به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، عباس احمدی شاعر، پژوهشگر و كارشناس ادبیات، با بیان اینکه شعر مناجات را هم باید زیرمجموعه‌ای از شعر آیینی دانست كه به دلایل مختلفی كمتر مورد توجه شاعران آیینی قرار گرفته است؛ اظهار داشت: مقام معظم رهبری چند سال پیش در دیداری كه شاعران با ایشان داشتند، اشاره به این موضوع كردند و تاكید داشتند شاعران بیشتر به شعر مناجات و اشعار توحیدی بپردازند.

احمدی با بیان اینكه این نوع شعر سابقه طولانی در ادبیات فارسی دارد، اظهار كرد: شعر مناجات و توحیدی از زمان گذشته در آغاز دیوان‌های شاعران بزرگ ما قرار داشته و شاعران متقدم ما اهتمام ویژه‌ای به این نوع از اشعار داشتند. مثلا ناصرخسرو كاملا به این نوع شعر توجه داشته یا حكیم نظامی و سنایی در آغاز آثارشان به وفور اشعار توحیدی و مناجات دیده می‌شود.

وی با بیان اینكه در دوران بعد از انقلاب جهشی به سوی شعر هیئت داشتیم، گفت: در این جهش بیش از هر چیز شعر عاشورایی و شعر فاطمی و علوی و... اهمیت یافت و كمتر اشعار توحیدی و مناجاتی مورد پرداخت شاعران آیینی بوده است.

این فارغ التحصیل مقطع دكتری ادبیات فارسی درباره علل این اتفاق اظهار كرد: شاید یكی از مهم‌ترین دلایل این پدیده مطالعه كم شاعران باشد؛ دیگر كمتر شاعران به آثار ادبی قدما رجوع می‌كنند و مطالعه آن‌ها نسبت به ضرورت شعر مناجات و توحید و حكمت و اندرز محدود است.

به گفته احمدی، شاعران امروز تلاششان بیشتر مصروف این می‌شود كه شعری مناسب مقتضیات روز بگویند؛ همچنین شعرهایی بگویند كه در هیئت‌ها توسط مداحان خوانده شود. از آنجا كه شعر مناجات در هیئت‌ها كمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد طبیعتا سرایش آن‌ها هم محدود شده است.

وی ادامه داد: مسئله‌ای كه وجود دارد این است كه در قدیم مجالس اهل بیت(ع) را با اشعار توحیدی، حكمی و مناجات آغاز می‌كردند و قصیده‌خوانی رواج داشت، اما امروز مداحان دنبال اشعاری هستند كه در كمترین زمان به روضه و مصیبت وارد شود و بتواند مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو هر چه شعر به قول خودشان مكشوف‌تر باشد بیشتر جواب می‌دهد.

به گفته این شاعر، وقتی اشعار مناجاتی و توحیدی و حكمی كاربردی از سوی مداحان نداشته باشد طبیعتا كمتر هم سروده خواهد شد.

احمدی در پایان اظهار كرد: وقتی مداحان بیشتر دوست دارند زود وارد فضای روضه شوند و مصیبت را ذكر كنند، شعر حكمی و توحیدی و اخلاقی دیگر زیاد در مجالس اهل بیت(ع) مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

آرمان هیأت