همزمان با فرارسیدن بیستم جمادی‌الثانی، سالروز ولادت با سعادت دخت گرامی نبی اکرم(ص) حضرت فاطمه زهرا(س) و روز مادر، یادداشت شفاهی استاد شیخ حسین انصاریان در ادامه می‌آید:

 
قرآن کریم به عنوان معجزه جاودان الهی پیامبر(ص) دارای چهار وجود است؛
وجود مکتوب؛ که شامل سی جزء و در یک مجلد جمع است.
وجود ملفوظ؛ یعنی همان آیاتى که انسان از روى صفحه کاغذ و یا از صفحه ذهنش، بر زبان  جارى مى‏‌کند.
وجود محفوظ و ذهنی؛ که در گنجینه ذهن افراد شکل می‌گیرد.
وجود ملموس و عینی قرآن که فراتر و مقدس‌تر از سه وجود پیشین است.

قرآن عینى و حقیقى را فقط باید در وجود انسان کامل‏ جست‌وجو کرد؛ زیرا هرکس می‌تواند نسخه‌ای از قرآن را داشته باشد، آن را تلاوت کرده و یا آیاتی از آن را حفظ نماید، ولی تنها کسی که می‌تواند مفاهیم ارزشمند کتاب آسمانی را به ظهور برساند، انسان کامل است؛ یعنى آن انسانى که از ابتداى ورود به تکلیف و بندگى خدا تا لحظه خروج از دنیا، در ایمان، اخلاق و عمل صالح مبتنی بر فرهنگ قرآن، کوتاهی نداشته باشد. این، تعریف قرآن عینى است.

یکی از آیات قرآن کریم که یک مصداق ویژه آن، وجود حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است آیه شریفه «وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ» (اعراف:58) است.
سخن از سرزمین پاکی است که ثمره‌ای الهی دارد و رویشِ این ثمره، به اذن حضرت حق صورت می‌گیرد.

وصف «طیّب» درباره حقیقتی پاک استعمال می‌شود که هیچ آلودگی در آن راه نداشته و نابِ ناب باشد، در مقابل «خبیث» که در آیه بعدی آمده است. در وجود «طیّب» هیچ خباثتی نیست، همچنانکه در وجود «خبیث» هیچ پاکی وجود ندارد. مانند نور و ظلمت، و حق و باطل که نقطه مقابل یکدیگرند.

این آیه، آیه بسیار عجیبى است؛ اذن پروردگار، سبب ثمردهی سرزمین پاک است؛ یعنى تا دست خدا در کار نباشد، بلد طیّب آثارى را ظهور نمى‌‏دهد. دست خدا یعنی دست قدرت، دست علم، دست رحمت، دست کرامت، دست احسان و دست فضل که در تکامل بلد طیّب نقش دارد.

وجود مقدّس حضرت زهرا (س)، بلد طیّب است و باغبانی که به اذن پروردگار، در این بلد طیّب دانه پاشید، پیغمبر اسلام (ص) بود؛ انسانی کامل که بذرهای توحید، علم، معرفت، اصالت، شرافت، اخلاق و عمل صالح را در این زمین پاشید و پرورش‌دهنده این دانه‏‌ها، ربّ فاطمه (س) بود. خداوند متعال با جلوه ربوبیتش، تمام کاشته‏‌هاى پیغمبر (ص) را از این سرزمین بیرون آورد.

با این وجود، تعریف جامع و مانعی که می‌توان برای حضرت زهرا (س) بیان کرد آن است که «فاطمه (س) انسانى است جامع تمام کمالات ملکى و ملکوتى و فاقد تمام عیب‏‌ها و نقص‏‌ها». هرچه حقیقت معنوى در این عالم مى‏‌توان دید، از ایشان ظهور کرده و هرچه نعمت اخروى است، فرداى قیامت در کنار ایشان بروز مى‌کند.

نبات‏‌ها و روییدنى‌‏های وجود ایشان، گوناگون است؛ نمازها و عبادات و تهجدهای فاطمه(س) از این ثمرات است، همچنانکه یکى از روییدنى‌‏هاى وجود این بلد طیب، یازده امام معصوم (ع) است. امامان هدایتگر بشر که همچون اصل بلد، پاک و مطهرند؛ «أَشْهَدُ أَنَّ ... أَرْوَاحَکُمْ وَ نُورَکُمْ وَ طِینَتَکُمْ وَاحِدَةٌ طَابَتْ وَ طَهُرَتْ بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ».


انتهای پیام/

آرمان هیأت