کد مطلب : ۱۲۹۰۷
كارشناس مركز مطالعات هنر آيينی:
كاربرد حرفه‌ای ملودی در مداحی باعث از بين رفتن ابتذال ملودی می‌شود
فرهنگ: «مهدی امين‌فروغی»، كارشناس مركز مطالعات هنر آيينی، می‌گوید: استفاده حرفه‌ای از ملودی در مداحی باعث می‌شود ابتذال به ملودی راه پيدا نكند و دليل ناپسند بودن ملودی در مداحی، در نظر شنونده، ضعف در كاربرد غير حرفه‌ای آن در مداحی است.
امین‌فروغی، با بيان اين مطلب گفت: ملودی فی نفسه ظرف است و غير از مواردی كه تداعی كننده ابتذال برای شنونده است، هر مداحی می‌تواند روی ملودی‌های مختلف، مفاهيم مذهبی را بصورت شعر قرار دهد.
وی افزود: نمی‌توان گفت كه ملودی به تنهايی خارج از فرهنگ دينی است، موسيقی زبان بين‌المللی دارد به عبارتی می‌توانيم بگوييم كه ارتباط ماهوی به فرهنگ خاصی ندارد.
امين‌فروغی ادامه داد: ملودی ظرفی است كه هر محتوا يا مظروف را می‌توان در آن گذاشت، به همين علت يك نوع ملودی در فرهنگی جا افتاده و به عنوان ملودی‌های مبتذل مشهور شده‌اند و زمانی كه شنيده می‌شود يادآور فرهنگ خاصی است، اگر چنين ملودی‌هايی روی نوحه گذاشته شود و فردی آن را بشنود آن ملودی مبتذل در ذهنش تداعی می‌شود.
كارشناس مركز مطالعات هنر آيينی درباره همكاری مداحان با موسيقی‌دانها تصريح كرد: در گذشته ميان ترانه‌سراها، مرثيه‌خوان‌ها، نوحه‌خوان‌ها و خواننده‌های مذهبی رسم بوده كه با تيمی متشكل از آهنگساز و شاعر همكاری داشته باشند، به عنوان مثال زمانی كه يك آهنگساز آهنگی را كه می‌ساخت، شاعر می‌دانست كه متناسب با آن چه شعری را بسرايد و هر دوی آ‌نها با توجه به اينكه كدام خواننده می‌خواهد بخواند آهنگ را تنظيم می‌كردند.
وی گفت: يك مداح علاوه برهمكاری با شاعر و آهنگساز بايد خودش نيز با موسيقی آشنايی داشته باشد، به اين علت كه در صورت ندانستن موسيقی، مانند فردی است كه می‌خواهد متنی بنويسد، اما الفبا نمی‌داند، بنابراين يك خواننده زمانی كه می‌خواند بايد تمام الفبای صدا را كه شامل موسيقی و الحان صدا می‌شود، بشناسد.
امين‌فروغی ادامه داد: همكاری اين سه رأس مثلث حتی در نوحه فراتر می‌رود و مداح بايد با فردی كه به تاريخ، مقاتل و داستان‌های عاشورا مسلط باشد، همكاری داشته باشد، به عنوان مثال زمانی كه يك مداح می‌خواهد در رابطه با شخصيت حر نوحه بسازد، اگر شناخت كافی درباره حر ندارد بايد با يك تاريخ‌دان و پژوهشگر همكاری داشته باشد تا بتواند تمام زوايای روحی حر را در آهنگ و شعر منتقل كند.
وی در پايان یادآور شد: در تعزيه نيز كسی كه نقش حضرت ابوالفضل(ع) را می‌خواهد بازی كند، در چهارگاه می‌خواند به اين علت كه چهارگاه يك روح پرشور و حماسی دارد و يا فردی كه می‌خواهد نقش حضرت زينب(س) را بازی كند، گوشه‌ای در دستگاه ابوعطا به عنوان گبری را انتخاب می‌كند. بنابراين از ويژگی‌های حاكم بر هر ملودی در رابطه با ساختن نوحه برای شخصيت‌های مذهبی استفاده می‌شود، پس مداحان بايد با موسيقی آشنايی داشته باشند.
