چند سالی است که آغاز محرم برای شیعیان بحرین به منزله آغاز دور جدید از خشونت‌های رژیم آل‌خلیفه است؛ موج جدیدی از دستگیری‌ها، بازجویی‌های بی‌وقفه، حملات خونین به هیات‌های عزاداری و حتی پاره کردن بنرها و پرچم‌های عزاداری اباعبدا... .
چند روزی از محرم نگذشته است که رسانه‌ها خبر داده‌اند ماموران رژیم آل‌خلیفه در اقدامی که ناقض آزادی‌های دینی است پرچم‌ها و دست‌نوشته‌های محرمی را تخریب می‌کنند و اجازه نمی‌دهند نشان‌های مخصوص این ماه در معابر نصب شود. حتی در منطقه «السنابس» چند جوان به جرم آماده‌سازی مکانی برای عزاداری دستگیر و روانه زندان شده‌اند.
کینه‌توزی حکومت بحرین علیه شیعیان اتفاق جدیدی نیست، اما می‌توان گفت حجم اقدامات خشونت‌بار از انقلاب 14 فوریه سال 2011 شدت بیشتری پیدا کرده، مثلا صدور روادید برای خطبای غیربحرینی جهت سخنرانی در ماه محرم ممنوع شده است. علمای بحرینی مکرر از سوی حکومت بازداشت می‌شوند و حتی به حسینیه‌های زنان نیز حمله می‌کنند و تلاش می‌شود با شلیک گاز اشک‌آور عزاداران را متفرق کنند.  درباره مظلومیت مردم بحرین و علت برخوردهای خشونت‌آمیز رژیم آل‌خلیفه با یک فعال بحرینی به گفت‌وگو نشستیم؛ «جلال فیروز»، نماینده پیشین پارلمان بحرین است؛ وی در دوران نمایندگی خود بدون تفهیم اتهام یا حتی محاکمه سلب تابعیت شده و از کشور اخراج می‌شود. این روزها در انگلیس ساکن شده و تلاش می‌کند جنایات آل‌خلیفه را افشا کند. وی می‌گوید هیات‌های عزاداری به ‌طور هماهنگ از ظرفیت این مراسم استفاده می‌کنند تا علیه جنایت‌های آل‌خلیفه بایستند و از آنجا که آل‌خلیفه هر نوع تظاهرات سیاسی و حتی اجماع مردمی را سرکوب می‌کند، مراسم عزاداری اباعبدا... شاید تنها فرصت شیعیان است تا گرد هم آیند و خشم خود را از جنایات این رژیم به نمایش بگذارند. متن کامل این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
 
چرا همه ساله شاهد برخورد رژیم آل‌خلیفه با مراسم محرم هستیم؟
رژیم آل‌خلیفه همیشه درصدد بوده با احکامی که صادر می‌کند مردم را کنترل کند. این رویه که در اعماق فکری حاکمان این رژیم ریشه دوانده، باعث شده است که آنها جلوی هر حرکت و اندیشه‌ای را که حاوی ایستادن در برابر ظالم باشد بگیرند.
قیام امام حسین(ع) علیه یزیدیان الگویی برای همه مردم مستضعف است تا ایستادگی در برابر ظالم را ادامه دهند، چون آل‌خلیفه نتوانسته‌اند حکام خوبی باشند می‌ترسند که مردم علیه‌شان قیام کنند و می‌دانند مردم از راه اندیشه‌های حسینی، با ظلم و ستم آل‌خلیفه بیشتر آشنا می‌شوند.

