آرمان هیأت - بنای تاریخی امامزاده یحیی(ع) همدان، در معرض نابودی است

بنای تاریخی امامزاده یحیی(ع) همدان، در معرض نابودی است

با وجود اینکه بنای امام زاده یحیی(ع) به ثبت فهرست آثار ملی رسیده است، اما هزینه‌ای برای نگهداری آن در نظر گرفته نشده است.

بنای امامزاده یحیی (ع) در محله‌ای که از قدیمی‌ترین محله‌های شهر همدان به شمار می‌رود، واقع شده است و با اینکه در فهرست آثار ملی ثبت شده اما هزینه‌ای برای حفظ آن در نظر گرفته نمی‌شود.

این بنا که یک در آن به داخل کوچه و در دیگر آن به بلوار مدنی شهر همدان باز می‌شود، از زیبایی منحصر به فردی برخوردار است بطوری که زیبایی‌های آن، بنا را شاخص کرده است.

ورودی اصلی این امامزاده در ضلع غربی دارای سردری قوس‌‌دار و دو مناره ساده است و بقعه در وسط حیاطی بزرگ و مستطیل شکل قرار دارد که دیواره‌های شمالی ، جنوبی و شرقی آن را محصور کرده‌اند.

در کتیبه‌های این بنا نوشته‌ای که مشخص کننده صاحب بقعه و زمان احداث آن باشد، دیده نمی‌شود و بر روی قبر امام‌زاده نیز، سنگ نوشته‌ای وجود ندارد اما براساس سنگ عقیق مرمرینی که چند سال پیش از زیر خاک بیرون آورده شد و اینک بر روی دیوار بقعه نصب شده است، صاحب قبر یحیی نام دارد .

در واقع به استناد کتاب سر الانساب، شجره‌نامه این امام‌زاده با هشت واسطه، به امام حسن مجتبی (ع) می‌رسد؛ به طوری که یحیی بن علی بن حسین بن هارون القطع بن حسین بن محمد بن هارون بن محمد بن قاسم بن حسن بن زید بن حسن مجتبی (ع) در نیمه دوم قرن هشتم هجری در همدان می‌زیسته است.

بر اساس شناسنامه فنی نیز، بنا به دوره ایلخانیان یا تیموریان تعلق دارد و به شماره ۱۲۸۶/۱۳۵۴ در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است.

در حالی که در وصف این امام‌زاده، شکوه و عظمت این امامزاده بیشتر از سایر امامزادگان شهر همدان ذکر شده است، کمترین توجه را به آن شاهد هستیم.

در ضلع شرقی این بنا بر روی سر در پشتی آن دو شیر گچبری شده قرار دارد که بالای طاق آن بدون رعایت جلوه‌های بصری امامزاده ایزوگام کاری شده و در زیر ایزوگام شاهد فرو ریختن گچ‌های سر در هستیم و حتی مشاهده می‌شود که این دو نشان بدون هیچ حفاظی در معرض باران قرار دارند.

هنگام ورود به حیاط نیز شاهد طاق‌نمای زیبای ورودی امام‌زاده‌ایم که دور تا دور آن آینه‌کاری شده اما هم اکنون به علت نبود محافظ در برابر بارندگی و نیز در دسترس رفت و آمد مردم قرار دارد و آینه کاری‌ها از پایین کنده شده و به روی زمین افتاده‌اند.

با دقت به این بنای تاریخی مشاهده می‌شود که تا حدود نیم متر از پایین بنا قطعات آینه کاری کاملا جدا شده‌اند و حتی سنگ عقیق مرمرینی که چند سال پیش از زیر خاک بیرون آورده شد و بر روی دیوار بقعه نصب شده بود؛ به شدت آسیب دیده است.

سنگ فرش‌های این بنا نیز از تخریب در امان نبوده و در اثر فرسایش خرد شده اند. همچنین در سمت راست حیاط و ورودی جنوبی مسجد آن نیز آثار ویرانی به چشم می‌خورد به طوری که گچ بری‌های مزین به ادعیه در بالا دست آن در معرض ریزش هستند.

هر چند این بنا در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده اما توجهی به حفظ و نگهداری آن نمی‌شود و حتی قول‌های داده شد برای صرف اعتبار در راستای مرمت این بنا نیز در حد حرف باقی مانده است.