امین‌فروغی، با بيان اين مطلب گفت: ملودی فی نفسه ظرف است و غير از مواردی كه تداعی كننده ابتذال برای شنونده است، هر مداحی می‌تواند روی ملودی‌های مختلف، مفاهيم مذهبی را بصورت شعر قرار دهد.
وی افزود: نمی‌توان گفت كه ملودی به تنهايی خارج از فرهنگ دينی است، موسيقی زبان بين‌المللی دارد به عبارتی می‌توانيم بگوييم كه ارتباط ماهوی به فرهنگ خاصی ندارد.
امين‌فروغی ادامه داد: ملودی ظرفی است كه هر محتوا يا مظروف را می‌توان در آن گذاشت، به همين علت يك نوع ملودی در فرهنگی جا افتاده و به عنوان ملودی‌های مبتذل مشهور شده‌اند و زمانی كه شنيده می‌شود يادآور فرهنگ خاصی است، اگر چنين ملودی‌هايی روی نوحه گذاشته شود و فردی آن را بشنود آن ملودی مبتذل در ذهنش تداعی می‌شود.
كارشناس مركز مطالعات هنر آيينی درباره همكاری مداحان با موسيقی‌دانها تصريح كرد: در گذشته ميان ترانه‌سراها، مرثيه‌خوان‌ها، نوحه‌خوان‌ها و خواننده‌های مذهبی رسم بوده كه با تيمی متشكل از آهنگساز و شاعر همكاری داشته باشند، به عنوان مثال زمانی كه يك آهنگساز آهنگی را كه می‌ساخت، شاعر می‌دانست كه متناسب با آن چه شعری را بسرايد و هر دوی آ‌نها با توجه به اينكه كدام خواننده می‌خواهد بخواند آهنگ را تنظيم می‌كردند.
وی گفت: يك مداح علاوه برهمكاری با شاعر و آهنگساز بايد خودش نيز با موسيقی آشنايی داشته باشد، به اين علت كه در صورت ندانستن موسيقی، مانند فردی است كه می‌خواهد متنی بنويسد، اما الفبا نمی‌داند، بنابراين يك خواننده زمانی كه می‌خواند بايد تمام الفبای صدا را كه شامل موسيقی و الحان صدا می‌شود، بشناسد.
امين‌فروغی ادامه داد: همكاری اين سه رأس مثلث حتی در نوحه فراتر می‌رود و مداح بايد با فردی كه به تاريخ، مقاتل و داستان‌های عاشورا مسلط باشد، همكاری داشته باشد، به عنوان مثال زمانی كه يك مداح می‌خواهد در رابطه با شخصيت حر نوحه بسازد، اگر شناخت كافی درباره حر ندارد بايد با يك تاريخ‌دان و پژوهشگر همكاری داشته باشد تا بتواند تمام زوايای روحی حر را در آهنگ و شعر منتقل كند.
وی در پايان یادآور شد: در تعزيه نيز كسی كه نقش حضرت ابوالفضل(ع) را می‌خواهد بازی كند، در چهارگاه می‌خواند به اين علت كه چهارگاه يك روح پرشور و حماسی دارد و يا فردی كه می‌خواهد نقش حضرت زينب(س) را بازی كند، گوشه‌ای در دستگاه ابوعطا به عنوان گبری را انتخاب می‌كند. بنابراين از ويژگی‌های حاكم بر هر ملودی در رابطه با ساختن نوحه برای شخصيت‌های مذهبی استفاده می‌شود، پس مداحان بايد با موسيقی آشنايی داشته باشند.
مرجع : ایکنا
