مهاجری، محمد - حدود ۲۰سال قبل مرحوم رسول ملاقلی پور فیلم "پناهنده" را ساخت. ظاهرا حول و حوش فیلم ،حرف و حدیث های زیادی درست شده بود.

او در جلسه ای از این حاشیه سازی ها گلایه می کرد . می گفت به خاطر این فیلم، خیلی ناسزا شنیده ام. حتی دارند مرا به منافقین می چسبانند. بعد اشاره کرد به فیلم "الو الو من جوجوام" که همزمان با همان جلسه اکران شده بود و مردم برای دیدنش سر و دست می شکستند. رسول بی آنکه متعرض محتوای" الوالو من جوجو ام "شود و ضمن احترامی که به کارگردانش گذاشت گفت: من هم باید بروم سراغ این فیلمها که هیچ حاشیه ای ندارد و تازه، روی سر می گذارند و حلوا حلوا می کنند.

***
احمدرضا درویش فیلمی ساخته است در باره عاشورا. فیلم را ندیده ام اما حاشیه هایش را دنبال کرده ام. درویش، با این فیلم، عشقش را به ساحت اباعبدالله(ع) نشان داده و حتی اگر فیلم، سراسر اشکال و عیب باشد و نتواند اکران شود، چیزی از ارزش نیت درویش کم نمی کند.
او هم می توانست مثل رسول آهی بکشد که: چرا رفتم دنبال فیلم حاشیه دار؟ مگر ژانر عشقی( از همین هایی که سینما و تلویزیون و شبکه سینمای خانگی از آنها پر شده و مایه اش دوسه تا یازیگر خوش تیپ است) چه عیبی دارد؟
تاسف آور است که بجای تشکر از نیت کارگردان رستاخیز، او را به دهها صفت زشت متصف کنیم و بدتر از همه اینکه بشنویم آقای محترمی گفته است: دشمن برای ساختن این فیلم پول داده است.
اگر از این پس هیچ کارگردانی برای خلق حماسه های مذهبی ، پشت دوربین نرود، آن را به گردن دشمنان می اندازیم، یا باید در جمع دوستان! دنبال مسببش بگردیم؟

آرمان هیأت