مراسم یادبود استاد حاج علی آهی، رییس فقید خانه مداحان و پیرغلام اهل بیت(ع) در حسینیه شهید حاج ابراهیم همت تهران برگزار شد.

در این مراسم، حجت الاسلام عبدالحمید شهاب با بیان اینکه خدای متعال ۲ نوع زندگی را برای مردم قرار داده و او را در انتخاب یکی از این دو نوع زندگی مختار کرده است، اظهار داشت: نوع اول شامل زندگی طبیعی یعنی خوردن، خوابیدن، خشم، غضب و امثالهم است و خدا انسان را از این حیات نفی نمی کند زیرا همه اینها نعمت خالق برای مخلوق برتر است.

وی ادامه داد: قرآن نوع دوم زندگی را حیات طیبه می نامد و هیچ نوع محدودیتی برای نیل به این حیات قایل نمی شود بنابراین همه اعم از زن و مرد می توانند به چنین حیاتی برسند.

خطیب این مجلس با اشاره به اینکه افرادی مانند آقای آهی(ره) حیات، مرگ، حقیقت و تمام شئون وجودشان نور است، تصریح کرد: بنا بر کلام معصوم اولین عامل در تحقق چنین حیاتی ایمان است البته ایمانی که همراه با عمل باشد.

وی اضافه کرد: مومنانی که تمام شئون حیاتشان پاک و نور است استادی به نام اهل بیت(ع) دارند همچنان که در جای جای رفتار آقای آهی در نتیجه شاگردی در محضر حضرات معصومین، معرفت و ایمان عملی دیده می شود.

حجت الاسلام شهاب با تأکید بر اینکه شخصیت وجودی بزرگانی مانند مرحوم آهی آبرویی برای خدا و اهل بیت بود، گفت: آیت الله بهاءالدینی همیشه می فرمود همیشه طوری زندگی کنید که جنس پشت ویترین اهل بیت باشید.

وی با بیان اینکه نقض ایمان اطاعت است، اظهار داشت: عامل دیگر برای رسیدن به حیات طیبه عمل صالح می باشد و ملاک در انجام عمل صالح اهل بیت(ع) هستند.

سخنران حسینیه شهید همت ادامه داد: متاسفانه ما منبری ها و ذاکران از شناخت و معرفت اهل بیت(ع) فاصله گرفتیم.

وی با اشاره به اینکه اثر عمل صالح در سیمای آقای آهی دیده می شود و همین واقعیت موجب آبرو و احترام ایشان نزد عالم و عوام بود، خاطرنشان کرد: سومین عامل در نیل به حیات طیبه اخلاص است آنچنان که حضرت فاطمه(س) فرمودند اگر ۴۰ روز اهلیت اخلاص داشته باشید خدا پرده ها را کنار می زند و چشمه های حکمت را برایت جاری می کند.

حجت الاسلام شهاب افزود: یکی از بانیان حسینیه ای در یزد تعریف می کرد وقتی می خواستیم این مکان را بسازیم پیرمردی که سیب زمینی و پیاز می فروخت به ما گفت اجازه می دهید ۴۰ روز در فضای این مکان مقدس کاسبی کنم و ما گفتیم هیچ عیبی ندارد، آن پیرمرد که بعدها متوجه شدیم میرزا عبدالله تفتی است هر روز در پایان کارش به نام ابا عبدالله(ع) که بالای نام حسینیه قرار داشت، نگاه می کرد، اشک می ریخت، سلامی به ارباب می داد و می گفت چه کسانی تو را شهید کردند، ۴۰ روز این وضعیت ادامه داشت و چون روز ۴۱ نیامد گشتیم تا خانه او را پیدا کردیم و دریافتیم جان به جان آفرین تسلیم کرده است، جویای احوالش که شدیم دریافتیم نذر کرده بود ۴۰ روز زیارت عاشورا بخواند، بنده همان جا از ابا عبدالله(ع) خواستیم وضعیت ایشان را در دوزخ به من نشان دهد. چند ماهی گذشت و در خواب دیدم میرزا عبدالله تفتی مقرب آستان حضرت سیدالشهدا(ع) است و دستانش در دستان ارباب قرار دارد، از او پرسیدم چگونه به این مقام رسیدی حاج میرزا عبدالله تفتی پاسخ داد من مثل شما پولدار نیستم لذا به امام حسین(ع) گفتم آقاجان بین من و شما بماند که بنده نصف درآمد روزانه ام را خرج ساخت این حسینیه می کنم، روز چهلم متوجه شدم شما دارید به من نگاه می کنید لذا وقتی در میانه شب برای تهجد بیدار شدم به حضرت گفتم امروز پرده ها کنار رفت و برخی دیدند که من با شما چه گفتگویی دارم لذا من را نزد خودت ببر.

وی در پایان گفت: بزرگانی مانند آقای آهی، میرزا عبدالله تفتی و ... در نتیجه عمل به دستورات اهل بیت(ع) به ویژه ایمان عملی، معرفت و اخلاص مقرب آستان حضرات معصومین(ع) شده اند.

آرمان هیأت