بیژن بنفشه خواه هم از همان گروه است که تا نام نشریه حرم و صحبت درباره حضرت رضا(ع) به میان می آید، چشمانش نمناک می شود و زبان دلش به سخن باز می شود:
«ای بقربان حضرت که این قدر مهربونه و هوای همه رو داره. امکان نداره ازش بخوای و به اذن خدا جوابت رو نده. باور کن هروقت گیر کردم و مشکلاتم زیاد شده بعد از دو رکعت نماز و بعد رو چرخوندن به سمت حرمش و عرض حال بی جواب نموندم. اصلا آقا یک جوری به احوالت جواب میده که انگار فقط تو یک نفری که ازش چیزی خواستی. خدا رو هر چقدر برای داشتن این حضرت شکر کنیم کمه».
«امام رضا برای من یعنی روزهای خوب کودکی و سفر، اون موقع با پدر و عمو و سایر فامیل با چند ماشین از راه شمال و جنگل و دریا به مشهد می آمدیم. یادمه ظهر تابستان بود و هوا گرم، با عمو و پدرم بقصد زیارت راه افتادیم که نزدیک حرم من بهانه گیری کردم و بستنی خواستم. بعد از خوردن بستنی ها خواستیم پول رو حساب کنیم که پول همراه نداشتیم.
مانده بودیم چه کنیم آبروریزی بدی می شد. تو دلم با همون حال کودکی وقتی شوک شدن پدر و عمو رو دیدم گفتم یا امام رضا آبروی زائرت رو حفظ کن. وقتی پدر رفت تا با صاحب مغازه موضوع را طرح کنه، دیدیم یک پلاستیک دیگه بستنی آماده کرده و نه تنها پول نخواست که مقدار زیادی بستنی برای سایر اعضای خانواده داد.
گفت شما زائر ولی نعمت مایید و مهمان. باور کنید هنوز هم وقتی اون اتفاق یادم میاد با خودم تکرار می کنم که آقا خیلی مهربونه و هوای زائراش رو داره. مشهد با همه جا فرق می کنه. مخصوصا داخل حرم حضرت، انگار هوا هم با هوای جاهای دیگه متفاوته. به قول پدرم حرم قطعه ای از بهشته.»

آرمان هیأت