کد مطلب : ۱۳۲۴۳
قطع درختان کهن‌سال به بهانه مبارزه با خرافه‌پرستی
فرهنگ: مدیر کل دفتر ثبت آثار فرهنگی ـ تاریخی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری معتقد است: ارزش میراث طبیعی بیشتر از میراث کالبدی است.
حسینعلی وکیل گفت: اگر میراث طبیعی از بین برود، دیگر قابل احیا نیست؛ ولی میراث کالبدی را به نوعی می‌توان احیا کرد. آیین‌ها، رسوم و حتی میراث ناملموس نیز در صورت از بین رفتن قابل احیا هستند، ولی میراث طبیعی با حیات یک گیاه سر و کار دارد و قابل بازگشت نیست.
وی با اشاره به برخی اقدامات نامناسب در این حوزه، گفت: متأسفانه برخی افراد به بهانه مبارزه با خرافه‌پرستی، درختان کهن‌سال را قطع می‌کنند، چون می‌گویند مردم طبق خرافه‌ها به درختان کهن‌سال که معمولا کنار امامزاده‌ها یا مکان‌های خاص روییده‌اند، احترام می‌گذارند.
او یکی از نقاط مثبت حفظ میراث طبیعی را مورد احترام بودن آنها توسط مردم دانست و بیان کرد: وقتی کنار یک درخت ۶۰۰ ساله می‌ایستیم، آن درخت بزرگ‌ترین ذخیره‌ی ژنتیکی ماست، چون سرما، گرما، سیل و هر نوع حادثه‌ای را به خود دیده و هنوز روی پاست. این ژن، یک‌چیز کم‌نظیر است و نمی‌توان یک‌روزه آن را به‌دست آورد. اگر بناست این ژن به‌دست آید، باید امروز درخت را بکاریم، تا بعد از گذشت ۶۰۰ سال، اگر پابرجا بود، ژن آن را داشته باشیم. این ژن بعد از نابودی درخت به هیچ عنوان قابل بازگشت نیست، به همین دلیل، سرمایه میراث طبیعی ما محسوب می‌شود.
وکیل ادامه داد: امروز شخصی در گیلان پیدا شده که می‌گوید، چون این درخت ۶۰۰ ساله مورد احترام مردم است، این یک خرافه‌پرستی است و باید نابود شود. به جای این‌که از درخت به‌عنوان یک سرمایه استفاده کنند، این میراث طبیعی را این‌گونه از بین می‌برند.
وی با اشاره به بحث آیین‌نامه حفاظت از میراث طبیعی، تأکید کرد: باید از این سرمایه‌ها استفاده و آنها را حفظ کنیم.
علاقه‌مندان می‌توانند برای مطالعه بیشتر و آگاهی از رشد پدیده‌ای با نام «درختان مقدس» به «پرونده ویژه خیمه» در این زمینه مراجعه کنند.
حسینعلی وکیل گفت: اگر میراث طبیعی از بین برود، دیگر قابل احیا نیست؛ ولی میراث کالبدی را به نوعی می‌توان احیا کرد. آیین‌ها، رسوم و حتی میراث ناملموس نیز در صورت از بین رفتن قابل احیا هستند، ولی میراث طبیعی با حیات یک گیاه سر و کار دارد و قابل بازگشت نیست.
وی با اشاره به برخی اقدامات نامناسب در این حوزه، گفت: متأسفانه برخی افراد به بهانه مبارزه با خرافه‌پرستی، درختان کهن‌سال را قطع می‌کنند، چون می‌گویند مردم طبق خرافه‌ها به درختان کهن‌سال که معمولا کنار امامزاده‌ها یا مکان‌های خاص روییده‌اند، احترام می‌گذارند.
او یکی از نقاط مثبت حفظ میراث طبیعی را مورد احترام بودن آنها توسط مردم دانست و بیان کرد: وقتی کنار یک درخت ۶۰۰ ساله می‌ایستیم، آن درخت بزرگ‌ترین ذخیره‌ی ژنتیکی ماست، چون سرما، گرما، سیل و هر نوع حادثه‌ای را به خود دیده و هنوز روی پاست. این ژن، یک‌چیز کم‌نظیر است و نمی‌توان یک‌روزه آن را به‌دست آورد. اگر بناست این ژن به‌دست آید، باید امروز درخت را بکاریم، تا بعد از گذشت ۶۰۰ سال، اگر پابرجا بود، ژن آن را داشته باشیم. این ژن بعد از نابودی درخت به هیچ عنوان قابل بازگشت نیست، به همین دلیل، سرمایه میراث طبیعی ما محسوب می‌شود.
وکیل ادامه داد: امروز شخصی در گیلان پیدا شده که می‌گوید، چون این درخت ۶۰۰ ساله مورد احترام مردم است، این یک خرافه‌پرستی است و باید نابود شود. به جای این‌که از درخت به‌عنوان یک سرمایه استفاده کنند، این میراث طبیعی را این‌گونه از بین می‌برند.
وی با اشاره به بحث آیین‌نامه حفاظت از میراث طبیعی، تأکید کرد: باید از این سرمایه‌ها استفاده و آنها را حفظ کنیم.
علاقه‌مندان می‌توانند برای مطالعه بیشتر و آگاهی از رشد پدیده‌ای با نام «درختان مقدس» به «پرونده ویژه خیمه» در این زمینه مراجعه کنند.
مرجع : شیعه نیوز