آیا برگزاری مراسم عزاداری ماه محرم در بحرین جنبه سیاسی هم دارد، به این معنا که روحانیون، مداحان و وعاظ از ظرفیت برگزاری این مراسم بهره ببرند که علیه جنایت‌های آل‌خلیفه روشنگری کنند؟
مراسم عزاداری ماه محرم از چند جنبه در بحرین هویت سیاسی دارد، به همین دلیل هیات‌های عزاداری به‌طور هماهنگ از ظرفیت این مراسم استفاده می‌کنند تا علیه جنایت‌های آل‌خلیفه بایستند. در وهله اول با نزدیک شدن به زمان ماه محرم در سراسر بحرین در خیابان‌های اصلی و فرعی، بنرهایی با سخنان اباعبدا... درباره ظلم‌ستیزی و مقابله با سلطه ظالم نصب می‌شود که بینش سیاسی- دینی مردم را تقویت می‌کند.
از سوی دیگر، خطیبان و وعاظ در مجالس عزاداری اباعبدا... درباره ابعاد عدالت‌خواهی و ظلم‌ستیزی حضرت و درخصوص شرایط روز از ستم‌ به مسلمانان از جانب استکبار جهانی و دست‌نشانده‌هایش صحبت می‌کنند؛ همین امر گاه موجب می‌شود که واعظان از سوی حکومت مورد بازجویی و بازپرسی قرار گیرند.
در وهله سوم، از آنجا که آل‌خلیفه هر نوع تظاهرات سیاسی و حتی اجماع مردمی را سرکوب می‌کند، مردم بحرین از جلوه دینی مراسم عزاداری اباعبدا... استفاده می‌کنند تا به‌طور گسترده گرد هم آیند و خشم خود را از جنایات این رژیم به نمایش بگذارند؛ مثلا در دسته‌های عزاداری «هیهات منا الذله» و «مرگ بر ظلم و ستم» و تکبیر گفته می‌شود. همین سخنرانی‌ها و گردهمایی‌ها باعث می‌شود که دوران محرم به زمانی تبدیل شود که بینش سیاسی شیعیان در این کشور تقویت شود.

همیشه اقلیت‌ها مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، اما در بحرین شیعیان در اکثریت هستند و مورد ظلم واقع می‌شوند، چرا؟
طبق آمارهای رسمی دست‌کم 70 درصد مردم بحرین شیعه هستند و اکثریت باقی‌مانده را سنی‌ها تشکیل می‌دهند که اکثریت جماعت اهل تسنن در بحرین مشکلی با شیعیان ندارند، اما گروه اقلیتی هستند که با شیعیان مخالفند و از طرف رژیم آل‌خلیفه امکانات و حمایت هم دریافت می‌کنند.
حکومت آل‌خلیفه با چپاول ثروت مردم، در سال‌های اخیر مزدوران نظامی خارجی را اجیر کرده است که در داخل بحرین به سرکوب‌گری بپردازند؛ مثلا به کشور عربستان اجازه داد که ارتش خود را برای سرکوب مردم به این کشور گسیل کند.
حکومت آل‌خلیفه چون در اقلیت است، از اکثریت شیعه این کشور واهمه دارد؛ البته شیعیان این کشور سال‌های سال از دریافت خدمات دولتی محروم بوده‌اند و حتی اجازه ندارند به واحدهای نظامی بپیوندند، از همین رو نمی‌توانند علیه حکومت به سلاح مجهز شوند. به عبارت دیگر دست‌شان خالی است و امکان «مقاومت» مسلحانه علیه رژیم را ندارند. اما در مقابل آل‌خلیفه با پول‌های هنگفتی که از مردم می‌گیرد، توانسته امکانات بیشتری را در اختیار نیروهایی بگذارد که علیه شیعیان بسیج می‌شوند.

آیا اتکای انقلاب اسلامی ایران به فرهنگ عاشورا، برای حکومت بحرین به‌عنوان یک تهدید و برای مسلمانان شیعه این کشور به‌عنوان یک الگو مطرح است؟
پس از پیروزی انقلاب ایران، حکومت آل‌خلیفه و سایر حکام خلیج فارس نشستی را برگزار کردند؛ همانطور که هنری کسینجر در کتاب خود نوشته، مستشاران آمریکایی در این نشست به حکام خلیج فارس توصیه کردند که مراقب مساجد، تکایا و حسینیه‌ها باشند. این هشدار به این دلیل بود که مردم ایران در نهضت خود توانستند با بهره‌گیری از نمادهای دینی و شعارهای عاشورایی دست‌نشانده آمریکا را سرنگون کنند و فرهنگ شهادت و از خودگذشتگی را از امام حسین(ع) آموختند؛  حکام کشورهای خلیج‌فارس نیز واهمه دارند که همین تجربه در کشورشان تکرار شود.
 انقلاب اسلامی ایران به مسلمانان نشان داد که می‌توان از نهضت عاشورا و الگوگیری از فرهنگ شهادت سلاحی تهیه کرد که نظام 2500 ساله پادشاهی را نابود می‌کند و تمام رژیم‌های ستمگر از همین مساله خوف و وحشت دارند.