درباره نسخه خطی مختصر الشجاعه

مختصر الشجاعه

نویسنده: نامعلوم
دوره تألیف: قرن چهاردهم ه. ق.

درباره نسخه: این کتاب مثنوی مفصلی است در حدود سی و دو هزار بیت که شاعر در چند جا «شاهد» تخلص کرده است. در این مثنوی واقعة کربلا و ماجرای شهادت امام حسین (ع) و یاران آن بزرگوار به نظم کشیده شده و شاعر برای انجام این کار حدود ده سال وقت صرف کرده است. سرودن این مثنوی در سال ۱۳۱۹ ق. به پایان رسیده است.
شاعر این منظومه در سال ۱۳۰۹ ق. از مسقط الراس خود به شیراز آمده و در مدرسه خان مشغول به تحصیل شده و ضمناً به شعر و شاعری پرداخته و غزلیات و اشعار پراکنده بسیار سروده است. او سرودن این مثنوی را در همین مدرسه آغاز کرده و پس از سه سال که پنج هزار بیت از این مثنوی را سروده بود، در تاریخ دوشنبه نوزدهم ربیع‌الاول سال ۱۳۱۳ ق. به مدرسه آقاباباخان منتقل شده و در ضمن تحصیل علوم دینی سرودن این مثنوی را ادامه داده است. در سال ۱۳۱۹ ق. واقعة ناگواری برای او پیش آمده وچند ماه سرودن این مثنوی با وقفه مواجه شده است. اما پس از رفع مشکل، شاعر سرودن این مثنوی را ادامه داده و به پایان برده است.
این مثنوی دارای دیباچة منثوری است که برگ اول آن از این نسخه افتاده است.
این نسخه به زبان فارسی است و به شماره ۴۷۲ فهرست نسخه‌های خطی مرکز احیا میراث اسلامی شده است.

آغاز نسخه: بیا ساقی از آب حوض بهشت / بده تا بیاسایم از دیر و کشت
بیا ساقی ای جان و روح روان / بده جامی و منتی نه به جان
پایان نسخه: که از جرم و عطیان «شاهد» گذر / مشو روز محشر بر او کینه‌ور
به دنیا ذلیل و تباهش مساز / چه باشی همیشه تو خود کار ساز
نوع خط: نستعلیق
کاتب: احتمالاً شاعر
تاریخ کتابت: احتمالاً در عصر شاعر
ویژگی‌های نسخه: عناوین شنگرف
ابعاد نسخه: ۳۳/۵ × ۲۱سانتیمتر
جلد نسخه: گالینگور نیلی
تعداد صفحات: 333 برگه ۲۷ سطری

منبع:
فهرست نسخه‌های خطی مرکز احیاء میراث اسلامی، جلد دوم خطی، نوشته سید احمد حسینی اشکوری، قم، مرکز احیای میراث اسلامی، ۱۳۷۷، صفحه ۵۰-۴۹

آدرس محل وجود نسخه:
قم، بلوار امین، جنب اداره راهنمایی و رانندگی، پلاک ۸۱، مرکز احیا میراث اسلامی، تلفن ۲۹۳۶۳۱۱-۰۲۵۱ 2936311-0251