کوروش زارعی، کارگردان تئاتر دینی  گفت: در طول سال و در جریان مناسبت‌های گوناگون مذهبی و دینی این توقع می‌رود که اثر نمایشی متناسب با آن موضوع و اتفاق نیز تولید و روی صحنه رود اما درعمل شاهد این مسئله هستیم که معمولاً برنامه منسجمی از سوی مسئولان ارشاد به عنوان متولی اصلی تئاتر وجود ندارد و معمولاً معدود کارهایی که در طول سال در عرصه نمایش دینی تولید می‌شوند براساس دغدغه‌های شخصی افراد صورت می‌گیرد.

وی گفت: نتیجه این انفعال موجب شده است که سال‌ها در عرصه تئاتر دینی و مذهبی شاهد نمایش‌هایی باشیم که هر ساله تکرار می‌شوند و تنها تفاوت آنها در بعد اجرایی نسبت به سال‌های قبل، تغییر در ترکیب بازیگران و برخی از عوامل گروه نمایشی است وگرنه که حرف تازه‌ای برای گفتن در زمینه‌های گوناگون دینی و مذهبی نداشته و ندارند.

تولید نمایش «وعده موعود» اکنون دوسالی است که مسکوت مانده است
سرپرست گروه نمایشی آئین تصریح کرد: شخصاً در زمینه‌های گوناگون مذهبی همچون موضوع مهدویت و یا به مناسبت ایام فاطمیه که در آستانه آن قرار داریم بارها خواسته‌ام که اثری متفاوت از آنچه که تاکنون گروه، سابقه تولید و اجرای آن را داشته است کار کنم اما در مواجهه با مسئولان ارشاد و مرکز هنرهای نمایشی پاسخ درست و روشنی در این زمینه به ما داده نمی‌شود و مشخصاً نمایشی با موضوع حضرت مهدی(عج) با نام «وعده موعود» که گروه آماده کار روی آن بود اکنون دو سال است که مسکوت و بی‌جواب مانده است.
زارعی ادامه داد: افراد و گروه‌های تئاتری اصطلاحاً مذهبی‌کار که عمری است در این راه به فعالیت مشغولند و امتحان خود را از هر حیث پس داده‌اند به خوبی وضعیت نابسامان اقتصادی در حوزه فرهنگ و هنر کشور را درک می‌کنند اما باید بگویم که هیچ‌کدام از ما توقع و چشم‌داشت مالی به آن شکلی که در تئاتر حرفه‌ای انتظار می‌رود را نداریم و تجربه این سال‌ها نشان داده است که بسیاری از نمایش‌های مذهبی از آنجا که براساس باور قلبی عوامل آنها تولید و اجرا می‌شوند کمترین هزینه را در زمینه اجرا و دستمزد عوامل داشته و دارند.

در تئاتر نباید توقع بازگشت سرمایه را داشت
این کارگردان تئاتر گفت: قدر مسلم مسئولان از هزینه در تئاتر نباید توقع بازگشت سرمایه را داشته باشند؛ تئاتر چیزی متفاوت از سینماست که یک فیلم در آن ممکن است در آن واحد در چندین سالن به نمایش درآید، آن هم در سانس‌های متعدد و با فروش بلیطی معقول؛ اجرای تئاتر محدود به یک نوبت در روز است، در یک سالن و با تعداد صندلی‌های محدودی که اگر در خوشبینانه‌ترین شکل همه آنها به فروش روند، باز هم کفاف هزینه‌های یومیه یک اجرای نمایش، دستمزد عوامل فنی سالن و تدارک آن را نمی‌دهد، با این فرض چه توقعی از تئاتر دینی است که مخاطب خاص خود را داراست و ممکن است جریان رایج تئاتری و چرخه اقتصادی متداول در تئاتر در آن رعایت نشود؟
کارگردان نمایش عاشورایی «معمای مطربان پریشان» تأکید کرد: با همه این تفاصیل اما باید گفت که تئاتر به عنوان یک مؤلفه شناخته شده فرهنگی در همه جای دنیا پدیده‌ای غیرقابل انکار است و مسئولان هیچ چاره‌ای جز حمایت بی‌دریغ از آن ندارند و باید به این نکته توجه داشته باشند که آنچه که به زعم ایشان هزینه‌کرد در تئاتر معنی می‌شود در حقیقت هزینه در قبال فرهنگسازی در جامعه است و در مورد تئاتر دینی نیز باید بگویم که در صورت نگرش متفاوت به رویدادهای دینی و تفسیری درست از مفاهیم آن، قطعاً مخاطب خود را نیز به دست خواهد آورد و به این شکل یک نوع فرهنگسازی دینی مورد نیاز جامعه شکل خواهد گرفت.

خصوصی‌سازی در تئاتر به دلیل فراهم نبودن زیرساخت‌ها فعلاً نشدنی است
وی با اشاره به اینکه در تجربه اخیر خود یعنی کارگردانی نمایش «معمای مطربان پریشان» با گروه هنری سایه به عنوان حامی و سرمایه‌گذار خصوصی همکاری داشته است گفت: این روزها خیلی از خصوصی‌سازی تئاتر صحبت به میان می‌آید اما به نظر من به دلیل فراهم نبودن زیرساخت‌های تئاتری، کمبود فضای نمایشی و به روز نبودن تجهیزات فنی فعلاً نمی‌توان در این زمینه آن‌چنان که باید و شاید وارد شد؛ این قضیه در مورد تئاتر دینی که در کل منتفی است؛ چون علاوه بر فراهم نبودن شرایط و امکانات، فرهنگسازی مؤثری در جامعه به این معنی که اثر تولید شده صرفنظر از محتوا دارای ساختار و وجوه فنی تئاتری است و قابل اعتنا به انجام نرسیده است و به جرئت می‌توان گفت که این‌گونه نمایشی معمولاً با بازتاب‌های منفی از سوی جامعه روبروست و گروه‌های نمایشی متهم به سفارشی کار کردن می شوند در حالی که همانطور که گفتم بسیاری از این نمایش‌ها بدون کوچکترین چشم داشت و سرمایه‌ای تولید می‌شوند و حداقل در تجربه اخیرم در مورد کارگردانی یک نمایش دینی شاهد بودم که بخش خصوصی حامی این نمایش بسیار متضرر شد.

آرمان هیأت