پند و توسل‌خواني در سحرهای منطقه شهريار

در دايره امكان، اي دل ز چه غمگيني
گر پند شنو باشي، اندوه نميبيني
خواهي رهي از غمها، پيوسته فرح بيني
يا حضرت زهرا(س) گو با حالت مسكيني
يا حضرت صديقه مولاتي اغيثيني
از حضرت صادق (ع) هم بشنو سخني اين دم
ميگفت به هر وقتي آشفته شدي از غم
يادت بدهم پندي بهتر ز دو صد مرهم
بر خاك بنه صورت صد بار بگو هر دم
يا حضرت صديقه مولاتي اغيثيني
بر درگه زهرائي، هر كس بنمايد رو
محروم نميگردد از درگه آن با تو
دستور «توسل» را، بنماي عمل نيكو
بهر چه پريشاني اي دوست تو هم بر گو:
يا حضرت صديقه مولاتي اغيثيني
يك روز زني ديدم، كز درد بدي گريان
گفتم چه بود دردت، گفتا نبود درمان
روز دگرش ديدم خوشحال بد او، پرسان
گفتا كه: مرا زهرا داده است شفا ميدان
يا حضرت صديقه مولاتي اغيثيني
از زن چه سخن گويم، بشنو سخن از مردي
ميگفت: مرا بردند، زندان به نامردي
با بيگنهي زندان بهرم شده بود دردي
با سوز درون ميخواند، اين ذكر را هم بندي
گفتم تو چه ميخواني خواهم بدهي يادم
در حرس درافتادم، گو ذكر جوانمردي
با سوز درون ميخواند اين ذكر جوانمردي
يا حضرت صديقه مولاتي اغيثيني
فردا به كف هر دو آمد خط آزادي
گشتيم در از زندان با خرمي و شادي
الحال كه ميبيني اين ذكر همي خوانم
يا حضرت صديقه مولاتي اغيثيني