پرده سینما این روزها شاهد بالا رفتن فیلمی خاص به روی پرده است، فیلمی که نوید بخش مهربانی، مودت، و همدلی در دنیای درونی و بیرونی انسان ها است. چنان چه اهمیت و ضرورت نیاز عصر امروز به شناخت بیش تر و دقیق تر از شخصیت والای حضرت رسول اکرم صلی الله علیه در کناری قرار دهیم، عرصه سینمای ایران با گذشته سه دهه از انقلاب اسلامی و در اوج تحریم های شدید بین المللی و خفقان سیاسی جهان رسالت سنگینی را برای به تصویر کشیدن این فیلم بر دوش گرفته است.

اکران فیلم سینمایی محمد رسول الله ساخته مجید مجیدی ، به گفته صاحب نظران عرصه سینما ایران جهشی قوی در عرصه هنر سینما است.

مجیدی در کارنامه سینمایی خود دومین فیلم ساخته شده از زندگی بزرگترین شخصیت عالم بشریت را پس از فیلم مصطفی عقاد به ثبت رساند.

دورنمایی از عوامل این فیلم بیانگر حضور بازیگران برجسته ایرانی و خارجی است، بازیگرانی که هر یک از برجسته ترین بازیگران عرصه سینمای ایران محسوب می شوند.

محمد عسگری، تحصیلکرده حوزه هنرهای دراماتیک از دانشگاه هنر و معماری تهران یکی از جمله بازیگرانی است، که در فیلم محمد رسول الله در نقش ابولهب بازی کرده است.

او تا کنون ، بالغ بر ۴۰ اثر هنری را به ثبت رسانده است، و حائز رتبه های بالایی در جشنواره تئاتر دفاع مقدس، هنر آئینی، و سنتی است، و خود اذعان دارد، که بالغ بر ۲۰ سال است، در حوزه هنرهای دراماتیک فعال است.

روایت اهتمام و همت مجید مجیدی از پرداختن به این فیلم او را به سال ۸۷ برمی گرداند، و سرفصل مصاحبه اختصاصی خبرنگار خبرگزاری شبستان در البرز با این هنرمند برجسته می شود، عسگری با بیان این نکته که اکیپ هنری مجید مجیدی از سال ۸۷ برای ساخت فیلم محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله) ورود پیدا می کردند به تمامی استان ها و افرادی را برای بازیگر در فیلم خود انتخاب می کردند. در سفر این تیم به البرز که تا سال ۸۹ – ۹۰ این مسیر شکل گرفت، من جزء یکی از افرادی بودم که اواخر ۸۸ انتخاب شدم. سپس در مراحل مختلفی چون تست صدا و.. انتخاب شدم و من شدم بازیگر نقش ابولهب در فیلم مجید مجیدی .


بازیگر و کارگردان برجسته البرزی افزود: در تمرینات دورخوانی فیلمنامه به پیشنهاد مجیدی دستار کارگردان نیز شدم. نکته حائز اهمیت در این جا این است، که تیم و اکیپ بسیار حرفه ای با موضوع و مضمون نشانگر این است، که با فیلم بسیار حرفه ای روبه رو هستیم. تدوین، موسیقی، بازیگران و از افراد مطرح حوزه سینما جهان بودند.

وی حضور استرارو، فیلمبردار معروف سینما را در این فیلم یک موقعیت و یک امتیاز تلقی کرد و اظهار داشت: مفهموم مدیر فیلمبرداری را من از ایشان یاد گرفتم.

وی با بیان این مطلب که مسیر برای رسیدن به نقش ابولهب برای من بسیار سخت بود، چرا که با فردی مواجه بودم که منفور و مذموم مسلمانان بود. توضیح داد: من باید نقش ابولهب را به گونه ای بازی می کردم که برای مخاطب باورپذیر باشد، برای همین پژوهش ، تحقیقات بروی شخصیت این انسان برای من آغاز شد.

وی افزود: در انتها من به شخصیت کلی از این کاراکتر رسیدم. من و سایر بازیگران در لوکیشن شهر مکه که در ۵۵ کیلومتری قم واقع شده در کوچه پس کوچه ها با زندگی اعراب و ادبیات رفتاری بیرونی اعراب هم آشنا می شدیم.

به گفته عسگری، نخستین سکانسی که به صورت تمرینی در این فیلم گرفته شد، سکانسی بود، که مربوط به خانه ابولهب و همسرش ام جمیل بود. ام جمیل دوست نداشت، همسرش برای شیر دادن به خانه آمنه برود و از همسرش می خواست که او را برگرداند و او اطاعت کرد.

این کارگردان برجسته عرصه تئاتر توضیح داد: در فیلم محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله ) در سه مقطع سنی ، نخست ۲۷ سالگی، دوم ۴۵ سالگی و نهایت ۷۰ سالگی ابولهب را می بینیم، که اجرای باور پذیر گونه اش برای من سخت بود. من نهایت سعی و تلاش خودم را برای باور پذیری این نقش انجام دادم، اما باور دارم، هر حرفی که من می زنم پیوستی به بازی من در این فیلم است و این مخاطب است، که باید پذیرای آن باشد.


