آرمان هیأت - درباره سپیده کاشانی

خیمه-ادب:سرور اعظم باكوچكى معروف به سپيده كاشانى متخلّص به «سپيده» فرزند حسين به سال ۱۳۱۵ ه . ش در شهر كاشان در خانواده‏اى مذهبى ديده به جهان گشود. پدر و مادرش اولين و بزرگترين معلمانش بودند. در شانزده سالگى به تهران هجرت كرد.
خود می‏گويد: «از همان كودكى با شعر خصوصا با اشعار حافظ، سعدى و مولانا آشنا شدم و اشعار حافظ مرا تحت تأثير قرار داد و شعر و ادبيات نيمى از زندگيم شد». سپيده از شاعران معتقد و سخت پاى‏بند به اصول و مبانى اسلامى بود و بيشتر به قالب‏هاى شعر كلاسيك توجه داشت.

سپيده كاشانى در سال ۱۳۵۲ شمسى نخستين مجموعه‏ اشعارش را به نام «پروانه‏هاى شب» به چاپ رسانيد و پس از پيروزى انقلاب فعّاليّتهاى ادبى خود را وسعت بخشيد و با مطبوعات و راديو و تلويزيون همكارى نزديك داشت و سروده‏هاى انقلابى زيادى فراهم ساخت. مدت ۱۰ سال و از سال ۱۳۶۰، عضو رسمى شعر و ادب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى در تالار وحدت بود. و مجموعه‏ ديگرى به نام «سخن آشنا» از او منتشر شده است.

كاشانى شاعرى خوش قريحه و نيكو پرداز و شعرش از لطافت و ظرافت خاصى برخوردار است و به سبك كلاسيك و نو هر دو شعر می‌سرود. سرانجام در بهمن سال ۱۳۷۱ شمسى بر اثر بيمارى سرطان چشم از جهان فرو بست و با تجليل به خاك سپرده شد

* بر گرفته از دانشنامه شاعران عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ناشر سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۸۳ تهران