مرثیه یا سوگ سروده ها یکی از منابع غیرتاریخنگاری یا مذهبی هستند که در دل تاریخ شکل می گیرند و روح زمانه یا عصر حیات سراینده را به بهترین شکل ممکن، آن هم در قالب وقایع و حوادث عاشورا، به مخاطبین خود منتقل می کنند. همین امر مصحح را بر آن داشت تا یکی از این متون منحصر به فرد را که غالب سروده های آن مربوط به حدود سال های ۱۳۴۰ تا ۱۳۷۲ هـ.ش است، بازخوانی و تصحیح کند و در اختیار علاقه مندان به تاریخ اهلبیت (علیهم السلام) قرار دهد. امید است که مورد قبول درگاه الهی و ارادتمندان به فرهنگ عاشورا قرار گیرد.

کربلایی «کاووس فرزیب» در سال ۱۲۹۷ هـ.ق در محلّه مِجِل از توابع شهرستان کلاردشت، در خانواده‌ای مذهبی و متدین، دیده به جهان گشود.

کربلایی، دوران طفولیت و عنفوانِ حیات پربرکت خویش را، در دامان عفیف، پرتلاش و مهربانِ نخستین آموزگاران زندگی، یعنی والدین خود سپری کرد و هم زمان با آهنگِ رشد و سرودِ رستن، از محضر مبارک آنها کسب فیض می کرد. پس آن گاه که آبش به جوی کودکی و نوجوانی رسید، مقدّمات زبان فارسی و علوم عصر را نزد استادان گران سنگ آن روزگار و در مکتب خانه های محدود و محروم زادگاه خویش فراگرفت.

با وجود همه محرومیت‌ها و کاستی هایی که در باب سوادآموزی و نابسامانی هایی که در اقلیم فرهنگ آن هنگام وجود داشت، کربلایی کاووس با کوشش فراوان توانست در علوم لغت و خط به جایگاهی رفیع دست پیدا کند و از بدایع روزگار و فرزانه زمانه خویشتن شناخته شود. در همین ایام بود که در سویدای جان و در ژرفای شورانگیز روان خویش، نخستین نشانه‌های تراوش و فیضان را احساس کرد؛ باری، شعور شکوه ناک و عاطفی زبان شعر را.

کربلایی به فراخور مقتضیات زمانه خویش، همگام با آموختن علوم عصر، اموراتِ سخت و توان فرسایی چون دامداری و کشاورزی را تجربه کرد.

این کتاب با مقدمه و تصحیح: دکتر سینا فروزش در شمارگان ۱۰۰۰ نسخه به بهای ۷۰۰۰ تومان توسط انتشارات راد نو اندیش به چاپ رسیده است.

آرمان هیأت