مجتبی شاهمرادی اظهار داشت: از ابتدای اسلام تاکنون، طرح متهم‌ ساختن شیعه به توهین و ناسزاگویی به اصحاب پیامبر (ص) و به ویژه خلفای بعد از ایشان بخش مهمی از فعالیت‌های ضدشیعی را به خود اختصاص داده است.

وی با بیان اینکه از گذشته تاکنون صاحبان قدرت و دشمنان قسم‌خورده دین، از این ترفند و ابزار درجهت حذف فرهنگی و سیاسی شیعه استفاده‌ها کرده‌اند، افزود: امروز نیز دشمنان دین در تلاشند تا با تبلیغ اتهام توهین شیعه به مقدسات خود به تحریک احساسات سایر مسلمانان بپردازند، آنها را از اندیشه‌های عدالت‌خواهانه شیعه دور کنند و مانع الگو گیری آنها از مکتب تشیع شوند.

برخی با تحریف آموزه تبری از دشمنان، به مکتب شیعه خیانت می کنند

مدیر انتشارات آرما با تاکید بر این نکته امروز کتاب‌های عالمان شیعه با این تهمت که حاوی توهین به صحابه است، در کشورهای اسلامی به‌عنوان کتب ضاله معرفی می‌شود و نشر و پخش آن‌ها ممنوع است ، ابراز داشت: در عصر حاضر، تندروهای اهل‌سنت به‌ اتهام توهین به خلفا، بیش از گذشته به جان و ناموس شیعیان تعرض می‌کنند اما مهم ‌تر از همه این‌ها آن است که امروز در میان شیعیان نیز جریانی مشکوک در لباس عالمان دین، به ترویج و توجیه توهین به مقدسات اهل‌سنت می ‌پردازد.

وی ادامه داد: متأسفانه این جریان با تحریف آموزه تبری از دشمنان دین، جامعه اسلامی و خصوصاً شیعه را به ‌سمت تعصبات کور مذهبی و ایجاد دشمنی‌های بی‌فایده بین مسلمانان سوق می‌دهد و این درحالی است که این گونه برداشت از آموزه تبری برخلاف تعالیم مکتب اهل‌بیت (ع) است و بسیاری از عالمان شیعه نیز آن را ناصواب می‌دانند.

شاهمرادی تاکید کرد: بر همین مبنا یکی از نیازهای جامعه امروز ارائه تعریفی روشن و جامع از تبری و ابعاد گوناگون آن است تا با درک صحیح از این آموزه دینی، بتوانیم به تبیین قوانین و محدودیت‌های آن بپردازیم.

تبیین ابعاد تبری جستن از دشمنان اهل بیت (ع) در کتاب لعن های نامقدس

وی اضافه کرد: کتاب لعن‌های نامقدس که در این راستای به قلم حجت‌الاسلام مهدی مسائلی به تحریر درآمده است، در ابتدا به تبیین معنای تبری پرداخته و ابعاد گوناگون قلبی، گفتاری و رفتاری آن را تشریح می کند و پس از آن‌که تصوری صحیح از آموزه مهم تبری ارائه کرد، به بحث مهم قوانین و محدودیت‌های تبری می‌پردازد.

مدیر انتشارات آرما بیان داشت: نویسنده معتقد است اعلام برائت و تبری لسانی از دشمنان دین، اگرچه یک وظیفه‌ مهم دینی است که مؤمنان باید همواره به آن اهتمام داشته باشند، اما در انجام آن حدود و قوانینی وجود دارد که ملاحظه ‌نکردن این قانون‌ها و محدودیت‌ها موجب می‌شود مؤمنان وظایف دینی مهم‌تری را ترک کنند و گناهان بزرگی را مرتکب شوند؛ هرچند به‌خیال خود به وظیفه تبری عمل کرده‌اند و مستحق ثوابند.

وی اضافه کرد: نویسنده در ادامه پرهیز از فحش و دشنام و توهین را یکی از قوانین تبری برشمرده و با بررسی عنوان وجود "دشنام در قرآن و روایات" به بیشتر شبهات مطرح شده در این زمینه پاسخ می‌گوید.

شاهمرادی ابراز داشت: وی همچنین پرهیز از تهمت و افترا را یکی از لوازم تبری می‌داند و معتقد است تهمت و افترا از سلوک اهل‌ باطل بوده و با تکیه بر چنین روش ‌هایی نمی‌توان به معرفی اهل باطل پرداخت و به مصاف آنها رفت پس چه مضحک است اگر کسی بگوید برای مقابله با بدعت‌گذارانی که اهل دروغ و نیرنگ و فریب هستند باید با تهمت و نسبت‌های دروغین، مردم را از آنان رویگردان کنیم.

