آرمان هیأت - درباره ویلیام بیمن

قرهنگ - پیمان اسحاقی: ویلیام بیمن یکی از مرد‌م‌شناسان متخصص ایران است که تالیفات زیادی درباره ابعاد گوناگون فرهنگ ایران داشته است.

دکتر ویلیام بیمن (William Beeman) استادیار مردم‌شناسی،‌ تئاتر و هنرهای نمایشی در دانشگاه مینه‌سوتای آمریکا، تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه وسلیان (Weslyan) آغاز کرد و پس از اخذ مدرک کارشناسی، دوره‌های کارشناسی ارشد و دکترا را در دانشگاه شیکاگو به پایان برد.

پژوهش‌های او در گذشته بیشتر حول اشکال زبانی و الگوهای فرهنگی در ایران، تئاتر سنتی در خاورمیانه، هند، ژاپن و رفتارهای روستایی در کاستاریکا خلاصه می‌شد؛ اما اکنون بیشتر درباره نظریه در زبان‌شناسی اجتماعی و معناشناسی، برهم کنش و مقایسه میان فرهنگی ژانرهای تئاتری و نمایشی،‌اپرا، نمادشناسی زبانی و غیرزبانی، مردم‌شناسی فلسفی، جوامع کوچگری و دهقانی، خاورمیانه خصوصاً ایران و منطقه خلیج فارس، ژاپن، امریکای شمالی، زبان‌های آمریکای شمالی، مناطق شهری آمریکا و اروپا به پژوهش می پردازد.

آثار او درباره ایران
کتاب‌ها:
فرهنگ، نمایش و ارتباط در ایران
Culture, Performance and Communication in Iran. Tokyo: ICLAA [Institute for the Study of Languages and Cultures of Asia

زبان، پایگاه [ اجتماعی ]، و قدرت در ایران
Language, Status, and Power in Iran. Bloomington, IN: IndianaUniversity Press, 1986

مقالات:
شیوه های بازیگری و آموزش بازیگران در تعزیه
Acting Styles and Actor Training in Ta’ziyeh. TDR (The Drama Review). Special issue on Ta’ziyeh, Peter Chelkowski, editor. 49(4): 48-60. 2005 [with Mohammad B. Ghaffari]

ایران و آمریکا :‌ کشمکش عملی فرهنگ پست مدرن
Iran and the U.S.—Postmodern Culture Conflict in Action. Anthropology Quarterly 76 (4) pp. 671-691 (2003)

ایران و آمریکا : مطالعه موردی در کشمکش فرهنگ پست مدرن
Iran And The United States—A Case Study In Postmodern Culture Conflict,Paper Prepared For Invited Session:“Opening Pandora's Box: New Directions In Middle Eastern Research” American Anthropological Association Annual Meeting, New Orleans, Louisiana November 20-24, 2002

نمادهای نمایشی و غیرقراردادی بودن نسبی آنها : حضور زنان در تئاتر سنتی ایرانی
Performative Symbols and their Relative Non-Arbitrariness: Representing Women in Iranian Traditional Theater in Festschrift for Paul Friedrich, Mary Scoggin, ed. Chicago: University of Chicago Press,2001.

[ بخش ] ایران [‌ در کتاب " کشورها و فرهنگهای آنان "]
Iran in Melvin Ember and Carol R. Ember, eds, Countries and Their Cultures. New York: Macmillan. Pp. 1057-1077, 2001.

هیجان و صمیمیت در سخن گفتن به زبان فارسی
Emotion and Sincerity in Persian Discourse. International Journal of the Sociology of Language. 148 ( 2001): 31-57.

هیجان پذیری در استعمال زبان فارسی
Affectivity in Persian Language Usage. In Good, Byron, Mary Jo Good and Michael M.J. Fischer, eds., Affect and Healing in Middle Eastern Cultures. Special Issue, Culture Medicine and Psychiatry 11 (4) 403-24, 1988.

عرصه‌ای کامل:‌ توسعه و معنای سنتهای نمایشی عامه پسند در ایران
A Full Arena: The Development and Meaning of Popular Performance Traditions in Iran. InBonine, Michael and Nikki Keddie, eds. Modern Iran: The Dialectics of Continuity and Change. Albany: State University of New York Press, 1981

چرا می خندند؟ رویکردی میان کنشی به طنز در تئاتر بدیهه گویانه سنتی ایرانی
Why Do They Laugh? An Interactional Approach to Humor in Traditional Iranian Improvisatory Theatre. Journal of American Folklore 94(374): 506-526. (special issue on folk theater. Thomas A. Green, ed.), 1981

ابعاد فرهنگی گردهم آیی های نمایشی در تعزیه ایرانی
Cultural Dimensions of Performance Conventions in IranianTa'ziyeh. In Peter J. Chelkowski, ed., Ta'ziyeh: Ritual and Dramain Iran. New York: New York University Press.
شأن، شیوه و استراتژی در تعامل ایرانی
Status, Style and Strategy in Iranian Interaction. Anthropological Linguistics 8(7): 305-322, 1976

شما می توانید موسیقی را خارح از کشور بسازید اما ....: پویایی شناسی تغییر در سنت موسیقایی ایرانی
You Can Take Music Out of the Country, But...: The Dynamics of Change in Iranian Musical Tradition. Asian Music 7(2): 6-20, 1976