رضا مهدوی، کارشناس و مدرس موسیقی، گفت: فراموش نکنیم که حضرت رضا(ع) متعلق به منطقه جغرافیایی مشخصی نیست بلکه متعلق به همه شیعیان در سراسر جهان است و حتی می‌توان گفت این امام رئوف ارادتمندانی از مذاهب و آئین‌های دیگر هم دارد؛ با این فرض هر شخصی با هر کیش و مسلکی و با تمسک به هر هنر و آئینی می‌تواند به عرض ارادت خود به ساحت مقدس رضوی بپردازد.

وی گفت: هنرمندان موسیقی از اقوام گوناگون به ویژه موسیقی سنتی و نواحی نیز از دیرباز با اتکا به هنر خود در ساخت و اجرای قطعاتی در منقبت امام‌رضا(ع) کوشا بوده‌اند؛ هر چند که این سالها حجم کارهای تولیدی در خور شأن و مقام آن حضرت نبوده است اما آثار شاخصی تولید شده است که بارها و بارها آن را شنیده‌ایم.

محدودیتی در شیوه بیان فرهنگ و سیره رضوی وجود ندارد
مهدوی تصریح کرد: با این وجود از آنجا که در ابتدای صحبتم به این نکته تأکید کردم که ارادت به ساحت رضوی، مرز، کیش و آئین و قومیت نمی‌شناسد، باید بگویم که در عالم هنر و به ویژه موسیقی و در بیان فرهنگ و سیره رضوی نیز جای هیچ کوتاهی و محدودیتی نیست و این تصور که تولیدات فاخر موسیقی با مضمون رضوی تنها باید به موسیقی سنتی، محلی و نواحی خلاصه شود، درست نیست.

مدیر سابق مرکز موسیقی حوزه هنری با اشاره به اینکه سلیقه شنیداری مردم تغییر کرده است، ادامه داد: این روزها رویکرد و اقبال مردم بیشتر به سمت موسیقی پاپ و مدرن است؛ هیچ اشکالی ندارد که آثاری موسیقایی با مضمون رضوی در این قوالب نیز ساخته شود و از ظرفیتی که ایجاد شده است با استفاده از این موسیقی به اشاعه فرهنگ رضوی بپردازیم.

وی گفت: از آنجا که معمولاً موسیقی مذهبی با کلام همراه است، شاید در مواجهه با این مسئله، این شائبه پیش آید که کلام در موسیقی پاپ نزدیک به کلام محاوره‌ای مردم کوچه و بازار است و به طور مثال بیان مناقب رضوی با چنین زبانی اصطلاحاً شکسته و بدون رعایت آرایه‌ها و قواعد ادبی، دون شأن باشد که به نظر من این ادعا درست نیست و هر چه زبان ارتباط با مردم نزدیک به زبان قابل فهم آنها باشد، اثر هنری رابطه محکم‌تری می‌تواند با مخاطب خود برقرار کند.

کلام محاوره‌ای در موسیقی پاپ برای بیان مضامین رضوی نباید کم‌مایه باشد
این مدرس موسیقی تأکید کرد: سبک‌های رایج تولید موسیقی رضوی، اغلب سنتی و محلی است و معمولاً به دلیل استفاده از زبان محاوره‌ای در موسیقی مدرن کمتر شاهد تولید آثاری با مضمون رضوی در این قالب‌ها هستیم و به نظر می‌رسد با رعایت قواعد و اجتناب از نوع ادبیات سخیف کوچه و بازاری می‌توان به شکل فراگیر به تولید موسیقی پاپ در حوزه رضوی پرداخت. البته نباید از نظر دور داشت که ادبیات کوچه و بازاری و مردمی که معمولاً در شعر و ترانه‌های موسیقی همچون پاپ استفاده می‌شود، با ادبیات سخیف و بی‌مایه‌ای که معمولاً قشر فرودست از نقطه نظر فرهنگی به آن تکلم می‌کنند، تفاوت می‌کند و باید توجه به این نکته داشت که در صورت گرایش به این نوع ادبیات، از افتادن به ورطه چنین ادبیات اجتناب شود.

وی در پایان گفت: به هر حال برای ایجاد ارتباط مؤثر با مخاطب باید از زبان رایج و مرسوم و قابل فهم او استفاده کرد؛ شاید ترانه‌سرایان که معمولاً براساس یک ملودی، ترانه‌ای را در قالب موسیقی پاپ می‌سرایند و به دلیل قواعد دست و پاگیر شعر کلاسیک از آن گریزانند؛ هم در صورت گرایش این نوع موسیقی به سمت بیان مضامین دینی، بیشتر ترغیب به ترانه‌سرایی در زمینه رضوی شوند، باز هم تأکید می‌کنم که این رویکرد عاری از اشکال است و مگر نه اینکه نماز مهمترین فریضه دینی ما مسلمانان است و خداوند، نمازگزار را در ذکر قنوت آن مخیر کرده است که با هر زبانی و گویشی، به درگاهش راز و نیاز کند؟

آرمان هیأت