رثا به‌عنوان یکی از اغراض مستقل شعری،از گذشته‌های دور نقشی پررنگ بر صفحهء شعر شاعران داشته است.رثا ره‌آورد تجربهء عاطفی شاعر و ترجمان شرایط اجتماعی،فرهنگی و اعتقادی جامعهء اوست و شاعر در آن،سوگ و سوزهای درونی‌ خویش را در غم فراق ابدی عزیزان خود به نمایش می‌گذارد.رثا به سه دستهء«ندب،تأبین‌ و عزا»تقسیم می‌شود و از اغراض پرکاربرد شاعران عصر جاهلی و آینهء اعتقاد و نگرش‌ آنان نسبت به مسئلهء مرگ است.