میرباقری چگونه کربلا را روایت کرد؟

فرهنگ: لشگر شمر و عمر سعد در روز کربلا فقط با جوانان و مردان بنی هاشم کار نداشت. کودکان، زنان و افراد بیمار کاروان امام حسین(ع) هم طعم وحشی​گری این جماعت را چشیدند که حاصل آن زخم​هایی است که هنوز بعد از ۱۴۰۰ سال شنیدن آن در روضه‌های شفاهی، اشک آدم را درمی​آورد.

یکی از این روضه​ها مربوط به جایی است که یکی از اشقیاء گوشواره از گوش دختربچه ای می​کشد و لاله گوش او را پاره می​کند. این همان صحنه​ای است که در ابتدای قسمت نهم سریال مختارنامه، میرباقری با مهارت تمام آن را به تصویر کشیده است .

از همان ابتدای ساخت سریال مختارنامه، قرار بود قصه کربلا در حاشیه قصه مختار روایت شود. علت هم این بود که مختارنامه قرار است به قیام و زندگی مختار بپردازد، اما از آنجا که واقعه کربلا واقعه بزرگی بوده و مختار در آن غایب، سعی شده تا بخش​هایی از این واقعه روایت شود که به زندگی مختار مربوط ربط دارد.

مختارنامه
میرباقری در طول ساخت مختارنامه همیشه نگران بود که نکند تصویری از واقعه کربلا را در سریالش ارائه کند که با باورهای عامیانه مردم تفاوت داشته باشد؟ برای همین فیلم‌برداری این بخش از کار را که به گفته خودش «سخت ترین بخش کار بود» به روزهای پایانی کار موکول کرد تا هم خودش و هم گروه سازنده مختارنامه به بیشترین حد از کمال و پختگی برای به تصویر کشیدن این صحنه​ها رسیده باشند.

صحنه‌ای که در ابتدای قسمت نهم دیدخ می‌شود‌، در روزهای آخر فیلم برداری سریال در خرداد ۱۳۸۸ در شهرستان طرود در ۱۲۵ کیلومتری شاهرود مقابل دوربین رفت. برای رفتن به سر صحنه، گروه روزی ۱۲۵ کیلومتر می​رفتند و ۱۲۵کیلومتر برمی​گشتند تا شب را در شاهرود سپری کنند. روزهای آخر کار بود و هوا در آن منطقه کویری به شدت گرم شده بود.

۳ ماهی می​شد که کسی به زن و بچه​اش سر نزده بود. در چنین شرایط سخت روحی، فرصت کمی هم برای فیلم​ برداری این صحنه مشکل وجود داشت. برای فیلم برداری این صحنه فضاسازی​های پس زمینه بسیار مهم بود. حرکت هنروان اهمیت زیادی داشت و باید اسب​ها با دقت فراوان هدایت می​شدند تا در پلان مورد نظر وارد صحنه شوند.

نقش دختربچه سبزپوشی که گوشواره​اش غارت می​شود توسط دختر بچه​ای ۱۳ ساله از شاهرود ایفاء شد که در زمینه بازیگری تجربه داشت. ایفای نقش فردی که گوشواره او را غارت می​کند هم به یکی از اعضای گروه بدلکاران سپرده شد. طی یک روز این صحنه فیلم برداری شد اما صحنه مورد نظر اصطلاحا «درنمی آمد» و رضایت کارگردان را جلب نمی​کرد.

میرباقری می​خواست تا با کمترین پلان ممکن این صحنه را بگیرد تا حس و حال کار دربیاید. بعد از دو روز کار مداوم بالاخره یکی از برداشت‌ها رضایت کارگردان را جلب کرد. همه عوامل سعی می‌‌‌کردند در چنین صحنه‌هایی با دل و جان کار کنند تا این بخش از کار بهترین صحنه کار باشد. حتی در پشت صحنه همه تحت تاثیر فضای کار بودند. پلان​های کربلا بعد از هر بار ضبط، برای بررسی نهایی از داخل مانیتوری پخش می​شد که بچه​ها دور آن حلقه می‌‌زدند و در چنین لحظاتی، خیلی​ها - به خصوص بچه​های گروه لباس-با دیدن صحنه​هایی که لحظه​ای قبل ضبط شده بود، گریه می‌کردند. آن روزها پشت صحنه مختار همه کربلایی شده بودند.

_{مدیر روابط عمومی سریال مختارنامه}