حضرت آیت‎الله عبدالله جوادی آملی، امروز در درس خارج تفسیر خود در ادامه تفسیر سوره مبارکه زخرف گفت: سوره مبارکه زخرف در مکه نازل شد و سعی بلیغ بر این دارد که نظام جاهلی را به نظام عقلانی تبدیل کند، مهم‎ترین کاری که سوره‎های مکی کردند این بود که سعی کردند نظام ارزشی آنان را به سمت معارف عقلی بیاورد، انسان هم ملک و هم ملکوت دارد، کتاب آسمانی هم ملک دارد که ظواهر آیات است و هم احکام ملکوتی دارد که مربوط به عرش و تجرد روح است.

وی افزود: اگر دل پاک در دست انسان باشد و به قیامت بیاورد و با قلب سلیم در روز قیامت بیاید، سودمند است، وظیفه پیامبر(ص) نیز در این زمینه هدایت است و دیگر در این زمینه وظیفه‎ای ندارد، ای پیامبر(ص) اگر شما رحلت کردید، ما از آنان انتقام می‎گیریم یا اگر رحلت نکردید ما برخی از عذاب‎های خودمان را برای کفار در این دنیا نشان می‎دهیم.

مفسر برجسته قرآن کریم با اشاره به این که حبل خداوند غیر از قرآن و عترت نیست، اظهار کرد: پیامبر و اهل‎بیت(ص) یکی هستند و ما باید این حبل را بگیریم، این حبل باید در دسترس باشد، قرآن و عترت تار و پود یک حبل هستند، اگر امام معصوم(ع) در برخی روایات ثقل اصغر نام گرفت به این دلیل است که در این دنیا شهید می‎شود و در زمین حاضر است، حبل تار و پودش قرآن است، این طناب بافته شده به دست خدای سبحان است و خداوند به ما فرموده است که به این حبل متمسک شوید.

وی ادامه داد: در آیات محل بحث به پیامبر(ص) توصیه می‎کند به این آیاتی که ما به تو فرستادیم، متمسک بشو، قرآن به ضرس قاطع گفته است که صراط مستقیم است، در زیارت جامعه هم می‎خوانیم که «أنتم الصراط الأقوم»، یعنی شماها صراط مستقیم هستید، پس صراط مستقیم دو تا نیست، «فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ إِنَّکَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿۴۳﴾».

حضرت آیت‎الله جوادی آملی با قرائت آیه «وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ ﴿۴۵﴾»، ابراز کرد: این خطاب به پیامبر(ص) است اما در حقیقت به امت و مردم نظر دارد، در این بخش مردم و امت را دارد هدایت می‎کند، خداوند به همه گفته است که هیچ خدایی جز خدا نیست، همین خدایی که در درونتان هست، غیر او کسی را به قلبتان راه ندهید، بنابراین «لا اله الا الله» به معنای نفی و اثبات نیست، این «الا» استثنا ندارد، بلکه به معنای غیر است، تا این آیه جریان حضرت ابراهیم(ع) را بیان می‎کند و بعد از این جریان حضرت موسی(ع) را دنبال می‎کند.

وی بیان کرد: راه همین صراط مستقیم است «وَإِنَّهُ لَذِکْرٌ لَّکَ وَلِقَوْمِکَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿۴۴﴾»، و منظور از قوم در آیه محل بحث تنها مردم حجاز و عربستان نیست، هر کسی که در مشرق و مغرب عالم به پیامبر(ص) ایمان بیاورد جزو قوم او است، این که در روز قیامت هر کس به امام خودش خوانده می‎شود همین است، قوم پس تنها عرب منظور نیست.

آرمان هیأت