سهراب سلیمی، بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر گفت: هنر تعزیه به عنوان یکی از گونه‌های فاخر نمایش ایرانی، در سیر تحولی خود افت و خیزهای فراوانی را داشته است، اما همچنان به عنوان یکی از مظاهر غنی هنر نمایش در ایران در برهه‌های زمانی متعدد علاوه بر آنکه موجب فخر نمایش ایرانی بوده، مورد توجه بسیاری از محققان و کارشناسان عرصه تئاتر در سراسر دنیا نیز قرار گرفته است.

وی ادامه داد: نمونه بارز این تأثیرپذیری از تعزیه روی محققان و کارشناسان هنر تئاتر جهان، پیتر بروک است که با استفاده از شیوه اجرایی تعزیه اشکالی از سبک اجرایی را در آثارش متأثر از آن مبنای خود قرار داد و یا نمونه‌ای دیگر، برتولت برشت که واضع سبکی در تئاتر به نام تئاتر حماسی(اپیک) است که قاعده فاصله‌گذاری را در روند اجرایی سبک خود از تعزیه اقتباس کرده است.


سلیمی تصریح کرد: وقتی دنیا چنین توجهی به هنر تعزیه به عنوان فاخرترین گونه نمایشی ایرانی دارد، چرا ما باید به جای حمایت از فعالیت‌های جاری در عرصه تعزیه و هنرهای آئینی که در قالب بنیادهای علمی و پژوهشی سعی در انجام کارهای مفید و مؤثر در حوزه تحقیقاتی و پژوهشی دارند، باعث متوقف شدن چنین جریاناتی شویم؟

بازیگر فیلم سینمایی «دیدار» در ادامه گفت: زمانی که تشکیل بنیادی علمی در حوزه تعزیه و هنرهای آئینی از سوی مسئولان در زمانی احساس نیاز می‌شود، به طور قطع مهجوریتی در پرداخت مؤثر به این حوزه تشخیص داده شده است که باید در قالب بنیادی کم‌کاری گذشته را تا اندازه‌ای جبران کرد و بنیاد تعزیه در طول مدت فعالیت خود با وجود آنکه کمتر حمایتی از سوی نهادهای فرهنگی و هنری از آن به عمل آمده، توانست موقعیت خود را به عنوان یک نهاد تحقیقاتی و پژوهشی به ویژه در حوزه تعزیه تثبیت کند.

این کارگردان تئاتر افزود: نگهداری از اشیاء و ابزار مربوط به اجرای نمایش تعزیه در قالب موزه‌ای که در ساختمان این بنیاد ایجاد شده است و همچنین حفظ و حراست از نسخ تعزیه و انجام کارهای پژوهشی بر روی آنها، برگزاری نشست‌های کارشناسی با حضور اهالی فن و مواردی زیربنایی که موجب احیا و قوام سنت نمایشی تعزیه می‌شود از جمله اقداماتی بوده است که این بنیاد به آن اهتمام داشته.

سلیمی گفت: اگر قرار باشد این دستاوردها نادیده گرفته شود و کار بنیاد تعزیه با تصرف و تهدید به تخلیه ساختمان آن به حالت تعلیق و یا حتی تعطیلی درآید، باید بگویم که ارتکاب به این خطا به طور مستقیم متوجه شهرداری است و شهرداری که طی سال‌های اخیر نشان داده که علاوه بر ارائه خدمات شهری و شهروندی می‌تواند در حوزه‌های فرهنگی و هنری نیز توفیقی داشته باشد، با این کار برخلاف رویکرد فرهنگی خود عمل کرده است.

این مدرس دانشگاه تأکید کرد: شاید مشکل مکان بنیاد باشد و مثلاً شهرداری منطقه قصد این را دارد که با تغییر کاربری آن به فکر اقدام مؤثر و مثلاً درآمدزا باشد، اما این تصمیم دلیل بر آن نیست که به طور کل بنیاد و فعالیت آن نادیده گرفته شود و با توجه به ظرفیتی که بنیاد ظرف چند سال اخیر در حوزه فرهنگ و هنر ایجاد کرده است چنین ظرفیت‌سازی را نادیده بگیریم، بلکه می‌توان با اختصاص مکانی مناسب‌تر برای بنیاد، به جای تخلیه و به تعطیلی کشیدن آن، مکان بنیاد را به فضای دیگر منتقل کنیم.

وی در پایان گفت: برخی اظهارنظرها مدتی است قوت گرفته که مثلاً فعالیت بنیاد تعزیه موازی‌کاری با مجموعه فعالیت‌هایی است که در این حوزه در حال انجام است؛ به نظر من چنین اظهارنظری بی‌مورد بوده و مثل این است که مثلاً بگوییم چون در دانشگاه‌های دولتی انواع و اقسام رشته‌های دانشگاهی را در اختیار داریم، پس باید دانشگاه آزاد فعالیت خود را تعطیل کند.

یادآور می‌شود، روز ۲ مرداد نمایندگانی از شهرداری منطقه ۱۷ اقدام به تصرف ساختمان بنیاد تعزیه در مجاورت فرهنگسرای بهاران و تهدید به تخلیه و تخریب آن کردند.


انتهای پیام/

آرمان هیأت