آرمان هیأت - تابلوي «سحرگاه نوزدهم» به نمایش گذاشته شد

زندگي علي (ع) سرشار از چنين لحظات حساسي است و جا دارد كه هنرمندان هر چه بيش‌تر دست به خلق چنين آثار فاخر و ارزشمندي از حضرت بزنند.

وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي در مراسم رونمايي از تابلوي «سحرگاه نوزدهم» اظهار اميدواري كرد تا هنرمندان در تمام مناسبت‌ها همراه مردم و حتی جلوتر از آنها دست به خلق آثاري فاخر و ارزشمند بزنند.

شامگاه گذشته ۲۹ مردادماه مراسم رونمايي از تابلوي نگارگري «سحرگاه نوزدهم» اثر جليل جوكار با حضور وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي، مدير كل دفتر هنرهاي تجسمي و جمعي از هنرمندان و مسؤولان در موزه هنرهاي ديني امام علي (ع) برپا شد.

در اين مراسم، سيدمحمد حسيني با تقدير از جليل جوكار براي خلق چنين اثري، گفت: «امام علي (ع) دومين شخصيت بزرگ تاريخ جهان اسلام است و اين اتفاق مسؤليت سنگيني را بر دوش هنرمندان مي‌گذارد.»

او در ادامه به مضامين اين تابلوي نگارگري كه لحظه پيش از شهادت حضرت علي (ع) را به تصوير كشيده، اشاره كرد و افزود: «زندگي علي (ع) سرشار از چنين لحظات حساسي است و جا دارد كه هنرمندان هر چه بيش‌تر دست به خلق چنين آثار فاخر و ارزشمندي از حضرت بزنند.»

حسيني در ادامه سخنان خود به اهميت كتاب نهج‌البلاغه اشاره كرد و گفت: «اين كتاب معجزه علوي است و بعد از قرآن، مثال آن را نداريم؛ لذا اميدوارم هنرمندان در تمامي مناسبت‌ها همدوش مردم و جلوتر از آن‌ها دست به خلق آثاري اين‌گونه بزنند؛ زيرا هرچه شناخت مردم بيش‌تر شود، در زندگي روزمره آنها نيز تأثير بيش‌تري خواهد داشت و رسالت هنرمندان در زمينه‌ ديني بسيار خطير است.»

همچنين دكتر عباسي نشانه‌شناس در بخش ديگري از مراسم با تحليل كاركرد معنايي تابلوي «سحرگاه نوزدهم» از منظر تخيل‌شناسي گفت: «پرسش اصلي در مواجهه با اين تابلو اين‌گونه است كه معنا چگونه در اين متن توليد شده است و آيا حضرت از شهادت خود آگاه است؟»

عباسي با ارائه فرضيه و پاسخ خود در برابر اين سؤال، عنوان كرد: «تمام معناي اين تابلو از برخورد قطب شيطاني كه در كنار در ايستاده با حضرت شكل مي‌گيرد. اما مي‌بينيم كه حضرت هيچ توجهي با اين نگاه ندارد و اين تنها اصرار شيطان است.»

اين نشانه‌شناس اضافه كرد: «ما مي‌بينيم كه در اين تابلو چگونه حيوانات اصرار به گفتن چيز مهمي به حضرت دارند. اين تصوير يك صحنه واقعي از يك روايت تاريخي است و نشان مي‌دهد كه امام زبان اين حيوانات را مي‌داند؛ اما به عمد اهميتي نمي‌دهد و تنها اشاره به كعبه دارد.»