شماره پانزدهم ماهنامه خیمه - رجب 1425- شهریور 1383
 
چقدر دل بسته ي دنيا شده ايم. چقدر روزگارمان رنگ آهن و سيمان گرفته است. انگار ميان نفس و فطرت فاصله ي زيادي افتاده است. آه! مي خواهم بر اين فاصله ها بگريم تا اشک سوزانم فاصله ها را بسوزاند. مي خواهم رها شوم، رها از هر چه که موجب شده دلم عطر و بوي شب بوهاي مناجات را حس نکند. مي خواهم رها شوم، رها از هر چه که مرا زمين گير دنيا کرده است. گفته اند که محفل انس مهياست، مي خواهم سه روز دنيا و دنيايي بودن را فراموش کنم، مي خواهم سه روز زهد را دريابم، جامه ي اخلاص بر تن کنم، جز ذکر خدا نگويم، جز براي خدا سر خم نکنم، مي خواهم گرسنگي معرفت و تشنگي وصال، در روزه ي تقرب خود را، کنار خدا دريابم؛ و اين آغازي است که از صبحگاه سيزدهم تا پانزده رجب ادامه مي يابد. عاشقاني دل باخته، ترک دنيا و دل بستگي هاي آن کرده؛ توشه اي از توبه مهيا کرده و عازم خانه ي دوست شده اند. در اين سفر، جسمت با درک گرسنگي و تشنگي سختي راه را در مي يابد و روحت براي تفرّج تا بي نهايت مي تواند برود، در اين سفر تو بايد با دلبرت همراه شوي، هرچه بر آن اعتراف کرد، بر زبان آوري و هر چه از دل بر تو فرود آمد بپذيري. تو بايد توقف کني. مي پرسي توقف از چه؟! از آنچه روزهاي تو را به شب هاي غفلت پيوند داده، از آنچه که تو را در خراب آباد دنيا گرفتار کرده، توقف بايد بکني از آن بيراهه هايي که دل از تو ساخته و اعتکاف از واژه ي معتکف به معناي توقف است، توقف در مکاني و ماندن در آن مکان. توقفي سه روزه مقصد دل، مبدأ بندگي و راز و نياز. و اينک توقف، و معتکف بر آن است تا به رسم پيغمبران و امامان، به رسم اولياي خدا، در اين فرصت نوراني، با پروردگار به گوشه اي خلوت پناه برد، لختي در حال خود بينديشد، در زاد و توشه ي آخرت تأمل کند و با سوز دل و اشک ديده زنگار از چهره ي جان بزدايد و سياهي ها را از دل بشويد.

در آيه ي يکصد و پنج سوره ي بقره آمده است که خداوند به ابراهيم و فرزندش اسماعيل، دستور داد تا خانه را براي طواف کنندگان خانه ي خدا، اعتکاف کنندگان در رکوع و سجده کنندگان پاکيزه و آماده سازند، هم چنين در جايي ديگر، آن هنگام که حضرت مريم عليهاالسلام به افتخار ملاقات با فرشته ي الهي نائل آمد، از مردم فاصله گرفت تا در مکاني خاص و به دور از هرگونه دغدغه، به راز و نياز باخداي خود بپردازد و چيزي او را از ياد خدا غافل نکند، به همين دليل زاويه ي شرقي بيت المقدس را که شايد محلي آرام تر و يا از نظر تابش خورشيد، مناسب تر بود برگزيد. به نظر علامه طباطبايي هدف مريم از دوري گزيدن از مردم، بريدن از آنان و روي آوردن به سنت اعتکاف بوده است و اين سنت است که تابه حال ميان عشاق مانده است و هنوز که هنوز است از کعبه، کوفه و گلدسته هاي مساجد، نواي معتکفين به گوش مي رسد: اي مهربان که اميدواران لطفت را نااميد باز نمي گرداني! اين منم بنده ي پرگناه تو که ازخودم سه روز هجرت کرده ام و به تو سه روز رجعت، سه روز گريانم بر گناهانم، پشيمانم از کردارم، منيّت ها را کشته ام، سه روز قصد عروج کرده ام به آدميّت، از هر چه جز تو بريده ام، معتکف شده ام به درگاه مهرباني ات تا ساده و صميمي سر بر آستان توبه گذارم، آرام آرام اشک ندامت بريزم، اي توبه پذير!

يک عمر گناه کرده ام و سه روز آمده ام بسوزم و دوباره چون ققنوس ها متولد شوم، و اين بار مي خواهم بال پرواز بگيرم تا تو، تو را بيابم و در کنار تو آرام بگيرم، يا لطيف! مرا بپذير.

آرمان هیأت