از قدیم‌الایام مداحان در ثنای اهل بیت در مراسم سخن می‌گفتند. در پای منبرها پیر و جوان مشتاق را با توصیف وضعیت ائمه اطهار در زمان خودشان آگاهی می‌دادند. اما بعد از انقلاب و با وقوع جنگ تحمیلی از مداحان خواسته شد تا از جایگاه خود به گونه‌های دیگری نیز استفاده کنند. از آگاه‌سازی مردم درباره جنگ و دشمنان گرفته تا توصیف جنگ و شهادت. با گذر از موقعیت‌های بحرانی، همچنان جایگاه‌ها حفظ شد.

از اوایل دهه هفتاد بود که مداحان هم مدح و ثنای اهل بیت را در مجالس داشتند و هم کم‌کم خود را هر چه بیشتر وارد مسائل سیاسی می‌کردند. همان سخنانی که بعضا از امام جماعت یک مسجد شنیده می‌شد از دهان مداح همان مسجد هم در جمع بیرون می‌آمد. مداحان و وعاظ به هر موضوع سیاسی و اجتماعی که تشخیص می‌دادند، مانند امام جماعت و امام‌جمعه ورود می‌کردند.

هر چقدر هم که دولت بر سر کار و اصولش با آنها فاصله بیشتری داشت، این خطابه‌ها و ورود به مسائل سیاسی و اجتماعی خود را بیشتر نشان می‌داد.

آخرین این جنجال‌آفرینی‌ها به مراسم تشییع پیکر ۲۷۰ شهید دوران دفاع مقدس که دو هفته قبل انجام شد، باز می‌گردد. مراسمی معنوی که وجهه سیاسی پیدا کرد، با شعار‌هایی که درباره تیم مذاکره‌کننده و برنامه هسته‌ای فریاد زده شد و سخنرانی مداح با توهین به رئیس‌جمهور و رئیس مجلس شورای اسلامی به آن دامن زد.

این مداح در میان مداحی خود خطاب به حسن روحانی، رئیس‌جمهوری گفت: «اینجا می‌نشینی و توافق هسته‌ای و آب این مملکت را به تحریم ربط می‌دهی. اگر عرضه نداری برو کنار.» او همچنین در واکنش به ملاقات چند روز قبل علی لاریجانی، رئیس مجلس با یک مقام زن خارجی گفت: «مسئولی که در جمهوری اسلامی به خاطر پز دادن مقابل یک دیپلمات با هزار قلم آرایش و سر باز و فقط یک کلاه نمادین روی سر می‌روی و با او حال و احوال و مذاکره می‌کنی ... .»

این صحبت‌ها و نمونه‌های آن در یکی دو سال گذشته که حجم انتقاد و فشار را به دولت داشته است باعث طرح توصیه‌ها و انتقادهایی به این‌گونه حرکات و صحبت‌ها شد.

در یکی از این واکنش‌ها سیدرضا اکرمی، رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست‌جمهوری در گفت‌وگو با ایسنا در توصیه‌ای به مداحان گفت: «من نسبت به مداحان کشور احترام قائل هستم اما می‌خواهم صادقانه و دوستانه سه مطلب به آنها بگویم. اول اینکه بپذیرند یک روحانی محترم و باسواد بر کارهای آنها نظارت کرده و آنها را هدایت کند که اگر لغزش یا خطایی در سخن آنها پیش آمد، آن روحانی به آنها تذکر دهد و آنها درصدد اصلاح برآیند. من تشکل‌هایی دیده‌ام که یک روحانی متدین بالای سر آنها نبوده و آنها عاقبت به‌خیر نشدند.»

اکرمی در توصیه دوم خود بیان کرد: «‌به منبری‌ها و وعاظ توصیه می‌کنم قبل از اینکه مطلبی را بیان کنند درباره‌ مطلب خود از چهار نفر کارشناس و اهل فن نظر بخواهند و بررسی کنند که آیا آن مطلب را باید آنها مطرح کنند یا بیان آن وظیفه فرد دیگری است.»

او سومین توصیه را چنین مطرح می‌کند: «‌باید جایگاه مداح، واعظ، امام‌جمعه و امام جماعت مشخص باشد. اصلا در جایگاه برخی مداحان نیست علیه سران مملکت که ما آنها را انقلابی دانسته و از خدمات آنها به انقلاب آگاهیم صحبت کنند.»

آرمان هیأت