SMS
1 خرداد 1385 ساعت 2:15
چند روزی بود برایم«SMS» نیامده بود. طبیعی هم بود، چون ایام عزاداری بود و معمولاً این‌جور وقتها بچه ها به خاطر احترام به ساحت اهلبیت علیهم السلام از فرستادن آنجور پیامهای کوتاه خودداری میکردند.
شماره 23 ـ جمادی الاول و جمادی الثانی 1427 ـ خرداد و تیر 1385
داشتم برای خواب آماده میشدم که زنگ هشدار دریافت پیام به صدا درآمد. با کنجکاوی تمام به سراغ گوشی همراه رفتم و مشغول خواندن شدم: «... امشب 8 تا یا امام رضا علیهالسلام بگو و اینSMS رو برای 8 نفر بفرست. مطمئن باش تا فردا شب خبر خوشی به تو میرسه؟! بی توجهی نکن وگرنه اتفاق بدی واست میافته!».
پیام از طرف امیر بود. خیلی قید و بند نداشت و تمام دینش فقط در یک نماز و روزهی نصفه نیمه خلاصه میشد. خیلی تعجب کردم. چون این جملات نه با عقل جور درمیآمد، نه با منطق، و نه با آموزه های شریعت. بلافاصله جواب امیر را با فرستادن یکSMS دادم: «... امیرجان سلام! این حرفها از جوان تحصیلکردهای مثل تو بعیده. این خرافات رو بیگانه‌ها واسه ی بازی کردن با اعتقادات من و تو درست میکنن. میخوان ما رو سطحی و بدون منطق و عقل جلوه بدن. احساسات دینی خودت رو جای درست خرج کن. بعداً با هم صحبت میکنیم. یا علی مدد.»
راستی! چرا ما باید به راحتی، فکر و اعتقادات خود را ناخواسته در اختیار منابع مرموز و مخفی استعمار قرار دهیم و بیتوجه به فتوای مراجع عظام تقلید که اینگونه کارها را جایز نمیدانند، خود را در تشویش و اضطراب قرار دهیم و تصور کنیم که با بیتوجهی به انجام این کارها عقاب میشویم؟!
نمونهی این ساده انگاریها را میتوان در خلال پیامهای کوتاه، پشت زیارتنامه های اماکن مقدسه، برخی مداحیها و سخنرانیها و... به خوبی مشاهده کرد. ولی آیا این مطالب، عقلانی و صحیح است یا فقط در حدّ یک تاکتیک روانی برای سوء استفاده از باورهای این مردم؟ آیا هر مطلب و یا خوابی حجّیت دارد؟ فقط کمی فکر میتواند به این سئوالات پاسخ دهد.
کد مطلب: 9750
آدرس مطلب: https://www.armaneheyat.ir/issue/9750/sms