شهید «غلامعلی رجبی» معروف به جندقی در سال ۱۳۳۳ در محله خیابان آذربایجان تهران در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. آنچه شهید رجبی را میان اهالی محل دوست‌داشتنی کرده بود، حسن اخلاق و سیره نیکویش بود. شهید رجبی بنا بر خاطراتی که از وی نقل شده، جاذبه عجیبی در جذب و ایجاد انس بیشتر میان جوانان و نوجوانان با مسجد و هیئت داشت، عده‌ای این رویه را از توسل او به اهل‌بیت(ع) می‌دانند.

به مناسبت سالگرد عملیات مرصاد عقیق توصیه های این مداح شهید را به ذاکرین اهل بیت(ع) منتشر می کند:

اگر مداح برای خوش آمد مردم این رشته را ادامه دهد؛ تأثیر کلام و نفسش از دست می رود

لازم به تذکر است افرادی که در این راه وارد می شوند باید توجه داشته باشند که آموزش، خود یک وسیله است و اثر و تأثیر حقیقی را خلوص در این سیر تضمین می نماید و اگر در این مسیر گرفتار خودبینی شود و یا این کار را وسیله امرار معاش قرار دهد اثر حقیقی آن کم خواهد شد و خواننده هرچه بیشتر در خواندن مردم را نبیند و صرفاً ائمه(ع) را در مجلس حاضر و ناظر ببیند و برای خود آنها شعر بخواند حالتش، حالش، تأثیر نفسش، صد در صد در شنونده اثر حقیقی می بخشد و اگر برای خوش آمد مردم و غیر خدا این رشته را ادامه دهد ضرر می کند و تأثیر کلام و نفس را از دست می دهد. چه خوب است انسان مداح اهل بیت(ع) باشد و نه تنها زبان، بلکه روحش، دل و جان و وجود و تارو پودش مداح اهل بیت(ع) باشد. ولایتی بودن فقط به سینه زنی نیست.

آرمان هیأت