وی در خصوص سختی های این نقش بیان کرد: برای بازی در نقش ابولهب می بایست، در سنین پیری با ۳۰ کیلو وزن اضافه و جوانی را با کاهش ۳۰ کیلو بازی می کردم، هم چنین مهدی پاکدل در نقش ابوطاب و محسن تنابنده، در نقش ساموئل نیز این سختی کار را داشتند، ما در سنین پیری از لنزهایی استفاده می کردیم که شفافیت انسان جوان را نداشته باشد.

دستیار نخست مجید مجیدی در فیلم محمد رسول الله، در رابطه با دیگر حوزه فعالیت خود به عنوان دستیار مطرح کرد: در بخش دستیاری نخستین فرد پس از جناب سبزه واری با آقای مجیدی و استرارو بودم، آن ۲ تصمیم می گرفتند که دکوپاژ چگونه باشد، و حرکت و چینش این ها بر عهده بنده بود، به جرأت باید بگویم، شاید به اندازه دوره بسیار آکادمیک سینمایی این دستیاری موضوعاتی را برای من داشت که بسیار آموزنده بود و به اندازه یک فوق لیسانس برای من ارزش داشت.

وی با نظر بر این مطلب که احساس و زیبایی شناسی نخستین مولفه جذاب در این فیلم سینمایی است، توضیح داد: جناب مجیدی از تلفیق احساس و زیبایی مخاطب را همراه خود کرده است، معتقدم هر مسلمانی با دیدن این فیلم به مسلمان بودنش افتخار خواهد کرد.


وی افزود: در شرائطی که اسلام هراسی را غربی ها ترویج می دهند، این فیلم می تواند، چکاوکی باشد که نغمه اش سفیر مودت و رحمت است. به عبارت دیگر چکاوک فیلم محمد رسول الله نغمه خوان وحدت و موّدت انسان ها در جهان است، فیلمی که در شناخت پیامبر آخر زمان اثر گذار است.

عسگری افزود: اعتقاد دارم فیلم محمد رسول الله مانند گهواره ای تمام عوامل خارجی و داخلی را در خود تکان می داد و اعتقاد دارم نگاه خود حضرت در این مسیر با گروه همراه بود. این خانواده هرچه فیلم جلوتر می رفت به هم نزدیک می شدند. در این پروژه مذهبی از این نوع زاویه دید اطلاعاتی نداشتم انسی نداشتم با کودکی و شخصیت نوجوانی و جوانی پیامبر اما برکت این فیلم معرفت به پیامبر اسلام است.

رسالت را از کودکی در پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله شاهد هستیم

بازیگر نقش ابولهب در فیلم محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله ) خاطرنشان شد: من به عنوان بازیگر در صحنه هایی که خودم حضور داشتم باید شقی بودن این فرد را مقابل دوربین می بردم و از طرف دیگر آن جا که دستیار کارگردان بودم مجموعه های سکانس های حسی و قلبی بود که عموم عوامل را تحت تاثیر قرار می داد. تضادی بین بازیگر با اعتقاداتش با دنیایی که با آن مواجه می شود، همواره وجود دارد، اما بازی نقش مذموم در این فیلم و نقش باورپذیرگونه آن در حالی که خودم به مراتب بزرگی و عظمت پیامبر را درک می کردم کار آسانی نبود.

عسگری عنوان کرد: موضوعاتی اعم از رحمت، بخشش، و دوستی آرامش کمک و مجموعه دیگر از صفاتی که در ضمیر انسان ها باشد که همیشه خفته است و انسان ها خودآگاه و ناخودآگاه فراموشش کنند ، در این فیلم به ظهور می نشیند.

این کارگردان البرزی آرامشی که عوامل این فیلم در حین کار به آن رسیدن را از برکات معنوی فیلم خواند و بیان کرد: در کنار برکات معنوی و عالی این فیلم، برکات مادی بسیاری نیز برای صنعت سینمای ایران شکل گرفت.

در پایان بازیگر نقش ابولهب در فیلم محمد رسول الله‌(صلی الله علیه و آله ) در رابطه با زیباترین سکانس و یا خاطره ای از این فیلم گفت: لحظه میلاد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیم ساعت تمام عوامل در صحن حیاط خانه آمنه گریستند، آنان منقلب ظهور پیامبر عدالت و رحمت شده بودند و برای خودم در سکانس دیگری که حلیمه برای نخستین بار پیامبر نوزاد را می بینند و گفتگویی دارند با حضرت آمنه که بسیار تکان دهنده و قابل قیاس نیست، بسیار قابل تأمل است، آن لحظه من یاد خانم رباب در صحنه عاشورا افتادم.

آرمان هیأت