آرمان هیأت - جای خالی تبلیغات!

ایران شاید يگانه کشوری است که هیچ تلاشی برای معرفی ظرفیت‌های فراوان خود در حوزة گردشگری دینی به عمل نمی‌آورد و توقع دارد نتیجه هم بگیرد.

جامعه: نامگذاری سال ۲۰۱۰ میلادی از سوی سازمان کنفرانس اسلامی به سال گردشگری اسلامی، هرچند توجه بسیاری را در داخل ایران به مسئلة گردشگری دینی و بازار بسیار پررونق این شاخه از صنعت توریسم جلب كرده است، با وجود گفت‌وگوهای بسیاری که در مقام سخن صورت گرفته، هنوز شاهد انجام اقدامات جدی برای بهره‌برداری از پتانسیل‌های غنی کشور در این زمینه نیستیم. در این نوشتار نگارنده قصد ندارد به پتانسیل‌های ایران اشاره کند؛ به اینکه ایران چند هزار امامزاده دارد، به اینکه شهرهای مقدس مشهد و قم از چه توانمندی‌هایي برای جذب گردشگران مذهبی برخوردارند، به اینکه تعدادی از معروف‌ترین کلیساها و کنیسه‌های جهان در گوشه و کنار کشورمان جاي دارد و... .

برعکس آنچه هدف من از این نوشتار است، جلب توجه مسئولان محترم سازمان‌ها و ارگان‌های فعال در زمینة صنعت گردشگری به مسئلة بسیار پراهمیت تبلیغات است. در جهان امروز تبلیغات به سلاح ارزشمندی تبدیل شده که هر کشوری از آن برای تحقق منافع خود استفاده می‌كند و با شناختی که از پتانسیل‌های این سلاح قدرتمند در جهان امروز به وجود آمده، هر کشوری سعی می‌کند نهایت استفاده را از توان رسانه‌های داخلی و بین‌المللی خود داشته باشد؛ برای مثال کشورهایی نظیر ترکیه، مالزی، سنگاپور که از کشورهای پیشرو در صنعت گردشگری محسوب می‌شوند، جزو کشورهایی هستند که توانسته‌اند با استفاده از تبلیغات بیشترین میزان گردشگران مذهبی را به کشورهایشان جذب كنند و باید گفت که در این عرصه به موفقیت‌های بسیاری نیز دست یافته‌اند؛ ولی درست در همین منطقه از جهان، ایران شاید يگانه کشوری است که هیچ تلاشی برای معرفی ظرفیت‌های فراوان خود در حوزة گردشگری دینی به عمل نمی‌آورد و توقع دارد نتیجه هم بگیرد!

آیا چنین «آرزویی» تحقق می‌یابد؟ پاسخ این پرسش هرچند روشن است؛ ولی ذکر این نکته خالی از لطف نیست که کشورهایی که از محل صنعت توریسم درآمدهای کلانی به دست می‌آورند برای اینکه بتوانند از مزرعه حاصلخیز این صنعت درآمدی داشته باشند، همه ساله هزینة بذر تبلیغات را پرداخت کرده و می‌کنند تا بتوانند میلیاردها دلار درآمد را نصیب خود كنند.

این در حالی است که کشور ما پتانسیل رسانه‌ای بالایی برای تبلیغ دارد و با برخورداری از شبکه‌های ماهواره‌ای نظیر «پرس تی‌وي»، «العالم» و... می‌تواند به‌راحتی تبلیغات گسترده‌ای برای معرفی آثار تاریخی، فرهنگی و به‌ويژه مذهبی خود انجام دهد؛ ضمن آنکه مقامات مسئول می‌توانند برای تبلیغ حداکثری از ظرفیت‌های رسانه‌های بین المللی نیز که از مخاطبان بسیاری در سراسر جهان برخوردارند، استفاده كنند.

ذکر این حقیقت هر چند تلخ است؛ ولی به هر حال باید گفت که جایگاه فعلی کشور ما در زمینة جذب گردشگران مذهبی آن هم با پتانسیل‌هایی که در این کشور وجود دارد، مایة خجالت است.
آنچه مدت‌هاست ما دیده و شنیده‌ایم شعار بوده؛ ولی حقیقت این است که گردشگری با شعار و تبلیغات غیرواقعی و به‌دور از واقعیت‌های موجود، راه به جایی نمي‌برد، بلکه باید در عمل زمینة گردشگری را تقویت کرد. اگر بپذیریم کشور ما در برنامه‌ریزی اشکال دارد، اقدام به برنامه‌ریزی بر اساس‌ها و وضع موجود می‌کنیم، نه آنچه در ذهنمان است و دوست داریم همان را عملی کنیم.

من به‌عنوان رئیس جامعة هتل‌داران ایران معتقدم اگر این وضع موجود تداوم یابد و تبلیغ مناسبی برای معرفی توانمندی‌ها و پتانسیل‌های ایران در حوزة گردشگری صورت نگیرد، فقط شاهد عبور توریست‌ها و گردشگران از آسمان ایران خواهیم بود. در نهايت اینکه توجه‌نداشتن مسئولان به مسئله تبلیغات در شرایطی صورت می‌گیرد که رسانه‌های غربی با تبلیغات دروغین علیه ایران، کشورمان را سرزمینی ناامن جلوه می‌دهند که چنین تبلیغاتی نقش مهمی در کاهش سهم کشورمان از صنعت جهانی گردشگری داشته و دارد.
امیدوارم شاهد روزی باشيم که کشور ما بتواند از حق مسلم خود در جذب گردشگران به‌ويژه گردشگران دینی نیز استفاده کند تا فقط شاهد عبور توریست‌ها از آسمان ایران نباشیم.
_{* رئیس جامعه هتل‌داران ایران}