کد مطلب : ۱۲۷۷۹
تعزیه‌خوان
درباره مظفر قربان‌نژاد
فرهنگ – خیمه: مظفر قربان‌نژاد، تعزیه‌خوان، یکم مرداد ۱۳۳۶، در روستای کهنه گوراب از توابع شَفْت فومن در استان گیلان، به دنیا آمد و در شش سالگی به همراه خانواده ساکن رشت شدند.
پدر او، محمدحسین قربان‌نژاد، از مداحان رشت بود.
اولین حضور وی در تعزیه، در هشت سالگی و در نقش دختر یزید بود که به همراه سایر تعزیهخوانان آن خطّه همچون رمضان‌علی بهاری و عنایت‌الله صمصام در هیئت امام جواد به سرپرستی شاپور ناصری فعالیت خود را آغاز کرد.
وی در خاطرات خود می‌گوید:«برخی آهنگ‌ها را نزد میراحمد خمامی یاد گرفتم. در بیست سالگی به تهران آمدم و درشهرداری استخدام شدم. به مدت سه سال در اوایل انقلاب، تعزیه نخواندم و از آن فاصله گرفتم و سپس با گروه تعزیه‌خوانی آشنا شدم که در خانه‌ای متعلق به آقای شهباز در میدان شاپور اجرا داشتند. و دو گروه تهران و قزوین در آن فعالیت داشتند و من به صورت افتخاری در آنجا می‌خواندم.»
قربان‌نژاد از حاجی خان منصوری، ابوالحسن توکلی، منوچهر رفیعی، رضا جعفری و ابوالقاسم ثقفی به عنوان اعضای گروه قزوین و رضا لنکرانی، هاشم فیاض و اسماعیل محمدی به عنوان تعزیهخوانان گروه تهران نام برد.
وی از شاپور ناصری، شاپور لطف‌خدا، آقای نقشی، میراحمد خمامی، رمضان‌علی بهاری و عنایت‌الله صمصام به عنوان اساتید خود نام می‌برد.
نخستین فعالیت اجرایی قربان‌نژاد در زمینه تعزیه، اجرای نسخه مسلم در آمفی‌تئاتر میدان آزادی بود که با حمایت انجمن تئاتر اسلامی در آن زمان به مدت ۲۵ روز به طور مستمر اجرا شد و پس از آن نیز به مدت یک سال، عصر هر جمعه ادامه داشت.
دوره بعدی فعالیت وی، اجرای تعزیه در سالن محراب بود که حدود چهار سال در آنجا در ایام محرم و صفر اجرا داشتند.
مظفر قربان‌نژاد در اکثر نقش‌های خود موافق‌خوان بوده است و اعم از زنانه، مردانه، شهادت‌خوان، امام‌خوان، قاصدخوان و خطیب‌خوان را نیز اجرا کرده است. هرچند که وی معتقد است:«برای تعزیه‌خوان نباید فرق کند که چه نقشی بخواند. من به یک نقش وابسته نیستم. البته تاکنون به غیر از اشقیا تمامی نقش‌ها را خوانده‌ام اما اگر ضرورتی پیش بیاید، مخالف‌خوانی هم می‌کنم.»
قربان‌نژاد در دوران تعزیه‌خوانی خود با تعزیه‌خوانانی چون هاشم فیاض و رضا لنکرانی کار کرده است و هم‌اکنون به آموزش تعزیه در هیئت انصارالمهدی در خیابان قیام مشغول است.
پدر او، محمدحسین قربان‌نژاد، از مداحان رشت بود.
اولین حضور وی در تعزیه، در هشت سالگی و در نقش دختر یزید بود که به همراه سایر تعزیهخوانان آن خطّه همچون رمضان‌علی بهاری و عنایت‌الله صمصام در هیئت امام جواد به سرپرستی شاپور ناصری فعالیت خود را آغاز کرد.
وی در خاطرات خود می‌گوید:«برخی آهنگ‌ها را نزد میراحمد خمامی یاد گرفتم. در بیست سالگی به تهران آمدم و درشهرداری استخدام شدم. به مدت سه سال در اوایل انقلاب، تعزیه نخواندم و از آن فاصله گرفتم و سپس با گروه تعزیه‌خوانی آشنا شدم که در خانه‌ای متعلق به آقای شهباز در میدان شاپور اجرا داشتند. و دو گروه تهران و قزوین در آن فعالیت داشتند و من به صورت افتخاری در آنجا می‌خواندم.»
قربان‌نژاد از حاجی خان منصوری، ابوالحسن توکلی، منوچهر رفیعی، رضا جعفری و ابوالقاسم ثقفی به عنوان اعضای گروه قزوین و رضا لنکرانی، هاشم فیاض و اسماعیل محمدی به عنوان تعزیهخوانان گروه تهران نام برد.
وی از شاپور ناصری، شاپور لطف‌خدا، آقای نقشی، میراحمد خمامی، رمضان‌علی بهاری و عنایت‌الله صمصام به عنوان اساتید خود نام می‌برد.
نخستین فعالیت اجرایی قربان‌نژاد در زمینه تعزیه، اجرای نسخه مسلم در آمفی‌تئاتر میدان آزادی بود که با حمایت انجمن تئاتر اسلامی در آن زمان به مدت ۲۵ روز به طور مستمر اجرا شد و پس از آن نیز به مدت یک سال، عصر هر جمعه ادامه داشت.
دوره بعدی فعالیت وی، اجرای تعزیه در سالن محراب بود که حدود چهار سال در آنجا در ایام محرم و صفر اجرا داشتند.
مظفر قربان‌نژاد در اکثر نقش‌های خود موافق‌خوان بوده است و اعم از زنانه، مردانه، شهادت‌خوان، امام‌خوان، قاصدخوان و خطیب‌خوان را نیز اجرا کرده است. هرچند که وی معتقد است:«برای تعزیه‌خوان نباید فرق کند که چه نقشی بخواند. من به یک نقش وابسته نیستم. البته تاکنون به غیر از اشقیا تمامی نقش‌ها را خوانده‌ام اما اگر ضرورتی پیش بیاید، مخالف‌خوانی هم می‌کنم.»
قربان‌نژاد در دوران تعزیه‌خوانی خود با تعزیه‌خوانانی چون هاشم فیاض و رضا لنکرانی کار کرده است و هم‌اکنون به آموزش تعزیه در هیئت انصارالمهدی در خیابان قیام مشغول است.
