شيخ آقا بزرگ تهراني، در شرح احوال عالم محقّق و متّتبع، صاحب مجموعه عظيم و گرانسنگ «عبقات الانوار»، مرحوم مير حامد حسين مي‌نويسد:

«ميرزا محمّد تهراني عسكري از قول سيد حسين يزدي، خطيب حائري، برايم نقل كرد كه او ـ يعني سيد حسين يزدي ـ گفته است: من مسبوق بودم و مي‌دانستم كه مير حامد حسين، توان و طاقت شنيدن مصيبت‌هاي دردناك جدش امام حسين عليه‌السلام و اهل‌بيت او عليهم‌السلام را ندارد. از اين رو، مصائب در حضورش خوانده نمي‌شد. از قضا، روزي در (لكنهو) در حالي كه بر فراز منبر بودم، داخل حسينيه شد؛ ولي من متوجه ورودش نشدم، و طبق معمول مصيبتي را خواندم. ناگهان ديدم صداي مردم بلند شد كه مي‌گفتند: بس است، بس است، ديگر نخوان! در شگفت شدم، و پس از گذشت لحظه‌اي، فهميدم كه بر اثر مصيبت خواندن من، سيد از هوش رفته و مدهوش گشته است».(1)



پی نوشت‌:

1. نقباء البشر، از «طبقات اعلام الشيعه»، ج 1/149 – 350.

آرمان هیأت