کد مطلب : ۲۲۱۷۹
مدیریت سیاست‌زده آفت سینمای عاشورایی است
حجت‌الله سیفی، کارگردان و تهیه‌کننده سینما، درباره جایگاه موضوعات عاشورایی در تولیدات نمایشی سینما و تلویزیون اظهار کرد: صحبت خود را درباره موضوع مورد نظر با ذکر آیه‌ای از قرآن کریم آغاز می‌کنم. خداوند فرموده‌اند «وقتی در دریا گرفتار طوفان می‌شوید مرا یاد می‌کنید، اما هم اینکه به ساحل امن می‌رسید، مرا فراموش می‌کنید». منظورم از این نقل از قرآن این است که توجه ما به موضوعاتی چون عاشورا و ماه رمضان تنها به همین ایام خلاصه شده و در دیگر مواقع آن را به فراموشی می‌سپاریم.
وی افزود: این نوع توجه به دین مرا یاد غربیان می‌اندازد که تنها یکشنبه‌ها خدا را در کلیسا یاد می‌کنند، در صورتی که در اسلام آمده که هر لحظه و هر مکان باید با یاد خدا باشیم. دلیل به وجود آمدن چنین وضعیتی هم به عقیده من مدیریت فرهنگی کشورمان است که مدتهاست دچار بیماری مزمن است. در سیاست‌های این مدیران معمولاً برنامه‌های فرهنگی و هنری جایی ندارد، بلکه بیشتر رسیدن به منافع سیاسی است که مدنظر آنهاست. برای همین، معمولاً برنامه‌های تکمیلی در سینما شکل نمی‌گیرد و هر مدیری به محض شروع به کار سیاست‌های قبلی را بایکوت و روش مدنظر خود را پیش می‌گیرد.
کارگردان فیلم «سهم من از زندگی» تأکید کرد: البته اینکه مدیری بخواهد به روش خود سیاست‌های فرهنگی و هنری را پیش گیرد، حق طبیعی اوست، اما این موضوع دلیلی نمی‌شود که وی کارهای ناتمام مدیران قبلی را متوقف کند. منظورم این است که سیاست‌های فرهنگی باید طولانی‌مدت باشد و مدیران جدید هر کدام رسیدن به هدف نهایی را مدنظر قرار دهند؛ نه اینکه با رسیدن به مدیریت، هدف قبلی را فراموش و برای خود ایده‌آلی جدید فرض کنند.
مؤسس و مدیرعامل انجمن سینمای جوان ایران گفت: وقتی چنین فضایی بر مدیریت فرهنگی و هنری کشورمان حاکم است، نتیجه آن چیزی می‌شود که هم اکنون شاهدش هستیم؛ یعنی تنها کارهایی تولید می‌شود که سطحی و ظاهری به موضوعات رمضان یا عاشورا می‌پردازد، اما در باطن و مفهوم هیچ نشانی از آرمان‌های مورد نظر ندارد. این تولیدات معمولا تنها برای سرگرم کردن مردم تولید شده و هیچ تاثیرگذاری بلندمدتی به همراه ندارد. این ضعف نیز تنها در تولیدات مناسبتی وجود ندارد بلکه در آثار قرآنی سینما و تلویزیون هم می‌توان چنین معضلی را مشاهد کرد، بدین معنا که فیلم‌های قرآنی تنها آثاری قلمداد می‌شود که قصص قرآنی را روایت می‌کنند!
وی در پایان اظهار کرد: برای اینکه به باورهای عمیق در فیلم و سریالی عاشورایی دست پیدا کنیم، باید تمرکز خود را بر روی فیلمنامه استوار کنیم چون تا زمانی که این حوزه رونق نداشته باشد سرمایه‌گذاری به روی تولیدات دینی بی‌فایده است. این توجه نیز باید در دو شکل لحاظ شود، ابتدا اینکه وضعیت مادی فیلمنامه‌نویسان برای نگارش یک کار خوب مهیا شود. دوم اجازه داده شود تا در سایه پایبندی به اصول در این حوزه آزاداندیشی صورت گیرد. در کنار این موضوع زمانی که فیلمنامه خوب مهیا بود باید از کارگردانی برای ساخت بهره برد که علاوه بر دانش فنی از اعتقادات لازم هم بهره برده باشد.
وی افزود: این نوع توجه به دین مرا یاد غربیان می‌اندازد که تنها یکشنبه‌ها خدا را در کلیسا یاد می‌کنند، در صورتی که در اسلام آمده که هر لحظه و هر مکان باید با یاد خدا باشیم. دلیل به وجود آمدن چنین وضعیتی هم به عقیده من مدیریت فرهنگی کشورمان است که مدتهاست دچار بیماری مزمن است. در سیاست‌های این مدیران معمولاً برنامه‌های فرهنگی و هنری جایی ندارد، بلکه بیشتر رسیدن به منافع سیاسی است که مدنظر آنهاست. برای همین، معمولاً برنامه‌های تکمیلی در سینما شکل نمی‌گیرد و هر مدیری به محض شروع به کار سیاست‌های قبلی را بایکوت و روش مدنظر خود را پیش می‌گیرد.
کارگردان فیلم «سهم من از زندگی» تأکید کرد: البته اینکه مدیری بخواهد به روش خود سیاست‌های فرهنگی و هنری را پیش گیرد، حق طبیعی اوست، اما این موضوع دلیلی نمی‌شود که وی کارهای ناتمام مدیران قبلی را متوقف کند. منظورم این است که سیاست‌های فرهنگی باید طولانی‌مدت باشد و مدیران جدید هر کدام رسیدن به هدف نهایی را مدنظر قرار دهند؛ نه اینکه با رسیدن به مدیریت، هدف قبلی را فراموش و برای خود ایده‌آلی جدید فرض کنند.
مؤسس و مدیرعامل انجمن سینمای جوان ایران گفت: وقتی چنین فضایی بر مدیریت فرهنگی و هنری کشورمان حاکم است، نتیجه آن چیزی می‌شود که هم اکنون شاهدش هستیم؛ یعنی تنها کارهایی تولید می‌شود که سطحی و ظاهری به موضوعات رمضان یا عاشورا می‌پردازد، اما در باطن و مفهوم هیچ نشانی از آرمان‌های مورد نظر ندارد. این تولیدات معمولا تنها برای سرگرم کردن مردم تولید شده و هیچ تاثیرگذاری بلندمدتی به همراه ندارد. این ضعف نیز تنها در تولیدات مناسبتی وجود ندارد بلکه در آثار قرآنی سینما و تلویزیون هم می‌توان چنین معضلی را مشاهد کرد، بدین معنا که فیلم‌های قرآنی تنها آثاری قلمداد می‌شود که قصص قرآنی را روایت می‌کنند!
وی در پایان اظهار کرد: برای اینکه به باورهای عمیق در فیلم و سریالی عاشورایی دست پیدا کنیم، باید تمرکز خود را بر روی فیلمنامه استوار کنیم چون تا زمانی که این حوزه رونق نداشته باشد سرمایه‌گذاری به روی تولیدات دینی بی‌فایده است. این توجه نیز باید در دو شکل لحاظ شود، ابتدا اینکه وضعیت مادی فیلمنامه‌نویسان برای نگارش یک کار خوب مهیا شود. دوم اجازه داده شود تا در سایه پایبندی به اصول در این حوزه آزاداندیشی صورت گیرد. در کنار این موضوع زمانی که فیلمنامه خوب مهیا بود باید از کارگردانی برای ساخت بهره برد که علاوه بر دانش فنی از اعتقادات لازم هم بهره برده باشد.
مرجع : ایکنا
