کد مطلب : ۲۶۴۵۶
پیوستگی میان عالم ماده و معنا؛ رهاورد مستند «سلام بر علی پسر موسی(ع)»
«سلام بر علی پسر موسی(ع)» آخرین اثر امین قدمی به تهیه‌کنندگی وحید چاووش است که در مرکز مستند سوره تولید شده و قرار است در ایام ولادت امام رضا(ع) از تلویزیون پخش شود؛ این فیلم روایتگر زندگی چوپانی است که به زائران پیاده حضرت رضا(ع) خدمت می‌کند.
اسماعیل امینی، شاعر و نویسنده کشورمان یادداشتی در مورد این فیلم نوشته است که در ادامه خواهید خواند؛
«سلام بر علی پسر موسی(ع)»، این مستند به نظر من طراحی خوبی دارد و تدوین آن نیز کم نقص و دقیق است. روایت فیلم بیش از آن که مبتنی بر حرف زدن باشد، بر اساس تصاویر و حرکت‌های دوربین است.
اما از این‌ها مهم‌تر آن است که بیان تصویری در این مستند، به واقعیت نزدیک‌تر است تا به ذهنیات مؤلف، اگر چه نوع نگاه به موضوع به هر حال حاصل اندیشه و ذهن خلاق مؤلف است.
نزدیک شدن به مصادیق به جای بیان مفاهیم کلی و انتزاعی، به ویژه پرهیز از بیان شعارگونه‌ای که در روایت‌خوانی(نریشن) مستندهایی از این دست مرسوم است از امتیازات این فیلم به شمار می‌رود.
کاروان زائران امام رضا(ع) با پای پیاده به زیارت می‌روند و فیلم می‌خواهد، از این حرکت آفاقی راهی بجوید به چشم‌اندازهای انفسی محبت اهل بیت علیهم السلام.
یعنی انگیزه‌های درونی مشتاقان زیارت حرم را به تصویر بکشد، اما طبعاً هیچ دوربینی نیست که راهی به دنیای درون انسان داشته باشد، پس همین نشانه‌ها و حرکت‌ها و حرف‌ها و مشهودات و ملموسات را دستمایه قرار می‌دهد تا آن جهان نادیده را بیان کند و این همان بیان هنری است.
بیان شوق چه حاجت که حال آتش دل
توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد
اما آن که سخنگوی این شوق است، از کسانی نیست که به سخنوری شهره هستند و به سحر سخن، جلب نظر می‌کنند. چوپانی ساده و بی‌پیرایه است که بخشی از زمان و توان خود را وقف خدمت به کاروان زائران کرده است. هر کاری که از دستش بر‌می‌آید، دریغ ندارد و با این همه، نه ادعایی می‌کند و نه خسته می‌شود. انگار در همان روستای مسیر کاروان زائران، در حال زیارت است و مقیم کوی دوست شده.
این پیوستگی میان واقعیت و حقیقت، میان عینیت و ذهنیت، میان عالم مادی و عالم معنا، رهاورد خجسته بیان هنری در این مستند است.
حرم امام رضا (ع) الهام‌بخش بزرگ این شیوه نگاه به پیوند میان آسمان و زمین و غیب و شهود است.
«سلام بر علی پسر موسی (ع)» لحظه‌های نابی دارد برای تماشا و تأمل، به ویژه بیان نمادین، اما بدون شعارزدگی فیلم از دلدادگی مردم به امام رضا(ع) که بسیار هنرمندانه است و تأثیرگذار و جای آن دارد که این شیوه هوشمندانه و بی‌پیرایه، سرآغاز خلق آثاری متعدد در حوزه‌های مختلف موضوعی شود.»
اسماعیل امینی، شاعر و نویسنده کشورمان یادداشتی در مورد این فیلم نوشته است که در ادامه خواهید خواند؛
«سلام بر علی پسر موسی(ع)»، این مستند به نظر من طراحی خوبی دارد و تدوین آن نیز کم نقص و دقیق است. روایت فیلم بیش از آن که مبتنی بر حرف زدن باشد، بر اساس تصاویر و حرکت‌های دوربین است.
اما از این‌ها مهم‌تر آن است که بیان تصویری در این مستند، به واقعیت نزدیک‌تر است تا به ذهنیات مؤلف، اگر چه نوع نگاه به موضوع به هر حال حاصل اندیشه و ذهن خلاق مؤلف است.
نزدیک شدن به مصادیق به جای بیان مفاهیم کلی و انتزاعی، به ویژه پرهیز از بیان شعارگونه‌ای که در روایت‌خوانی(نریشن) مستندهایی از این دست مرسوم است از امتیازات این فیلم به شمار می‌رود.
کاروان زائران امام رضا(ع) با پای پیاده به زیارت می‌روند و فیلم می‌خواهد، از این حرکت آفاقی راهی بجوید به چشم‌اندازهای انفسی محبت اهل بیت علیهم السلام.
یعنی انگیزه‌های درونی مشتاقان زیارت حرم را به تصویر بکشد، اما طبعاً هیچ دوربینی نیست که راهی به دنیای درون انسان داشته باشد، پس همین نشانه‌ها و حرکت‌ها و حرف‌ها و مشهودات و ملموسات را دستمایه قرار می‌دهد تا آن جهان نادیده را بیان کند و این همان بیان هنری است.
بیان شوق چه حاجت که حال آتش دل
توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد
اما آن که سخنگوی این شوق است، از کسانی نیست که به سخنوری شهره هستند و به سحر سخن، جلب نظر می‌کنند. چوپانی ساده و بی‌پیرایه است که بخشی از زمان و توان خود را وقف خدمت به کاروان زائران کرده است. هر کاری که از دستش بر‌می‌آید، دریغ ندارد و با این همه، نه ادعایی می‌کند و نه خسته می‌شود. انگار در همان روستای مسیر کاروان زائران، در حال زیارت است و مقیم کوی دوست شده.
این پیوستگی میان واقعیت و حقیقت، میان عینیت و ذهنیت، میان عالم مادی و عالم معنا، رهاورد خجسته بیان هنری در این مستند است.
حرم امام رضا (ع) الهام‌بخش بزرگ این شیوه نگاه به پیوند میان آسمان و زمین و غیب و شهود است.
«سلام بر علی پسر موسی (ع)» لحظه‌های نابی دارد برای تماشا و تأمل، به ویژه بیان نمادین، اما بدون شعارزدگی فیلم از دلدادگی مردم به امام رضا(ع) که بسیار هنرمندانه است و تأثیرگذار و جای آن دارد که این شیوه هوشمندانه و بی‌پیرایه، سرآغاز خلق آثاری متعدد در حوزه‌های مختلف موضوعی شود.»
مرجع : ایکنا
