آرمان هیأت - کربلا یعنی که «دین» بازیچه نیست

سیاووش امیری از شاعران آئین کشور با سرایش یک مثنوی به تجلیل و تکریم مقام شامخ شهدای دشت کربلا پرداخته است.

همزان با ایام عزاداری امام حسین(ع)، سیاووش امیری از شاعران آئینی کشور با سرایش یک مثنوی به تکریم شهدای کربلا پرداخته است. این مثنوی که امیری برای انتشار آن را در اختیار مهر قرار داده است به این شرح است: وایِ من این دل غریبی می کند بی محـابـا نـاشکـیـبی می کند باز این دل، این دلِ شوریده سر ناله ها سر داده از سوز جـگـر ناله ها از نـای دل آیـد بـرون ناله هایی از سر درد و جنون پرطنین آوای غم در ناله‌ها ناله ها لبـریـز داغ لاله‌ها لالـه های پرپــر دشت بـلا خفته در خون بر زمین کربلا لاله هایی از گلستان حسین(ع) سنبلان باغ و بستـان حسین(ع) جان‌فـدایان سپـاه «شاه دیـن» از تمـام خلـق عالـم بهتـرین لاله‌های تشنه بر آب «فرات» مـایـه های فـر و عــز کائنـات می دهد بر رهروان ره را نشان قصـۀ آن لالـه های خون فشان راه مــردان خــدا از «کــربلا» بگـذرد ای رهرو راه خدا: کربلا یعنی؛ «شهادت» بی گمان کربلا یعنی؛ که در خفــت نـمـان کربلا یعنی؛ که «دین» بازیچه نیست «رهبـری بر مسلمین» بازیچه نیست کربلا یعنی؛ کـه «اوج دلبری» بر سر سرنیزه ها خونین سری کربلا یعنی؛ ستـیــزه با «یـزیـد» سلسله جنبـان آن قوم پلـیــد قوم گمـراه و دنی پیمـان شکن کربلا یعنی؛ شجاعت در سخن کربلا یعنی؛ کـه «حـق» در انزوا «باطل» اما سرخوش و فرمانروا کربلا یعنی؛ بـه عشرت پا زدن پشت پا بـر «لاشۀ دنـیـا» زدن کربلا یعنی؛ حسین(ع) تشنه لب مانده در میـدان پر جنگ و جلـب کربلا یعنی؛ کـه عـبـاس(ع) غیـور هر دو دستش هدیه بر مولای نور کربلا یعنی؛ «اطـاعـت» از «ولی» جـان سپـردن در طـریـق بـیـدلی کربلا یعنی؛ علی اکبر(ع) به کـیـن غوطه ور در خون خود بی سر ببـیـن کربلا یعنی؛ کـه تـیــــر حرمـلـه بر گلوی اصـغــر(ع) آمد تَکـمَـلِـه کربلا یعنی؛ بـزنـگـاه خـطر لاله های پرپر بی دست و سر کربلا یعنی؛ ستمگر پیشه ها حظ برند از مسلخ اندیشه ها کربلا یعنی؛ وضـو کـردن به خون کربلا یعنی؛ که ظلمت سرنگون کربلا یعنی؛ مَصـاف خـیــــر و شـر آتشی از عشق، در جان شعله ور کربلا یعنی؛ که زینب(س) شد حزین کربلا یعنی؛ خــــــــــدا انـدوهـگـیـن... ن.