسد را می‌خوانید؟ اگر بنا به خواندن هر سبکی باشد، من همه را جا می‌گذارم و از همه جلو می‌زنم. من همیشه این جمله را به مداحانی که از خوانندگان غربی تقلید می‌کنند، می‌گویم که، آقای تو که اختیار همه چیز را در درست دارد، نمی‌تواند به تو سبک بدهد که می‌روی از خواننده‌های غربی تقلید می‌کنی؟

وی در ادامه به پیشینه شاگردی خود و رعایت ادب نزد استاد اشاره کرد و گفت: من ۲۰ سال نخواندم و شاگردی کردم. چند سال شاگرد حاج منصور بودم. از خودشان بپرسید؛ ایشان می‌خواندند و من زار می‌زدم. همه به من می‌گفتند بخوان اما من نمی‌خواندم و فقط با روضه‌های ایشان گریه می‌کردم. الگوی بنده حاج ماشاء الله عابدی هستند. ادب حکم می‌کرد که در برابر استادم خودنمایی نکنم. آقای کوثری را همه می‌شناسیم. سن ما کم بود. وقتی ایشان نزد امام خمینی (ره) می‌خواند، دو بار که اسم مقدس سیدالشهدا (ع) را می‌برد، شانه‌های امام می‌لرزید. کسانی که امروز ادعای مداح بودن دارند و دور خودشان جمعیتی را جمع کرده‌اند، خود را با امثال حاج کوثری مقایسه کنند.

انتهای پیام/

آرمان هیأت