امام حسین (ع) مجرای کوثر رسالت و مصداق خیر کثیر
 خصیصه امام حسین (علیه‌السلام) در بین اختران سپهر عصمت و طهارت این است که مجرای کوثر رسالت و خیر کثیر نبوّت و ولایت و امامت است، زیرا کوثر که به معنای عطای کثیر الهی است و بشارت آن از سوره کوثر استنباط می شود، دارای مصادیق فراوان علمی و عینی است، لیکن به شهادت ذیل آن که دشمنِ عنود، رسول گرامی را اَبْتَر می داند و همین ذیل در مقام تحدید است، دارای مفهوم خواهد بود.
منطوق آیه، اَبْتر و منقطع النسل بودن دشمن لَدُودِ پیامبر گرامی اسلام است و مفهوم آن، متّصل النسل بودن رسول گرامی است، و مقصود از دوام نسل، صرف تداوم نسب شناسنامه ای نیست، چون اگر فرزند پیامبری نظیر پسر نوح یا فردی عادی و بی تفاوت باشد، آن پیامبر از جهت ولایت و مقام معنوی عقیم و اَبْتر است، هرچند از نظر شناسنامه وَلود و صاحب نسل باشد.

 ترسیم خلاصه هویت امام حسین (ع)
خلاصه هویّت امام حسین (علیه‌السلام) را می توان چنین ترسیم کرد:
آن حضرت همتای قرآنی است که نه تنها وَریثِ صُحُف گذشته است، بلکه مُهَیْمِنِ بر آنها است.
وارث همه انبیا و اولیایی است که مأمور نهضت الهی بوده اند؛ لذا هنگام خروج از مدینه آیه ای را تلاوت کرد که یادآور خروج حضرت کلیمِ خدا از مصر بود، و زمان ورود به مکّه آیه ای را قرائت کرد که تذکره ورود حضرت موسی (علیه‌السلام) به مَدْیَن بود، و در بین راه کربلا جریان شهادت حضرت یحیی و بریدن سر او را به خاطر می آورد و پیوند ویژه با خاتم پیامبران داشت که در مقطعِ هبوطِ نبوّت، مستحق لَقَب عزّتْ آفرینِ «أنا من حسین» بود و در مقطع صعود امامت، شایسته وصفِ افتخارآورِ «حسینٌ منّی» می شد.

آرمان هیأت