آرمان هیأت - مدعیان ارتباطات معنوی«مغازه‌دار»هستند

نشریه خیمه؛ حسن عرفانی - فرهنگ: سخن گفتن از پتانسيل‌هاي نهفته در مجالس مذهبي زنانه مسئلة جديدي نيست. همة ما مي‌دانيم كه پتانسيل‌هاي بهره‌برداري نشدة بسياري در اين مجالس وجود دارند كه در صورتي كه با اقدامات سنجيده و حساب شده براي بهره‌برداري از آنها برنامه‌ريزي كنيم، مي‌توانيم، بازتاب‌هاي مثبت بسياري را در جامعه شاهد باشيم. یکی از همین پتانسیل‌ها حجم نیروی انسانی شركت‌كننده در اين مجالس است.

این مسئله از آن جهت حائز اهمیت است که نیمی از نیروی انسانی جامعه را زنان تشکیل می‌دهند. نکتة دیگر اینکه چون زنان نقش همسری و مادری دارند، این جلسات می‌تواند نقش و بازتاب تربیتی عظیمی در جامعه داشته باشد؛ ولي دستيابي به تمام اين جنبه‌هاي مثبت به شرطي حاصل مي‌شود كه ما با دست خودمان زمينه را براي كجروي و ورود انواع آفت‌ها به اين مجالس فراهم نكرده باشيم.

يكي از مهم‌ترين موضوعاتي بايد كه در اين خصوص دربارة آن تأمل کرد، توجه به مربیان و معلمانی است که در این جلسات حضور مي‌يابند. از آنجايي كه اينها در نقش الگويي در برابر چشمان مخاطب قرار دارند، بايد از ويژگي‌هاي خاصي برخوردار باشند؛ براي نمونه بايد آگاهی‌های دینی کافی داشته باشند، از خرافه‌گرایی و از بیان ادعاهای خاص به دور باشند، همچنين اهل اخلاص و تقوا باشند. توجه به استفاده از انسان‌هاي عالم و باتقوا شرط لازم براي دستيابي به پتانسيل‌هاي مثبت است؛ ولي كافي نيست.

مسئله ديگري كه بايد در اين زمينه مورد توجه قرار بگيرد، اين است كه در اين مجالس چه موضوعاتي مطرح مي‌شود. به نظر من، در این جلسات فقط نبايد به ذکر مصیب اکتفا كرد. اين جلسات مي‌تواند به محلي براي بيان مسائل ديني، تربيتي، فرهنگي و اجتماعي روز جامعه تبديل شود و از طريق آموزش دادن به مخاطبان مي‌تواند بخشي از نيازهاي جامعه به مسائل ياد شده را برطرف كند.

متأسفانه امروزه فاجعة مهمی که در کشور ما در حال شکل‌گیری است، مسئلة طلاق است. آمار طلاق در کشور ما رو به افزایش است. در حال حاضر در هر ساعت ۱۳ طلاق و در هر ۲۴ ساعت، ۳۱۲
طلاق در کشور ثبت می‌شود که فاجعه‌ای بزرگ است. ما باید برای این فاجعه اعلام عزای عمومی کنیم؛ سیاه بپوشیم، دغدغه داشته باشیم و مضطرب باشیم.

چطور مي‌توان جلوي اين فاجعه را گرفت؟ یکی از راه‌ها، بهره‌برداری از پتانسیل‌های موجود در جلسات زنانه است. در این جلسات است که می‌توان چالش‌ها، مسائل تربیتی، دشواری‌ها و آسیب‌های اجتماعی را مطرح كرد. البته کساني كه قصد دارند، در اين زمينه سخنرانی کنند و به مردم آموزش دهند، باید آن‌قدر توانایی تربیتی و اطلاعات علمی داشته باشند تا بتوانند توجه مخاطبان را به خود جلب کنند و به آنها موارد لازم را برای مقابله با چالش‌ها و مشکلات، آموزش‌ دهند.

مسئله ديگر و البته مهم‌ترين مسئله، خودداري از وارد شدن به مسائل حاشيه‌اي در اين مجالس است. مجالس زنانه همان‌طور كه بيان شد، مي‌تواند خیمه‌گاه علمی و تربیتی بسیار کارساز و مورد نیاز جامعه باشد؛ اما اگر به محلی برای بیان خرافات و ادعاهای بی‌پایه و اساس تبدیل شود، مشکلات عظیمی در پی خواهد داشت؛ به همين علت باید به زنان شركت‌كننده در اين مجالس آگاهی‌هاي لازم را داد تا آنها از کسانی که مدعی مقام‌های ویژه و داشتن ارتباطات خاص هستند، دوری و پرهیز كنند.

زنان ما باید این موضوع را متوجه باشند که «آنکه را اسرار حق آموختند، مهر کردند و زبانش دوختند». باید به زنان آموخت که کساني که توانایی‌های معنوی دارند، «پنهان‌کار» هستند و هیچ‌وقت این مسائل را بیان نمی‌کنند؛ ولی کساني که مدعی داشتن چنین ارتباطاتی هستند، «مغازه‌دار»ند و باید با ورود آنها به حوزة دین مبارزه کرد. ما باید به زنان و جوانانمان بیاموزیم که مغازه‌داران مدعی‌اند و مدعیان مغازه‌دار هستند، از این مغازه‌داران باید دور بود، با آنها مبارزه کرد و از حضور در جلسات آنها دوری كرد.

همچنین باید دانست آنهایی که اسرار عظیم حق را می‌دانند، شرح صدر و سعة صدر عظیمي دارند و این مسائل را به هیچ‌وجه بیان نمی‌کنند. در همین حال آنهایی که دهان‌ باز و مدعی‌اند، هیچ‌گاه چیزی ندارند و چیزی به آنها داده نمی‌شود. ما باید به زنان آگاهی دهیم تا همان‌طور که در مجالس مردانه سعي می‌شود، بیشتر از عالمان و مداحان مناسب استفاده شود، در مجالس زنانه نیز از کسانی استفاده شود که سابقۀ حوزوی داشته باشند و تقواي آنها باعث شود تا از بیان خرافات خودداری و همیشه مستند صحبت کنند. اگر بر اين اساس عمل شود، یک ناهنجاری بزرگ از بین می‌رود.