در صبح سالروز شهادت این بانو، زائران و مجاوران آستان مقدس امامزادگان با حضور در اماکن مقدس با گرامیداشت مقام منزلت حضرت فاطمه معصومه(س) به سوگواری و عزاداری خواهند پرداخت.

آئین سوگواری در حرم آستان مقدس امامزادگان سید ناصرالدین(ع)، زید(ع)، سید اسماعیل(ع)، سید ولی(ع)، یحیی و محمد(ع)، چهل‌تنان (ع) و روح‌الله(ع) همراه با سخنرانی حجج اسلام مرادزاده، فضلی‌نژاد، تبریزی، بادامچیان، ابوحمزه، فرمانی، غلامی، محمدی و مداحی اسماعیلی، عبدالهادی، نیک بختیان، کرمی برگزار خواهد شد.

مراسم سالروز وفات کریمه اهل‌بیت (س)، در آستان مقدس امامزادگان حسن(ع)، ابراهیم(ع)، بی‌بی سکینه(س)، پنج تن(ع) لویزان بعد از نماز عصر و نماز عشا با سخنرانی حجج اسلام سینایی، کرمی، تقی‌زاده، صیامی و مداحی گرجی، طلبی، وکیلی برگزار می‌شود.

یادآور می‌شود، بانو فاطمه معصومه سلام الله علیها در روز اول ذیقعده سال ١٧٣ هجرى قمرى در مدینه منوره چشم به جهان گشودند. دیرى نپایید که در همان سنین کودکى مواجهه با مصیبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد شدند. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارشان حضرت على بن موسى الرضا (ع) قرار گرفتند.
در سال ٢٠٠ هجرى قمرى در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعیدگونه حضرت رضا(ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه(س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده‌اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کردند و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى‌شدند.
این جا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامی‌شان را به مردم مؤمن و مسلمان مى‌رساندند و مخالفت خود و اهل بیت(ع) را با حکومت حیله‌گر بنى‌عباس اظهار مى‌کرد. بدین جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده‌اى از مخالفان اهل بیت که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت معصومه(س) را نیز مسموم کردند.
به هر حال گفته می‌شود ایشان ممکن است بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س) بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود. پرسید: از این شهر«ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى‌فرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است.
بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت‌بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالى که «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى‌کشید و عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز ٢٣ ربیع‌الاول سال ٢٠١ هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى‌شود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.
آن بزرگوار به مدت ١٧ روز در این شهر زندگى کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام در روز دهم ربیع‌الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربع الثانى» سال ٢٠١ هجرى پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند. مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوى محل فعلى که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشییع کردند. همین که قبر مهیا شد در این که چه کسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز یکى از آن دو وارد قبر شد و دیگرى جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.
آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسى سخن بگویند بر اسب‌هاى خود سوار و از محل دور شدند. بنا به گفته بعضی از علما به نظر مى‌رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار: حضرت رضا(ع) و امام جواد(ع) باشند، چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیای الهی انجام شده است.
پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا این که حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال ٢٥٦ هجرى قمرى اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین‌‌سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام قبله‌گاه قلوب ارادتمندان به اهل بیت(ع) و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد.

آرمان هیأت