آرمان هیأت - بايدها و نبايدهاي مداحي

تجربه‌های گذشته، مؤید این سخن است که هرگاه مداحان اهل بیت (ع) وارد حوزه مباحث و مجادلات بی‌حاصل سیاسی و گروهی شدند، از شأن و منزلت جایگاه خویش فاصله گرفتند و نه فقط تأثیر و جذابیت کلام خویش را از دست دادند؛ بلکه به جای پراکندن صفا و صمیمیت در صف مؤمنان، آنها را به چند‌دستگی و اختلاف انداختند و دغدغه و نگرانی را به جامعه تزریق کردند.

روزنامه ایران در سرمقاله خود با عنوان «بایدها و نبایدها» به قلم علی‌اکبر جوانفکر نوشت: «مدیحه‌سرایان و نوحه‌خوانان ما نه فقط باید معرف جلوه‌های زیبا و آموزنده‌ای از مکارم اخلاق و در عالی‌ترین شکل آن باشند؛ بلکه از آنها انتظار می‌رود که با استفاده از فرصت سخنوری در جمع مؤمنان و متدینان جامعه، درس‌های آموزنده قرآن کریم و معارف نورانی اهل بیت (ع) را سرلوحه کار خود قرار دهند و با تبیین زوایای پیدا و پنهان زندگی پندآموز آنان، نظام اسلامی را براي گسترش اخلاق نیک و جاری کردن ارزش‌های ناب دینی در دل و جان مردم، یاری دهند. با ترویج خُلقیات خوب و تأکید بر روحیه همدلی، برادری، صفا و صمیمیت میان مردم است که می‌توان یک جامعه انسانی را براي نیل به آرمان‌های بزرگ الهی، اعتلا بخشید و آن را به زیور نیک‌اندیشی، تعاون، صبر، احسان، ایثار و گذشت، امید به آینده، کمک به نیازمندان و پرهیز از تنگ‌نظری، ناامیدی، بدخواهی و بُخل آراست.»

جامعه مداحان و نوحه‌خوانان، ترکیبی از عناصر متدین و دلسوخته است که صوت دلنشین خود را به مثابه موهبتی الهی به خدمت می‌گیرند تا عطر وجود نورانی و مبارک ائمه معصومین (ع) را در فضای ایران اسلامی پراکنده کنند و دل‌های خیل مشتاقان را جلا بخشند؛ پس لازم است که آنها در گفتار، رفتار و کردار خود، همه ارزش‌های زیبای دین مبین اسلام را متجلی سازند، دوستی‌ها را تقویت کنند، محبت و مهربانی را تشویق نمايند، نوع‌دوستی و امداد به نیازمندان را به دیگران بیاموزند و با زدودن غم‌ها، کدورت‌ها و بدفهمی‌ها از روح و روان مردم، شور و نشاط همراه با افکار سالم و سازنده را جایگزین آن کنند.

آنها نه فقط از کاربرد آهنگ‌های بد و لهوی در کار مداحی و نوحه‌خوانی باید بپرهیزند؛ بلکه لازم است از بیان هرگونه سخن سست و بی‌اساس و تعرض به دیگران در اجتماعات عمومی اجتناب ورزند و دل‌های مؤمنان را به ذکر مناقب صحیح و متقن، شاد و خوشحال کنند.

تجربه‌های گذشته، مؤید این سخن است که هرگاه مداحان اهل بیت (ع) وارد حوزه مباحث و مجادلات بی‌حاصل سیاسی و گروهی شدند، از شأن و منزلت جایگاه خویش فاصله گرفتند و نه فقط تأثیر و جذابیت کلام خویش را از دست دادند؛ بلکه به جای پراکندن صفا و صمیمیت در صف مؤمنان، آنها را به چند‌دستگی و اختلاف انداختند و دغدغه و نگرانی را به جامعه تزریق کردند.