وی اضافه کرد: نویسنده سپس بحث مفصلی پیرامون بعضی از روایاتی دارد که عده‌ای با تمسک به آنها خواسته‌اند تهمت و افترا زدن به مخالفان را توجیه نمایند و در همین راستا وی به موضوع نسبت حرام‌زادگی به مخالفان عقیدتی نیز پرداخته و از برخورد شدید ائمه شیعه (ع) با این طرز تفکر خطرناک، پرده بر می دارد.

مدیر انتشارات آرما با اشاره به اینکه یکی از مهمترین موضوعات مورد بررسی این کتاب، موضوع لعن است، ابراز داشت: شاید بحث از لعن با رویکرد و صراحت این نوشتار، برای اولین بار باشد که در کتابی مستقل مطرح می‌شود و عنوان آن کتاب را به خود اختصاص می‌دهد.

لعن به مقدسات اهل سنت، مانع بزرگ تقریب مذاهب اسلامی

وی افزود: نویسنده در مقدمه‌ کتاب بیان می‌دارد که اگرچه اغلب شیعیان دشنام و توهین به مقدسات دیگران را عملی خلاف و نادرست می‌دانند، اما در این میان بعضی نیز حساب لعن را از دشنام و توهین جدا دانسته و بیان آن را در هر صورتی جایز می‌دانند و این درحالی است که لعن به مقدسات اهل‌سنت، به بزرگ‌ترین مانع درجهت انسجام مسلمانان تبدیل شده است و هرگونه تلاش و حرکتی را برای تقریب مذاهب اسلامی با مشکل روبه‌رو می‌سازد.

شاهمرادی تصریح کرد: امروز در دنیای اهل‌سنت، به‌جز بخشی از ناآگاهان افراطی و ابزار امپریالیسم، همه از گفت‌وگوهای سازنده برای وحدت جهان اسلام استقبال می‌کنند اما پیروان مذهب اهل‌سنت، نیز از این ناراحت هستند که به خلفای بعد از پیامبر اهانت و لعن می‌شود از همین رو لازم است بدانیم حقیقت تبری چیست و آیا برای انجام وظیفۀ تبری لازم است حتماً به مقدسات اهل‌سنت توهین و لعن شود؟

وی افزود: این کتاب با بین تفاوت میان لعن با دشنام همچنین به این پرسش ها پاسخ می دهد که آیا واقعاً این تفکراز ضروریات و لوازم مکتب تشیع است، آیا بدون اهانت و لعن به مقدسات اهل‌سنت نیز می‌توان شیعه بود و اینکه آیا لعن در هرجا و به‌هرصورتی جایز است؟

افراطی های اهل سنت ابزاری موثرتر از بهانه توهین برای ترویج افکار ضدشیعی ندارند

مدیر انتشارات آرما گفت: نویسنده در کتاب یادآور می‌شود که لعن و توهین به خلفا، امروز خدمتی بزرگ به جریان افراطی گری در اهل‌سنت است و افراطی‌های اهل‌سنت ابزاری مؤثرتر از این توهین برای ترویج افکار ضدشیعی خود ندارد.

وی اضافه کرد: بسیاری از اندیشه‌های شیعه که زمینه‌ساز بیان تهمت‌ها و برداشت‌های سوء و غیرواقعی افراطی‌گرایان اهل‌سنت به شیعه است در میان جریان‌های اعتدال‌گرای اهل‌سنت نیز پذیرفته است و از همین رو آنها تهمت‌ها و نسبت‌های سوء افراط‌گرایان اهل‌سنت را در این موضوعات نمی‌پذیرند اما موضوع لعن و توهین خلفا نزد هیچ‌کدام از فرقه‌های اهل‌سنت پذیرفته نیست و همۀ آن‌ها از بیان آن منزجرند.

وی اظهار داشت: از همین رو جریان افراط ‌گرای اهل‌سنت با استفاده از این ابزار، گروه‌های اعتدال‌گرای اهل‌سنت را با خود همراه می‌سازند و به موضع‌گیری و ضدیت با شیعه فرا می‌خوانند.

مدیر انتشارات آرما گفت: در همین راستا نویسنده با بررسی مسئلۀ لعن، از نهی خاص اهل‌بیت (ع) درباره توهین و لعن یاد می‌کند و افزون بر این، لعن‌های موجود در قرآن و روایات نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد.

آرمان هیأت