آیت‌الله سیدمحمدمهدی میرباقری عضو مجلس خبرگان رهبری در سخنرانی خود در هیئت الشهدای شاهرود به مقامات معنوی انسان اشاره کرد که مشروح آن در پی می‌آید:


یکی از مقاماتی که انسان بدان دعوت شده و امیدواریم که برای رسیدن بدان تلاش کنیم مقام محبت الهی است. انسان می‌تواند به این مقام دست پیدا کند و دست یافتنی است با اینکه به نظر دور از دسترس می‌آید که انسان بتواند محبت الهی را در دلش جا دهد به طوریکه محبت خدا بر همه وجود انسان قالب شود.

مقام اخلاص محبت الهی بالاترین مقام برای انسان است. قدم اول ممکن است انسان بارقه‌ای از محبت را دریافت کند سپس این محبت بر سایر محبت‌ها غلبه کند تا جایی که سایر محبت‌ها رنگ ببازند و انسان فقط خدای متعال را دوست داشته باشد و جزو کسانی شود که در راه خدای متعال به هم محبت می‌کنند و دوستی و دشمنی‌هاشان صبغه الهی دارد.

طریق دستیابی به این محبت، محبت معصوم(ع) است که راه را برای حب الهی در وجود انسان باز می‌کند سپس هم این محبت تبدیل به محبت مؤمنین و جبهه دوست داران اهل بیت(ع) می‌شود.

خداوند فطرت انسان را در بر توحید آفریده است مقصود از این توحید همین مقامات و بالاترین درجه آن توحید در محبت است والا اگر در بذر وجود ما این محبت نبود هر چقدر هم زحمت می‌کشیدیم به محبت الهی نمی‌رسیدیم طریقه آن نیز از سوی اهل بیت(ع) و پیامبر اسلام(ص) است.

شیطان طالب این مقصود است که سرمایه توحید را از انسان بگیرد اینکه انسان برای خدا کار نکند و موحد نباشد. اگر انسان این بذر وجود را به وادی اهل بیت(ع) رساند حاصل آن رویش و شکوفایی این بذر است و بالعکس.

آنچه می‌تواند محور ائتلاف و هماهنگی حقیقی انسان‌ها شود، خدای واحد است اگر انسان‌ها فقط او را بپرسند همه نسبت به هم محبت پیدا می‌کنند و اگر به عکس خدا متعدد شد و هر کس به دنبال معبود خودش باشد، نمی‌توانند محور ائتلاف شوند آن زمان ببینید در قدم بعد محور پیوستگی و هم گرایی مؤمنین امام است. این امام برای کسی است که فانی در محبت خدا باشد و همه گرد او جمع و شیعه او هستند بنابراین هم امام شیعیانش را دوست دارد و هم شیعیان او را دوست دارند، مؤمنین حقیقتاً گرد امامشان جمع می‌شوند و در کنار امامشان به فعلیت و رشد می‌رسند.

در روایات داریم که خداوند روح مؤمنین را از فوق علّیین آفرید، اینطور که ما در شب‌های ماه رمضان از خدا می‌خواهیم روح ما را در علّیین قرار بدهد بنابراین یک ارتباط حقیقی بین ما و اماممان وجود دارد که در روایات مفصل توضیح داده شده است.

مؤمن زمانی که به قبر وارد می‌شود دربی از بهشت وارد قبر او می‌شود و قبر او بهشت می‌شود علتش این است که روح او با امامش مرتبط است. روح امام در همه ارواح است و او به همه مؤمنین توجه دارد.

بنابراین به این علت که شیعیان از سرشت انبیائشان هستند، مؤمنان گشت و گذارشان در وادی رحمت است، متبسم هستند و مورد اکرام الهی قرار می‌گیرند.

رابطه ائمه(ع) با ما اینطور است که امام می‌گوید اگر مؤمن مریض شود ما هم مریض می‌شویم، مؤمن گرفتاری مالی پیدا می‌کند ائمه نیز غصه دار می‌شوند.

تک‌تک ما مؤمنین تحت نظر پیامبر(ص) هستیم مرتب ما را کنترل می‌کنند و اگر گناهی مرتکب شویم بی‌نهایت ناراحت می‌شوند اما اگر ما بهشتی شویم خوشحال می‌شوند و این نسبت امام ما به ما است و امام مثل خورشیدی هستند که مؤمنین شعاع وجود آنها هستند.


انتهای پیام/

آرمان هیأت