زندگی عاشورایی که شیعیان با آن و در آن زیسته‌اند حاصل روضه‌ها و منابری است که به نام امام حسین(ع) برپا شده است. در این گونه زندگی که با عاشورا و پیام‌های معرفتی آن شکل گرفته است، اعتلای جامعه و غلبه فرهنگ اسلامی، ایثار و تلاش برای هم نوعان و رضایت خالق و روش و هدف زندگی است.

براساس اظهار مدیرکل تشکل‌های دینی و مراکز فرهنگی سازمان تبلیغات اسلامی کشور در دی‌ماه 1392، حدود 80 هزار هیأت مذهبی در کشور وجود داشته که از این بین، 10 هزار هیأت مختص خواهران بوده و 24 هزار هیأت نیز به روستاها اختصاص داشته است. این تعداد در مهرماه سال بعد به 91 هزار هیأت افزایش یافته است. البته این آمار معرّف هیأت‌های رسمی است و مراکز ثبت نشده بسیاری وجودی دارند. برای نمونه احتمال وجود 23 هزار هیأت خانگی ثبت نشده در تهران می‌رود.

در کنار تعداد هیئات، آمارهایی کیفی نیز وجود دارد که تفاوت‌های مداحی سنتی با مداحی مدرن را نشان می‌دهد. مطابق این بررسی مداحی‌های مدرن دارای درون‌مایه احساسی و عاطفی زیاد، ادبیات عامیانه و عاشقانه، محتوایی مشتمل بر عشق زمینی و اظهارات به مولا و مراد، توأم با سبک‌های پرشور و هیجان با استفاده از دستگاه‌های نورپردازی و صوتی حرفه‌ای و مدیریت مداحند؛ در حالی که مداحان سنتی بیشتر بر توصیف مظلومیت اهل بیت (ع) تأکید دارند و از ادبیات رسمی، درون‌مایه اخلاقی و سبک و زمینه واحد استفاده می‌کنند.

پژوهشنامه تخصصی مسئله‌شناسی «افق مکث» به مقایسه آمارهای مربوط به دو گونه مداحی سنتی و مدرن پرداخته است:

آرمان هیأت