آرمان هیأت - صلح امام حسن زمینه‌ساز عاشورا بود

اگر امام حسن(ع) می‌جنگید همه شهید می‌شدند و چون شرایط زمان امام حسن با امام حسین(ع) متفاوت بود شهادت امام حسن نمی‌توانست اثر خون شهادت امام حسین را داشته باشد.

فرهنگ: رحیم‌پور با بیان این که در روایات است «عاشورا حسنیة اولاً و حسینیة ثانیا»، عاشورا در درجه اول حسنی است و بعد حسینی، اظهار داشت: اگر صلح امام حسن اتفاق نمی‌افتاد عاشورایی هم نبود.

حسن رحیم پور ازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز گذشته با حضور در بین دانشجویان طرح ضیافت اندیشه در مشهد بیان داشت: روایت است از پیامبر اکرم(ص) که ایشان می‌فرمایند حسن و حسین در دو حال قنوت و قیام، (صلح و جنگ) پروژه عظیم امامت و رهبری جامعه اسلامی را به درستی انجام می‌دهد؛ مردم حسن و حسین امام شمایند.

وی ادامه داد: هر دو وضعیت جنگ و صلح متضاد یکدیگر هستند؛ برای جنگ باید اهداف و دلایلی داشت و یک هدف مقدس وجود دارد که آن تأمین اهداف انبیاء است که اگر با صلح تأمین شد باید صلح کرد و در غیر این صورت اگر با جنگ مهیا می‌شود باید جنگید.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی اشاره کرد: پس از شهادت امیر المؤمنین علی(ع)، امام حسن(ع) نماز را اقامه می‌کردند و در نخستین روزی که برای نماز رفتند برای مردم سخنرانی داشتند و مردم در کل سخنرانی ایشان می‌گریستند؛ امام در این خطبه فرمودند دیشب خلیفه‌ای به آسمان رفت که دستانش خالی بود اما بر بزرگترین قدرت حکومتی جهان را رهبری می‌کرد، دیشب مردی به آسمان رفت که در کنار رسول خدا می‌جنگید و با جان و دل خود از پیامبر دفاع می‌کرد و در همه مأموریت‌ها پیروز می‌شد و هر کاری که پیامبر بر عهده او گذاشت به درستی انجام می‌داد.

رحیم پور ازغدی گفت: معاویه پس از شهادت حضرت علی(ع) جشنی برگزار کرد و یک شبکه جاسوسی قوی برای ایجاد جنگ روانی تشکیل داد، در این راستا در بین مردم فضای ترسناکی حاکم شد و شایعه‌هایی دروغ بر علیه امام حسن(ع) بیان کردند.

وی افزود: معاویه تعدادی از یاران امام علی و امام حسن(ع) را با پول و وعده قدرت، شهوت و حکومت خرید و در بین عموم شایعه شد که قدرت معاویه برتر از قدرت امام حسن(ع) است و عده‌ای نیز به تردید افتادن به گونه‌ای که هشت تن از سرداران سپاه امام حسن(ع) متزلزل شدند و از سپاه امام جدا شدند.

این استاد دانشگاه بیان داشت: امام حسن(ع) دستور به شناسایی تیم‌هایی جاسوسی معاویه دادند و دوتا از تیم‌های جاسوسی معاویه شناسایی شد و پس از شناسایی آنها اعدام شدند؛ سپس امام(ع) نامه‌ای به معاویه نوشتند و در آن نامه بیان کردند، جاسوس‌هایی که فرستادی نشان دهنده این است که تو جنگ می‌خواهی؛ اگر این مردم به حرف‌هایی که زده‌اند عمل کنند، انتظار جنگ بزرگی را داشته باش که تا به حال ندیده‌ای؛ خبر رسیده است که تو بعد شهادت علی(ع) جشن گرفته‌ای! آیا تو عقل داری؟

وی ادامه داد: امام(ع) فرمودند که تو(معاویه) از حکومت باید کنار زده بشی و این چند سال هم که بودی بر خلاف عدالت بود و باید تسلیم شوی.

رحیم پور با بیان این مطلب که یکی از تفاوت‌های زمان امام حسن(ع) با زمان امام حسین(ع) این بود که نگاهی مردم به معاویه با نگاه مردم به یزید فرق داشت، تصریح کرد: یزید از کودکی اهل خوش گذرانی‌، سگ‌بازی و میمون‌بازی بود و هنگامی که به مردم می‌گفتند یزید حق حکومت ندارد مردم چون یزید را می‌شناختند قبول کردند اما در مورد معاویه اینگونه نبود.

وی در ادامه بیان داشت: امام حسین به عبد الله بن عمر می‌گوید که حتی اگر پدرتم بود طرف یزید نبود؛ اگر امروز بعضی از مسلمانان از معاویه به بزرگی یاد می‌کنند به جهت این است که او را نمی‌شناسند.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی اذعان داشت: اگر امام حسن(ع) می‌جنگید همه شهید می‌شدند و چون شرایط زمان امام حسن با امام حسین(ع) متفاوت بود شهادت امام حسن نمی‌توانست اثر خون شهادت امام حسین را داشته باشد. امام حسن با صلح شکست قطعی را به یک پیروزی سیاسی تبدیل کرد و مشروعیت حکومت معاویه را زیر سؤال برد.

وی گفت: در روایات است «عاشورا حسنیة اولاً و حسینیة ثانیا»، عاشورا در درجه اول حسنی است و بعد حسینی؛ اگر صلح امام حسن اتفاق نمی‌افتاد عاشورایی هم نبود. در زمان امام حسن(ع) مردم فرق امام علی(ع) و معاویه را متوجه نمی‌شدند اما در زمان امام حسین(ع) فرق معاویه با یزید مشهود بود.