رضا اسماعیلی، شاعر آئینی، پژوهشگر و مدرس ادبیات دانشگاه تهران با بیان اینکه شعر بدون رگه‌های دینی و قرآنی، صنعتگری تجملاتی است و دردی را از جامعه دوا نمی‌کند، عنوان کرد: شعر متعهد و باارزش، برخاسته از درد است و شاعری که درد و دغدغه انسانی و اسلامی نداشته باشد، کلامش به دل نمی‌نشیند و خواننده را با لفاظی صرف مواجه می‌کند که از هدف اصلی ادبیات دور است.

اسماعیلی با بیان اینکه شاعران بزرگ فارسی از شعر به عنوان وسیله ابلاغ فضیلت‌های انسانی و آموزه‌های دینی استفاده می‌کردند، گفت: ادبیات و اشعار متعهد به مثابه دانشگاه حکمت و اخلاق است. مثنوی معنوی و گلستان و بوستان معلمان بزرگی هستند که مطالعه و انس گرفتن با آنها، به مخاطبان درس قرآن و انسانیت می‌دهد.

وی تاکید کرد: شاعری که درد و تعهد ندارد شعرباف و واژه‌پرور صرف است و اثرش تنها جنبه تفننی دارد. چنین شعری بدون پیام و آرمان است و فقط ظاهری زیبا دارد. شاعران چنین الفاظی، خود در وادی حیرت گمشده‌اند و نمی‌دانند دنبال چه هدفی هستند و اتفاقاً گاهی مخاطب را به اشتباه می‌اندازند که شاید حرف پیچیده‌ای در کلام شاعر پنهان است که وی قادر به درک آن نیست؛ در حالی که در واقع این نحوه و رویکرد شعری آنان فقط شعبده‌بازی ادبی است.

اسماعیلی با بیان اینکه متاسفانه بسیاری از شاعران معاصر حدیث نفس می‌کنند و ضد اخلاق و عرف را در اشعارشان تبلیغ می‌کنند، گفت: گاه با اشعاری مواجه می‌شویم که در آنها دین‌ستیزی، دعوت به نفاق و دورویی و مسائل غیر اخلاقی به چشم می‌خورد.

وی تصریح کرد: شاعران بزرگ ایران که آثارشان جاودان مانده، عارف و حکیم بوده و به علوم قرآنی واقف بوده‌اند و درد بارور کردن ارزش‌های قرآنی، دینی و انسانی را داشته‌اند که از میان شاعران معاصری که این توصیفات درباره آنها صدق می‌کند می‌توان به پروین اعتصامی اشاره کرد که اشعارش نه وسیله کسب شهرت، بلکه محملی برای رسیدن انسان به قله‌های کمال است. امروز نیز اگر راه شعرای متعهد گذشته را دنبال کنیم، می‌توانیم در ایجاد بلوغ فرهنگی جامعه موثر باشیم.

اسماعیلی همچنین گفت: اشعار شاعری که تنها به لفاظی و صنعتگری شاعرانه می‌پردازد، فقط کالایی اشرافی است که باید در ویترین جای داده شود و قابل استفاده نیست.

وی ادامه داد: مردمی که به این انقلاب و راه امام خمینی(ره) عشق می‌ورزند و تا امروز انقلاب و نظام اسلامی را همراهی و پا به‌ پای انقلاب حرکت کرده‌اند، امروز هم شعری را می‌پسندند که با انقلاب و قرآن نسبت دارد؛ یعنی مدافع راه و اهداف انقلاب است و در خدمت آرمان‌های والای انسانی بوده و هدفش اشاعه آموزه‌های دینی و قرآنی است.


انتهای پیام/

آرمان هیأت