مثنوی مولانا، نی‌نوای شعر است‌ و شاعران دیگر از یک بیت تا صدها بیت به مولانا اقتدا کرده‌اند. در نقاشی و سایر هنرها‌ کمابیش؛ نمونه‌ای از این نوع می‌توان دید.
نی‌نوای «حسین علیزاده» نخستین اثر موسیقایی در این باب (نینوای موسیقایی) که تا به حال دیگری‌ کاری نظیر آن درمیان نیاورده است؛ در حالی که چون شعر، این اثر هم می‌تواند نظایری داشته باشد.

یل گُندآوری که آزاده است
گر حسین است خود علی‌زاده است

در زمین مَرد هر زمان مَرد است
اسم‌ها زآسمان فرستاده است

گفت خودکام بی‌هنر باد است
جفت رُهّام ساغر باده است

تهمتن گیر گُرد و خود تهماسب
گاو فربی است کز قضا ماده است

اسب لاغر میان به کار آید
روز میدان که جنگ را‌زاده است

مَرد مرگ و نَر است از در کارد
آنچه مشکل مسائل ساده است

نیست پیکار کار‌تر دامن
کیست دلدار هرکه دلداده است

کیِّسانند‌ عاشقان در دهر
از خود آزاد هرکه آزاده است

نیک مردا که نینوا اثرش
ایزدش همت و هنر داده است

ارث خلق است سوز ساز و ردیف
وای آن کز ردیف افتاده است

بانگ چاووش نینوا شنوید
سیر مرگ است تا که آماده است

جهی ‌اند این نبهرگان عجوز
خود کیومرث مرگ را‌زاده است

ای حسین یل‌ای علی‌زاده
حبَّذا سوی مقصد از جاده است

هرکه زی کعبه نیست زی کافر
تا که... است و خود که... است

آرمان هیأت